معرفی و دانلود کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌‌روند

معرفی کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌‌روند

کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌روند، به قلم توماس کت کارت و دانیل ام کلاین، یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های فلسفی نیویورک تایمز شناخته شده است که با زبانی طنز، پیچیده‌ترین مسائل فلسفی را بررسی می‌کند.

درباره کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌روند:

کتابی که با خواندن آن می‌توانید هم فلسفه بیاموزید و هم سرگرم شوید!

کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌روند (Plato and a Platypus Walk into a Bar) مجموعه‌ای از لطیفه‌های خواندنی است که شما را با مسائل ژرف فلسفی و هستی شناسی آشنا می‌سازد. این اثر در ابتدا مقدمه‌ای تحت عنوان لطیفه‌دوستی می‌آورد و رایج‌ترین و جنجالی‌ترین پرسش‌های فلسفی را مطرح می‌کند. سپس در ده سرفصل بدون ترتیب زمانی خاص، به مهم‌ترین گرایش‌ها و مسائل فلسفی و بررسی آن‌ها می‌پردازد؛ موضوعاتی همچون، جبر و اختیار، خردگرایی و هویت‌گرایی، انواع استدلال و...

توماس کت کارت (Thomas Cathcart) و دانیل ام کلاین (Daniel Klein) با حس شوخ‌طبعی و دانش گسترده‌شان در زمینه فلسفه، به مرور رویکرد اندیشمندان و نظریات آ‌ن‌ها درباره چیستی پدیده‌ها می‌پردازند. این دو فیلسوف خلاق، هدف‌شان از تألیف این کتاب را چنین بیان کرده‌اند: « دلیل نگارش این کتاب این بود که وقتی دوتای ما از آن کلاس فلسفۀ کذایی بیرون آمدیم، بسیار گیج و مبهوت بودیم و اطمینان داشتیم که هرگز با این مباحث عجیب و غریب کنار نخواهیم آمد.»

نکوداشت‌های کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌روند:

- خندیدم، یاد گرفتم، تأمل کردم و دوستش داشتم. (Roy Blount)
- عجیب‌ترین جنجالی ترین و پرفروش‌ترین کتاب سال (The Boston Globe)
- توماس کت کارت و دانیل ام کلاین دانش خود از فلسفه را به همراه حس شوخ‌طبعی در می‌آمیزند و اثر خارق‌العاده‌ای را خلق می‌کنند. (Times Literary Supplement)

خواندن کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌روند را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

تمامی علاقمندان فلسفه و دوست‌داران مباحث متافیزیکی را به مطالعه این کتاب دعوت می‌کنیم.

با توماس کت کارت و دانیل ام کلاین بیشتر آشنا شویم:

این دو دانش‌آموختۀ فلسفه در دانشگاه هاروارد هستند. دانیل ام کلاین تاکنون کمدی‌هایی برای لی‌لی تاملین، فلیپ ویلسون و چند سینماگر دیگر نوشته و ضمن آن چند کتاب‌ داستانی و غیرداستانی را به چاپ رسانده است که از ژانر وحشت تا فلسفه را دربرمی‌گیرد. در این میان می‌توان به کتاب‌های پرفروش او اشاره کرد، از جمله سفر با اپیکور و هر بار معنی زندگی را فهمیدم، عوضش کردند. توماس کت کارت نیز در رشتۀ الهیات تحصیل کرده است و در نوشتن کتاب‌های افلاطون و پلاتیپوس به کافه می‌روند و هایدگر و اسب آبی از دروازۀ مروارید می‌گذرند، با دانیل ام کلاین همکاری کرده است. او همچنین کتاب‌هایی با عنوان‌های مسئلۀ تراموا و آیا آن فرد چاق را از روی پل پایین می‌اندازی؟ نوشته که در آن‌ها با نگاهی فلسفی، به یکی از معماهای چالش‌برانگیز اخلاقی پرداخته است.

جملات برگزیده کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌روند:

- ذات بشر فقط زمانی به نیکی می‌گراید که با دیگری انجام ندهد آنچه را که بر خود نمی‌پسندد. (آیین بودا، سدۀ ششم پیش از میلاد)
- هستی مقدم بر ذات است؛ اگر با این جمله موافقید اگزیستانسیالیست هستید و اگر موافق نیستید، هنوز وجود دارید، اما ضرورتاً بیرون آن قرار دارید.
- خدایی که فلسفۀ دین به آن می‌پردازد، خدایی نیست که اکثرمان می‌شناسیم. درواقع خدایی ‌است که جنبه‌ای انتزاعی دارد.
- آنچه را برایت نفرت‌انگیز است، بر همسایه‌ات روا مدار. تورات در همین جمله خلاصه می‌شود. مابقی‌اش تفسیر این جمله است. آن را بیاموز. (تلمود بابلی)

در بخشی از کتاب افلاطون و پلاتیپوس به کافه‌ می‌روند می‌خوانیم:

حالا زمان پرداختن به این موضوع است که آیا ورای درکی که به‌واسطۀ داده‌های حسی وجود دارد درک دیگری هم وجود دارد یا نه.

ایمانوئل کانت، فیلسوف آلمانی قرن هجدهم، این‌طور فکر می‌کرد. او آثار تجربه‌گرایان انگلیسی را مطالعه کرده بود و به قول خودش آثار آنها او را از اعتقادات متعصبانه‌اش نجات داد. کانت گمان می‌کرد که از طریق ذهن‌هایمان می‌توانیم به حقیقت دنیا پی ببریم، اما تجربه‌گرایان عقیده داشتند که چون آگاهی ما از دنیای بیرون به‌واسطۀ حواسمان به ما می‌رسد، همواره به‌نحوی نامعلوم و غیرقطعی است. هنگامی‌که یک توت‌فرنگی به‌واسطۀ برخی ابزارهای خاص (چشمان ما و قوۀ چشایی‌مان) درک می‌شود، صرفاً قرمز یا شیرین است. می‌دانیم برخی افراد که حس چشایی متفاوتی دارند، شاید اصلاً آن توت‌فرنگی را شیرین ندانند. بنابراین کانت می‌پرسد: توت‌فرنگی به‌خودیِ‌خود و فی‌نفسه چیست، که وقتی از راه حواسمان دریافت می‌شود به رنگ قرمز و به طعم شیرین درمی‌آید.

شاید خیال کنیم که برخلاف حواسمان، علم می‌تواند ما را از ماهیت واقعی اشیا باخبر کند، اما اگر درست فکر کنید خواهید فهمید که علم واقعاً نمی‌تواند ما را از ماهیت توت‌فرنگی آگاه کند. واقعاً فرقی نمی‌کند که بگوییم ترکیب شیمیایی خاص توت‌فرنگی و ساختار عصبی یک انسان در تعیین شیرین بودن یا ترش بودن توت‌فرنگی سهم دارد و اینکه ترکیب شیمیایی چیزی‌ است که واقعاً ماهیت توت‌فرنگی را مشخص می‌کند. منظور ما از ترکیب شیمیایی خاص صرفاً تأثیری است که هنگام بررسی توت‌فرنگی به‌وسیلۀ برخی ابزارها بدان دست یافته‌ایم. بررسی توت‌فرنگی به‌وسیلۀ برخی ابزار صرفاً به ما می‌گوید که یک توت‌فرنگی هنگام بررسی به‌وسیلۀ برخی ابزار چگونه به‌نظر می‌آید؛ درست همان‌طور که گاز زدن به یک توت‌فرنگی ما را از برخی خصوصیات آن هنگام گذر از قوۀ چشایی‌مان باخبر می‌کند.

کانت به این نتیجه رسیده بود که نمی‌توانیم به حقیقت فی‌نفسۀ اشیا پی ببریم. به باور او امر فی‌نفسه برابر با مجهول (x) است و فقط می‌توانیم به دنیای پدیدار (دنیایی که از طریق حواس قابل‌درک است) پی ببریم و درکی از دنیای ناپدیدار (دنیای فراحسی) که ورای ظواهر است نداریم.

به عبارت دیگر، کانت چارچوب‌های تفکر فلسفی را به‌هم ریخت. فلسفۀ پس از کانت دیگر آن فلسفۀ سابق نبود.

فهرست مطالب کتاب

دربارۀ مؤلفان
مقدمه‌ای بر لطیفه‌دوستی
مابعدالطبیعه
منطق
معرفت‌شناسی
فلسفۀ اخلاق
فلسفۀ دین
اگزیستانسیالیسم
فلسفهٔ زبان
فلسفۀ سیاسی و اجتماعی
نسبیت
فرافلسفه
جمع‌بندی
واژه‌نامه