معرفی و دانلود کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن

معرفی کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن

در شب کریسمس، آخرین باجه‌ی تلفنی که در منهتن باقی مانده، زندگی ازهم‌پاشیده‌ی ایوری لارنس را دگرگون می‌کند. بت مرلین و دنیل مظفری در کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن، داستان دختری را روایت می‌کنند که از طریق یک باجه تلفن اسرارآمیز و جادویی پا به دنیای جدیدی می‌گذارد. این رمان که در گروه داستان‌های عاشقانه و فانتزی قرار دارد، یک بازآفرینی مدرن و تخیلی از داستان کلاسیک «سرود کریسمس» نوشته‌ی چارلز دیکنز است.

درباره‌ی کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن

اِیوری لارنس، بازیگر سابق تئاتر، زندگی رؤیایی‌ای دارد. او با مردی ثروتمند نامزد کرده، خانه‌ای در منهتن و حلقه‌ای از برلیان چهار قیراطی دارد. اما در آستانه‌ی کریسمس، وقتی فاش می‌شود که نامزدش یک کلاهبردار است و در مقابل چشمانش دستگیر می‌شود، دنیای او فرو می‌پاشد و به زندان می‌افتد. شب کریسمس، ایوری به کمک وکیلش از زندان آزاد می‌شود. او درحالی‌که تنهاست و هیچ پولی ندارد، از نگهبان زندان می‌خواهد که برایش ماشین بگیرد و سرگذشت خود را برای او تعریف می‌کند. نگهبان برای کمک به ایوری آدرس خیابانی را به او می‌دهد که آخرین باجه‌ی تلفن نیویورک در آن وجود دارد. همچنین کارتی به او می‌دهد که از طریق تلفن عمومی با شماره‌ی روی کارت تماس بگیرد. ایوری بدون پول و تلفن همراه، در سرمای نیویورک، به آخرین باجه تلفن منهتن پناه می‌برد و با شماره‌ی روی کارت تماس می‌گیرد. این تماس مرموز او را به خانه‌ی دوست‌پسر سابقش هدایت می‌کند و آغازی برای سفری جادویی می‌شود که او را به گذشته، رؤیاهای فراموش‌شده و فرصتی برای شروعی دوباره سوق می‌دهد. بت مرلین (Beth Merlin) و دنیل مظفری (Danielle Modafferi) در کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن (The Last Phone Booth in Manhattan) داستانی رمانتیک همراه با عناصر فانتزی نگاشته‌اند.

رمان آخرین باجه تلفن در منهتن و اقتباس از ادبیات کلاسیک

یکی از فرصت‌های تازه‌ای که ایوری در داستان آخرین باجه تلفن در منهتن به دست می‌آورد، نقشی در یک نمایش است که با الهام از سرود کریسمس (A Christmas Carol) اثر چارلز دیکنز (Charles Dickens) نوشته شده است. این نمایش با شباهت‌های عمیق به زندگی ایوری، از جمله مواجهه با گذشته و جستجوی هویت، همراه است. بت مرلین و دنیل مظفری در این رمان با نگاهی نو و مدرن به یکی از داستان‌های ادبیات کلاسیک، نه‌تنها به عمق و غنای روایت خود می‌افزایند، بلکه به مخاطبان جوان این فرصت را می‌دهند که با یک اثر کلاسیک از چارلز دیکنز آشنا شوند.

بت مرلین و دنیل مظفری در رمان آخرین باجه تلفن در منهتن، با ترکیبی از کمدی رمانتیک، رئالیسم جادویی و درامی احساسی داستانی نوشته‌اند که شخصیت اصلی را به بازنگری در انتخاب‌های زندگی و بازسازی هویت فردی هدایت می‌کند. شخصیت ایوری با شوخ‌طبعی و کنایه‌گویی‌اش، خواننده را جذب می‌کند و تحولات او از آغاز تا پایان داستان، الهام‌بخش است. ضمناً، تمرکز داستان بر دنیای تئاتر برادوی برای علاقه‌مندان به این حوزه جذاب و گیرا و برای کسانی که با آن آشنایی ندارند، دریچه‌ای به‌سوی آشنایی و شناخت بیشتر چنین فضایی است.

در مجموع باید گفت کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن رمانی است که با ترکیب عناصر کلاسیک و مدرن، داستانی الهام‌بخش از بازسازی زندگی و پیگیری رؤیاها ارائه می‌دهد. این کتاب را نشر مون با ترجمه‌ی مریم اقدام منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن

• بت مرلین و دنیل مظفری داستانی تیپیکال درباره‌ی فرصت دوباره را با چاشنی‌ای فراطبیعی بازتعریف کرده‌اند… طرفداران برادوی قطعاً از انواع ارجاعات به نمایش‌ها و آهنگ‌ها لذت خواهند برد. این اثر مثل ادای احترامی مدرن به دیکنز است؛ اما با روح و جلوه‌ای از برادوی. (مجله‌ی نقد و بررسی کرکَس)
• بت مرلین و دنیل مظفری در اولین همکاری‌شان، داستانی عاشقانه با حال‌وهوای افسانه‌ای ارائه می‌دهند؛ انباشته از رؤیاهای بزرگ برادوی و پراحساس. (بوک لیست)

کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن برای شما مناسب است اگر

• طرفدار داستان‌های مدرن با الهام‌ از آثار کلاسیک هستید.
• به دنیای تئاتر و خصوصاً تئاتر برادوی علاقه‌ دارید.
• دوست دارید داستانی سبک، عاشقانه و امیدبخش با چاشنی جادو و تخیل بخوانید.

در بخشی از کتاب آخرین باجه تلفن در منهتن می‌خوانیم

از در کافه بیرون رفتم و وارد هیاهوی ساعت اوج شلوغی شدم. نیمۀ ژانویه بود اما یکی از آن روزهای زمستانی غیرمنتظره گرم بود که به تواگرچه برای لحظه‌ای کوتاهیادآوری می‌کرد که بهاری هم وجود دارد. تصمیم گرفتم به‌جای استفاده از مترو، پیاده به خانه بروم تا بتوانم در این هوای خوب نفسی بگیرم و کمی قدم بزنم. از وقتی آدام راننده‌ای استخدام کرده‌ بود، به‌ندرت پیاده‌روی می‌کردیم و همیشه ترجیح می‌دادیم که جلوی در مقصد بعدی‌مان پیاده شویم. فراموش کرده ‌بودم که اگر بخشی از ضرباهنگ نیویورک نباشی، چه‌چیزهایی را ممکن است از دست بدهی. تفاوت این دو مانند صرفاً شنیدن یک آهنگ در رادیو و اجرایی زنده از آن در مدیسون‌اسکوئرگاردن بود که تمام حواست را درگیر می‌کرد.

خودم را با جمعیت گردشگران و مسافران در امتداد پیاده‌روهای شلوغ همراه کردم. از مغازه‌ها، منظره‌ها و بوها لذت می‌بردم. هیچ‌وقت از بوی بادام‌های کاراملی فروشندگان آجیل ناتس‌فورناتس در هر گوشه‌وکناری خسته نمی‌شوم. وقتی عطر شیرین از بینی‌ام بالا رفت و مستقیم به شکمم رسید، صدای معده‌ام درآمد و مجبور شدم فوری برگردم و یک کیسه بخرم. جیبم را برای مقداری پول خرد جست‌وجو کردم و بیست‌وپنج سنت به فروشنده دادم.

او با لحنی بی‌احساس گفت: «خانم محترم، هر کیسه سه دلاره.»

گفتم: «ببخشید. یه لحظه صبر کن.» کیف‌دستی‌ام را روی زمین گذاشتم، تلفن جدیدمتلفن قدیمی‌ام هنوز در جعبۀ شواهد کلانتری خاک می‌خوردو کیف آرایشم را روی پیاده‌رو گذاشتم و چند دلار دیگر پیدا کردم. گفتم: «این رو بگیر» و دستم را دراز کردم تا دو دلار به او بدهم.

کیسۀ گرم آجیل را وقتی گردوغبار را از زانوهایم پاک می‌کردم، به من تحویل داد. کیف آرایشم را دوباره داخل کیف‌دستی‌ام گذاشتم و تلفنم را از روی زمین برداشتم. متوجه شدم که صفحۀ آن با اعلان پیامی روشن شده ‌است.