معرفی و دانلود کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد

معرفی کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد

به طور سنتی، سخت‌کوشی رفتاری پسندیده و مایه‌ی تحسین است و تنبلی اخلاقی ناپسند و مذموم به حساب می‌آید که بیش از هر چیز خودسرزنشگری را به دنبال دارد. دون پرایس در کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد، نگاهی متفاوت و خلاف باورهای رایج به این دو مفهوم انداخته است. نویسنده در این کتاب که در گروه کتاب‌های خودیاری و توسعه‌ی فردی قرار می‌گیرد، مفهوم دروغ تنبلی را نقد می‌کند و آنچه را عموماً تنبلی می‌خوانند، واکنش‌هایی طبیعی به فشار روانی می‌داند.

درباره‌ی کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد

تنبلی اغلب به‌عنوان یک ضعف اخلاقی به شمار می‌رود؛ اما در بسیاری از مواقع، آنچه پشت پرده‌ی تنبلی پنهان شده و نادیده گرفته می‌شود، اضطراب، افسردگی، اختلال عملکرد اجرایی یا حتی فرسودگی شغلی است. دون پرایس (Devon Price) در کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد (Laziness Does Not Exist) با نگاهی نو باورهای غلط رایج درباره‌ی تنبل بودن را به چالش می‌کشد. او با بهره‌گیری از تحقیقات روان‌شناسی اجتماعی، تحلیل جامعه‌شناختی فرهنگی و روایت‌های شخصی و اجتماعی، نشان می‌دهد بسیاری از رفتارهایی که ما آن‌ها را تنبلی می‌نامیم، در واقع واکنش‌هایی طبیعی به فشارهای زندگی، ساختارهای سازمانی ناکارآمد یا شرایط روانی هستند.

دون پرایس در کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد، ارزش‌گذاری بیش از حد بر بهره‌وری را نقد می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه فرهنگ ما ارزش ذاتی افراد را با میزان کارایی و بهره‌وری‌شان اندازه می‌گیرد. به عقیده‌ی وی، این ایده تا حد زیادی ریشه در جامعه‌ی پیوریتن‌ها دارد؛ گروهی از پروتستان‌های انگلیسی در سده‌های شانزدهم و هفدهم میلادی که سخت‌کوشی را اخلاقاً برتر می‌شمردند و فرد سخت‌کوش را برگزیده‌ی خدا می‌دانستند. اما این عقیده بعدها به صورت ایدئولوژی‌ای تضعیف‌کننده گسترش یافت و به افراد احساس گناه و بی‌کفایتی القا کرد.

دون پرایس در کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد با ترکیب پژوهش‌های علمی، تاریخچه‌ی فرهنگی این ایده و روایت‌های زندگی واقعی ثابت می‌کند که بسیاری از رفتارهایی که به‌اشتباه تنبلی خوانده می‌شوند، در حقیقت واکنش‌هایی به فرسودگی، فشار یا بیماری روانی هستند. او در هر فصل از این کتاب، علاوه بر تبیین اجتماعی-روان‌شناختی، پیشنهاداتی عملی هم ارائه می‌دهد. تعیین مرزهای سالم در محل کار، اولویت‌بندی کیفیت بر کمیت، تعطیلات واقعی، پذیرش استراحت به‌جای احساس گناه و درخواست تغییرات ساختاری در محل کار و اجتماع از راهکارهای عملی پرایس برای مقابله با فشارهای جسمی و روانی هستند.

این کتاب را نشر مون با ترجمه‌ی ناهید سپهرپور منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد

• دون پرایس به بررسی اصول اصلی «دروغ تنبلی» می‌پردازد، داستان‌های کوتاهی را در روایت خود می‌گنجاند و نکاتی را برای کاهش فشاری که همه‌ی ما برای فراتر رفتن از آنچه سالم یا ضروری است، احساس می‌کنیم، ارائه می‌دهد. هدف نهایی این است که از احساس گناه رها شویم و شادی را افزایش دهیم. این کتاب با تأثیر ویژه برای کسانی که در موقعیت‌های مدیریتی هستند، اثری مهم و روشنگر است که به نفع هر خواننده‌ای خواهد بود. (بوک لیست)
• اگر هدف شما در سال جدید افزایش بهره‌وری است، این کتاب برای شما مناسب نیست. اما اگر می‌خواهید درک کنید چرا احساس می‌کنید باید به این هدف دست یابید و چگونه می‌توانید با کمتر تولید کردن احساس راحتی کنید، قطعاً ارزش خواندن دارد. (فایننشیال تایمز)
• کتاب اول دکتر دون پرایس، چیزی به نام تنبلی وجود ندارد، راهنمایی علمی و کاربردی برای کسانی است که تحت فشارهای سرمایه‌داری دچار فرسودگی شده‌اند. این کتاب خواندنی و در دسترس است. (شیکاگو ریدر)

کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد برای شما مناسب است اگر

• احساس فرسودگی، بی‌کفایتی یا گناه می‌کنید و با فشار دائم برای افزایش بهره‌وری درگیر هستید.
• مددکار و فعال اجتماعی هستید و با گروه‌هایی سروکار دارید که به حمایت، مراقبت و درک شدن احتیاج دارند.

در بخشی از کتاب چیزی به نام تنبلی وجود ندارد می‌خوانیم

می‌توان نگرش تعصب‌آمیز دروغ تنبلی را در رسانه‌های عامه‌پسند آن دوره نیز مشاهده کرد. در اواخر دهۀ 1800، نویسنده‌ای به نام هوراشیو الجر داستان‌های متعددی منتشر کرد که در آن‌ها شخصیت‌های ناتوان و فقیر می‌توانستند با تلاش و سخت‌کوشی در طبقات بالاتر اجتماعی قرار بگیرند. محبوبیت این کتاب‌ها به ظهور این ایده منجر شد که اگر مردمان فقیر می‌خواستند زندگی راحتی داشته باشند، کافی بود با کار و تلاش زندگی‌شان را ارتقا دهند. در دهۀ 1950 و بعد از آن، واعظان انجیلی ایدۀ مشابهی را در قالب دکترین خوشبختی ترویج دادند که مدعی بود اگر شخصی زندگی خود را وقف خدمت به عیسی کند، پاداش خود را به‌صورت فرصت‌های شغلی فراوان، ثروت و موفقیت خواهد گرفت.

در دهه‌های پس از آن، دروغ تنبلی راه خود را به فیلم‌ها، نمایشنامه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی بی‌شماری باز کرد. از اسطوره‌های ملی مثل پل بونیان و جانی اپلسید گرفته، تا گاوچران‌های خودمختار و پرزور روی پردۀ نقره‌ای، تا داستان زندگی کارآفرینانی مثل کنراد هیلتون، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌ها در فرهنگ آمریکایی، که تبدیل شد به داستان مردی باپشتکار و سخت‌کوش که با تلاش خودش به موفقیت رسید و جامعه را تنها با نیروی اراده متحول کرد. قهرمان این داستان‌ها همیشه مرد سفیدپوست قدرتمندی است که به کمک هیچ‌کس دیگری نیاز ندارد؛ او معمولاً همچون جزیره‌ای واقع در یک جامعه است، هیچ ارتباط نزدیکی با سایر مردم ندارد و به‌طورکلی به قوانین جامعه احترام نمی‌گذارد. او ازهرجهت تمثالی از استقلال و خودمختاری است و به‌واسطۀ شخصیت محکم و سرسختش به موفقیت می‌رسد. این افسانه‌ها گرچه برای بسیاری از مردم الهام‌بخش و جذاب هستند، مفهوم تاریکی را یدک می‌کشند: اینکه اگر شخصی موفق نشود، به این دلیل است که به‌قدر کافی تلاش نکرده است.

ازنظر کسانی که به دروغ تنبلی باور دارند، موضوعاتی مثل اصلاحات اقتصادی، مصونیت قانونی برای کارگران و برنامه‌های رفاهی، غیرضروری به نظر می‌رسند. درنهایت، کسانی که می‌خواهند موفق شوند، فقط لازم است خودشان پاشنه‌هایشان را ور بکشند. پژوهش‌های صورت‌گرفته در این زمینه از سه دهۀ قبل تاکنون همواره مؤید این هستند که اکثر آمریکایی‌ها در حقیقت این‌گونه می‌اندیشند. اغلب ما در نخستین واکنش غریزی‌مان معمولاً یک فرد را به‌خاطر بدبیاری و عدم موفقیت سرزنش می‌کنیم، به‌خصوص اگر بتوانیم بدبیاری او را به تنبلی نسبت دهیم. به‌علاوه، تحقیقات نشان می‌دهند که وقتی باور داشته باشیم جهان مبتنی‌بر عدل و انصاف است و هرکسی چیزی را به دست می‌آورد که سزاوارش است، تمایل کمتری به حمایت از برنامه‌های رفاه اجتماعی داریم و کمتر با مردمان فقیر و نیازهایشان همدردی می‌کنیم.

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار: از کجا فهمیدم تنبل نیستم
فصل اول: دروغی به نام تنبلی
فصل دوم: بازنگری در تنبلی
فصل سوم: شما شایستۀ این هستید که کمتر کار کنید
فصل چهارم: دستاوردهای شما تعیین‌کنندۀ ارزش وجودی‌تان نیستند
فصل پنجم: لازم نیست در تمام زمینه‌ها متبحر باشید
فصل ششم: روابط شما نباید باعث فرسودگی و خستگی‌تان شود
فصل هفتم: شانه خالی کردن از «بایدهای» اجتماع
کلام آخر: شفقت دروغ تنبلی را خلع سلاح می‌کند