معرفی و دانلود رمان مرگ خوش

معرفی رمان مرگ خوش

مرگ خوش (A Happy Death)، تنها اثر آلبر کامو است که بعد از مرگش منتشر شد. این کتاب، پیش‌زمینه‌ای برای نوشتن بیگانه بوده است. کامو این اثر را در جوانی نوشت و بیشترین خاطرات خود را از سفرش به منطقهٔ بلکو، اروپای مرکزی، به‌ویژه ایتالیا به تصویر کشید.

بی‌شک کامو در این رمان تحت تأثیر نیچه بوده است. در سن بیست و پنج سالگی، کامو رمان مرگ خوش را می‌نویسد و چهرهٔ دیونیزیوس و مقولهٔ ارادهٔ معطوف به خوشبختی را نشان می‌دهد که عصیان قهرمان داستان خود را با اندیشهٔ خلاف زمانهٔ نیچه، تغذیه می‌کند. کامو به دنبال خوشبختی است و خوشبختی در گرو داشتن پول و ثروت، و این که انسان فقیر نباشد. اما نیچه انسان فقیر را ناتوان و توانگر را بخشاینده می‌داند.
نیچه می‌نویسد: آن کس که از زندگی فقیر است، آن کس که ناتوان است زندگی را نیز بیچاره و گدا می‌کند. توانگر از زندگی، زندگی را توانگر می‌کند. آن یکی انگل زندگی‌است و این یکی بخشاینده و فزایندهٔ زندگی. کامو جایی در مرگ خوش می‌نویسد: هر آدمی احساس اراده و خوشبختی کند مستحق ثروتمند شدن است.
اما این اثر بی‌شباهت به رمان جنایت و مکافات داستایوسکی نیست. مورسو شخصیت اصلی مرگ خوش، مرد افلیجی را به خاطر تصاحب اموالش به قتل می‌رساند تا به خوشبختی دست یابد. راسکلنیکوف شخصیت اصلی جنایت و مکافات هم پیرزنی را به خاطر تصاحب اموالش به قتل می‌رساند تا به خوشبختی دست یابد.
کامو در این اثر برخلاف بیگانه که نثری ساده و روان دارد، به دنبال سبک نوشتاری خاص بوده است. او در مرگ خوش به نوعی به هنرنمایی پرداخته و از همهٔ توانش در به‌کارگیری واژگان و جملات، حتی تصویرپردازی، گفتارهای درونی و فلسفی استفاده کرده است.

تفاوت بارز این اثر با دیگر آثار یاد شده در این است که آنها به پوچی می‌رسند، اما مورسو، شخصیت اصلی داستان، در مرگ خوش پس از قتل زاگرو، به دنبال خوشبختی می‌رود، به زندگی‌اش معنا می‌بخشد و به ظاهر خوشبخت می‌میرد.

فهرست مطالب کتاب

اراده معطوف به خوشبختى
فصل اول: مرگ طبیعى
فصل دوم: مرگ عمدى
پى‌نوشت‌ها