معرفی و دانلود کتاب گل پنهان

معرفی کتاب گل پنهان

کتاب گل پنهان به قلم پرل باک با روایتی جذاب به عشق ممنوعِ دختر جوان ژاپنی و سربازی آمریکایی پس از صلح ژاپن و آمریکا می‌پردازد. این اثر برای خالق خود جایزه‌ی نوبل ادبیات را به ارمغان آورد.

هنگامی که جنگ جهانی دوم به پایان می‌رسد و سربازان آمریکایی در شهرهای ژاپن جولان می‌دهند، ماجرای عشق ممنوع دو جوان رقم می‌خورد. در واقع کتاب گل پنهان (The Hidden Flower) ژاپنِ بعد از صلح را به نمایش می‌گذارد و شما را به حال و هوای آن ایام می‌برد. وظیفه‌ی سربازان آمریکایی این است که به بنیان‌های فرهنگی، اقتصادی و سنتی کشور مغلوب رسوخ کنند و آن را از بین ببرند و بنیان‌های خود را جایگزین آن‌ها نمایند.

سربازان در تمام شهر با سرهای افراشته راه می‌روند و به همه جا سرک می‌کشند. در بحبوحه‌ی آشوب‌های این کشور، افسری آمریکایی به نام آلن با دختری ژاپنی به نام جوسویی ملاقات می‌کند. دختری که به مدت پانزده سال در آمریکا زندگی کرده و تا حدی عشقش به فرهنگ آمریکا زیاد است که وی را وادار می‌کند روی غرور ملی‌اش پا بگذارد و در مقابل خانواده‌اش بایستد.

با اینکه خانواده‌ی این دو نفر با ازدواجشان موافق نیستند اما آلن و جوسویی به روش بودایی‌ها ازدواج می‌کنند و قرار می‌گذارند که پس از بازگشت آلن به آمریکا، جوسویی نیز به او ملحق شود، اما هنگامی که جوسویی به آمریکا می‌رسد، مادر آلن او را پس می‌زند و آلن نیز مجبور می‌شود جوسویی را به یک هتل ببرد. او که از همسرش باردار است روزها و هفته‌ها را به تنهایی در هتل می‌گذراند و تنها هم‌صحبتش جنینی است که در شکمش می‌پروراند.

آلن و جوسویی در این مدت بسیار از هم دور می‌شوند و آلن به دختر دیگری پیشنهاد ازدواج می‌دهد. به همین دلیل جوسویی نیز تصمیم می‌گیرد باردار بودنش را از او پنهان نگاه دارد و برای به دنیا آوردن فرزندش به بنگاه خیریه مراجعه کند.

دکتری که فرزند جوسویی را به دنیا می‌آورد، بچه را به فرزندخواندگی قبول می‌کند و از جوسویی خواهش می‌کند که او نیز در منزل وی بماند تا در نگاهداری بچه، او را یاری دهد. جوسویی نیز قبول می‌کند اما پس از مدتی اتفاقاتی برای او رقم می‌خورد که تصمیم می‌گیرد منزل دکتر را ترک کند.

پرل باک را بیشتر بشناسیم:

پرل باک (Pearl S. Buck) سال 1892 در ویرجینیا دیده به جهان گشود، پدر و مادر او از مبلغان مذهبی بودند و بیشتر عمرشان را در چین سپری کردند. پرل باک تحصیلات اولیه خود را در چین به اتمام رساند و به زبان‌هاى چینى و انگلیسى تسلط یافت. سپس در سال 1910 براى ادامه‌ى تحصیلات به آمریکا سفر کرد. سال‌هاى نوجوانى پرل باک مصادف با شورش‌هاى اجتماعى و رفتارهاى خشونت‌بار علیه مبلغان مذهبى بود و او تحت تأثیر این جریانات با نوشتن خاطرات و داستان‌هایی کوتاه، قریحه‌ى خود را در نویسندگى نشان داد.

او در سال 1914 موفق شد تحصیلاتش را به پایان برساند و پس از فارغ‌التحصیلى، بار دیگر به چین بازگشت. وی در چین با یک کارشناس کشاورزى به نام جان لاسینگ باک ازدواج کرد و عنوان باک را براى خود برگزید.

باک و همسرش پس از ازدواج، صاحب دخترى به نام کارول شدند. پس از آن نیز برای اینکه خانم باک بتواند به تدریس ادبیات انگلیسى مشغول شود به شهر نانکینگ رفتند.

پرل باک سال 1936 به عنوان عضو رسمى موسسه‌ى ملى هنر و ادبیات ایالات متحده انتخاب شد و تا زمانی که زنده بود خود جوایز بسیاری را از جمله پولیتزر در سال 1932، مدال ویلیام وین در سال 1935 و نوبل سال 1938 از آن خود کرد.

در بخشی از کتاب گل پنهان می‌خوانیم:

او در حال راه رفتن با تکرار این افکار در ذهن خود احساس خوشى داشت، چون مى‌توانست افکارى را براى خود بازگو کند که جرأت صحبت کردن از آن‌ها را با بزرگ‌ترها نداشت. حتى مادرش به این حرف‌ها گوش نمى‌داد و هر وقت در ادامه دادن نظرات خود اصرار مى‌ورزید، مادرش دست‌هاى خود را روى گوش‌هایش مى‌گذاشت و ساکت مى‌نشست تا جوسویى صحبتش را تمام کند. یک بار هنگام انجام این کار جوسویى به طرف او رفت تا دست‌هایش را عقب بکشد ولى نتوانست.

على رغم تمایل شدید درونى او به آمریکا گویى پوسته‌اى از ژاپنى بودن ظاهر او را پوشانده بود. او مانند آتشفشان خاموشى بود که آن را لایه‌هاى سرد و منجمد سنگى پوشانیده است، ولى از درون ملتهب و هر آن آماده‌ى انفجار است.

جوسویى به اطراف نگاه مى‌کرد و به راه رفتن ادامه مى‌داد. چتر او دایره‌اى از سایه بر او افکنده بود که همراه وى در حال حرکت بود. دیروز هوا ابرى و بارانى بود و امروز هوا صاف و درخشش آزالیاها و غنچه‌هاى درختان کهنسال در همه‌جا چشم‌انداز و حال و هواى بهار را افزون کرده بود.

او به آرامى راه مى‌رفت و هنگام تنفس هواى پاک بهارى سرش بالا بود و میل داشت بدود و دست‌افشانى کند، همان‌طور که در آمریکا این کار را انجام مى‌داد. استنشاق هواى پاک بهارى این انگیزه را به او مى‌داد. در آن‌جا همه‌ى دختران در خیابان‌ها این کار را مى‌کردند و همچون پرندگان دست‌ها را به اطراف باز مى‌کردند و مى‌خرامیدند. به هر بهانه‌ى کوچکى مى‌خندیدند و شادمان بودند، ولى در ژاپن هرگز این کار را نمیتوان کرد زیرا اصولاً در این‌جا هیچ زنى دوان دوان راه نمى‌رود.

زنان در ژاپن با آن کفش‌هاى سنگین چرمى زمین‌گیر مى‌شوند و یا کفش‌هاى لاستیکى مى‌پوشند که براى دویدن مناسب نیستند و در خیابان لغزنده‌اند.