معرفی و دانلود کتاب هیل بیلی: روزگار آمریکایی‌های پشت کوه نشین، خاطرات یک خانواده و یک فرهنگ بحران زده

معرفی کتاب هیل بیلی: روزگار آمریکایی‌های پشت کوه نشین، خاطرات یک خانواده و یک فرهنگ بحران زده

مردمان کوهستان عموماً عقاید و آداب خاص خود را دارند؛ ضمن آنکه ممکن است آسیب‌های زیادی نیز آن‌ها را تهدید کند؛ حتی اگر آن‌ها بخشی از یک کشور پیشرفته چون آمریکا باشند. کتاب هیل بیلی نوشته‌ی جی. دی. ونس سرگذشت‌نامه و خاطرات گروهی از مردم کوهستان در ایالت اوهایو، واقع در شمال شرق آمریکاست که نگاهی جامعه‌شناسانه و مردم‌شناسانه به زندگی بخشی از آمریکاییان می‌اندازد. این کتاب در فهرست پرفروش‌ترین آثار نیویورک تایمز قرار دارد.

درباره‌ی کتاب هیل بیلی

این کتابْ روایتی دقیق از بزرگ شدن در یک شهر فقیر است که از زبان یک فارغ‌التحصیل سابق نیروی دریایی و دانشکده‌ی حقوق ییل بیان می‌شود. کسی که اکنون به‌عنوان سناتور ایالات متحده از اوهایو و نامزد جمهوری‌خواه معاون ریاست جمهوری برای انتخابات 2024 خدمت می‌کند و نگاهی عمیق و کاوشگرانه به مبارزات طبقه‌ی کارگر سفیدپوست آمریکا ارائه می‌دهد. کتاب هیل بیلی (Hillbilly Elegy: A Memoir of a Family and Culture in Crisis) نوشته‌ی جی. دی. ونس (J. D. Vance) تحلیلی پرشور و شخصی از فرهنگی در بحران است - فرهنگ آمریکایی‌های سفیدپوست طبقه‌ی کارگر. ازهم‌پاشیدگی این گروه، روندی‌ست که اکنون بیش از چهل سال است به‌آرامی رخ می‌دهد و با فرکانس و هشدار فزاینده گزارش شده است. اما تا پیش از این هرگز به این اندازه به آن نپرداخته‌اند.

جی. دی. ونس در مرثیه‌ی هیل بیلی داستانی واقعی می‌گوید از افول اجتماع، منطقه‌ و طبقه‌ای که وقتی به دنیا آمد با آن دست به گریبان بود. زندگی خانواده‌ی ونس پس از جنگ آمریکا آغاز می‌شود. پدربزرگ و مادربزرگ جی دی «فقیر و عاشق» بودند و به امید رهایی از فقر وحشتناک اطرافشان از منطقه‌ی آپالاشیای کنتاکی به شمال و منطقه‌ی اوهایو نقل مکان کردند. آن‌ها خانواده‌ای از طبقه‌ی متوسط ​​بودند که در نهایت یکی از نوه‌هایشان از دانشکده‌ی حقوق ییل فارغ‌التحصیل شد. این نشانگر موفقیت متعارف در دستیابی به تحرک نسلی به سمت بالا بود.

اما همان‌طورکه حماسه‌ی خانوادگی هیل بیلی جلو می‌رود، متوجه می‌شویم که پدربزرگ و مادربزرگ، عمه، عمو، خواهر و مهم‌تر از همه مادرش به‌شدت با نیازهای زندگی طبقه‌ی متوسط ​​جدید خود دست و پنجه نرم می‌کنند و هرگز به طور کامل از میراث اعتیاد به الکل، فقر و ترومایی که مشخصه‌ی منطقه‌ی آن‌ها در ایالت اوهایوی شمال آمریکاست، رهایی نمی‌یابند. جی. دی. ونس با صداقتی خشن نشان می‌دهد که چگونه خودش هنوز نحسی تاریخ خانواده‌ی پرهرج و مرج خود را حمل می‌کند.

به طور دقیق‌تر می‌توان گفت کتاب هیل بیلی از زبان یک آمریکایی نوشته شده که اجدادش کارگران روزمزد مناطق جنوبی آمریکا بودند. آن‌ها بعداً کشاورز، سپس معدنچی و در دوران جدیدتر کارگران پای دستگاه در کارخانه‌های صنعتی شدند که آمریکایی‌ها به آن‌ها لقب پشت کوه‌نشین داده‌اند.

کتاب هیل بیلی یک خاطرات بسیار تکان‌دهنده، با چاشنی طنز و چهره‌های رنگارنگ است که تنها سرنوشت یک فرد را نشان نمی‌دهد؛ بلکه سرنوشت درجا زدن و پس‌رفت قومی محروم‌مانده از جامعه‌ی آمریکا را نشان می‌دهد که واقعاً حرکت طبقاتی صعودی بینشان چندان اتفاق نمی‌افتد. این کتاب تعمقی ضروری و دردسرساز درمورد از دست دادن رؤیای آمریکایی برای بخش بزرگی از مردم این کشور است.

جوایز و افتخارات کتاب هیل بیلی

• پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز؛
• نامزد بهترین کتاب خاطرات و زندگی‌نامه‌ی خودنوشت به انتخاب گودریدز در سال 2016؛
• برنده‌ی جایزه‌ی آئودی برای کتاب‌های غیرداستانی در سال 2017؛
• نامزد جایزه‌ی ادبی صلح دیتون برای کتاب‌های غیرداستانی در سال 2017؛
• برنده‌ی جایزه‌ی کتاب اوهایوآنا در سال 2017؛
• نامزد جایزه‌ی کرکوس برای کتاب‌های غیرداستانی در سال 2016.

نکوداشت‌های کتاب هیل بیلی

• یک تحلیل دقیق جامعه‌شناسانه. آقای ونس با ترکیب پژوهشی متفکرانه و تجربیات دست اول کتابی مرجع برای یک انتخابات غیرمتمدنانه ارائه کرده است. وی این کار را با واژگانی انجام داده که هم برای دموکرات‌ها و هم برای جمهوری‌خواه‌ها مفهوم است. (نیویورک تایمز)
• هیل بیلی کتابی زیبا و به همان اندازه نقدی فرهنگی به طبقه‌ی کارگر سفیدپوست آمریکاست. (وال استریت ژورنال)
• توصیف جی. دی. ونس از فرهنگی که در آن بزرگ شده، مطالعه‌ای ضروری برای این لحظه از تاریخ است. (نیویورک تایمز)
• ونس نگاهی کاملاً صادقانه به شکستی دارد که برای خانواده و نسلش به بار آمد. در این مقطع، کتابی مهم‌تر از این درباره‌ی آمریکا نخواهید خواند. (اکونومیست)
• خاطراتی صریح، بی‌احساس، دلخراش و کتابی عالی. (نیویورک پست)

اقتباس سینمایی از کتاب هیل بیلی

بر اساس کتاب هیلی بیلی، در سال 2020 فیلمی آمریکایی با نام Hillbilly Elegy ساخته شده و ایمی آدامز از ستاره‌هایی است که در آن ایفای نقش می‌کند.

کتاب هیل بیلی برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای تمام کسانی که دوست دارند سرنوشت یکی از اقوام ساکن آمریکا را از زبان یک بومی بشنوند و با لایه‌های دیگری از جامعه‌ی آمریکا آشنا شوند، مناسب است.

در بخشی از کتاب هیل بیلی: روزگار آمریکایی‌های پشت کوه نشین، خاطرات یک خانواده و یک فرهنگ بحران زده می‌خوانیم

در پاییز سالی که سیزده‌ساله شدم مادر با مت آشنا شد. مردی از خودش جوان‌تر که آتش‌نشان بود. مت را از همان اول دوست داشتم و از بین همۀ مردان مادر برایم دوست‌داشتنی‌ترین بود و هنوز هم با هم در ارتباط هستیم. شبی در خانه مشغول تماشای تلویزیون بودم و منتظر مادر که قرار بود در راه برگشت به خانه از سر کار از KFC شام بگیرد. آن‌شب دو وظیفه بر عهده‌ام گذاشته شده بود؛ اولی پیدا کردن لیندزی برای این‌که ببینم گرسنه است یا نه و بعد رساندن شام به ماماو پس از رسیدن مادر به خانه. خیلی زودتر از زمانی که انتظار داشتم مادر به خانه بیاید ماماو تلفن زد: «مادرت کجاست؟»

«نمی‌دانم. مشکلی پیش آمده ماماو؟»

جوابی که داد بیشتر از هر آنچه در تمام طول عمرم شنیده بودم در ذهنم مانده. نگران بود و حتی وحشت‌زده. لهجۀ هیل‌بیلی‌ای که معمولاً سعی در مخفی کردنش داشت از کنترلش خارج شده بود: «هیچ‌کس خبری از پاپاو ندارد.» گفتم به محض این‌که مادر برگردد خانه – انتظار داشتم خیلی زود این اتفاق بیافتد - با او تماس می‌گیرم. فکر کردم ماماو دارد زیادی شلوغش می‌کند. ولی برنامۀ به‌شدت قابل پیش‌بینی و معمول پاپاو به‌خاطرم آمد. هرروز ساعت شش صبح از خواب بیدار می‌شد، بدون این‌که نیازی به زنگ ساعت داشته باشد. تا مک‌دونالد می‌راند و ساعت هفت صبح با رفقای قدیمی آرمکویی‌اش قهوه می‌خورد. بعد از یکی دو ساعت گپ و گفت تا خانۀ ماماو قدم می‌زد و پیش از ظهرش را به تماشای تلویزیون یا بازی ورق می‌گذراند. اگر شب را در خانۀ ماماو نمی‌ماند، سری به مغازۀ ابزارفروشی دوستش پاول می‌زد. بدون استثناء در خانۀ ماماو می‌ماند تا وقتی از مدرسه می‌آیم، حالم را بپرسد. اگر به جای خانۀ ماماو، رفته بودم پیش مادر – وقت‌هایی که حالش خوب بود همین‌کار را می‌کردم - قبل از این‌که شب به خانۀ خودش برود، معمولاً برای خداحافظی با من سری هم به خانۀ ما می‌زد. این‌طوری بود که وقتی همۀ این‌ها را انجام نداده بود، پیدا بود یک‌جای کار حسابی می‌لنگد.