معرفی و دانلود کتاب مرگ چوب صندل (تاوان سخت مبارزه برای رهایی از استبداد)

معرفی کتاب مرگ چوب صندل (تاوان سخت مبارزه برای رهایی از استبداد)

کتاب مرگ چوب صندل (تاوان سخت مبارزه برای رهایی از استبداد) اثر یکی از قدرتمندترین و مشهورترین نویسندگان چینی مو یان، درباره ماجرایی عاشقانه و تکان‌دهنده است که به طور هم‌زمان داستانی انتقادی را درباره آخرین سلسله پادشاهی حاکم بر چین حکایت می‌کند.

درباره کتاب مرگ چوب صندل:

این رمان درباره خواننده اپرایی به نام سان بینگ است که با رهبری شورش، در میان مردم محبوب شد اما مورد خشم امپراطور قرار گرفت و توسط پدر شوهر دخترش، به مجازات مرگ با چوب صندل محکوم گردید. کتاب مرگ چوب صندل (Sandalwood Death) نامزد دریافت جایزه بهترین اثر ترجمه شده به انگلیسی (BTBA) در گروه داستان‌های بلند سال 2014 شده است.

مو یان درباره این کتاب می‌گوید: «هنگام نگارش داستان، دوستان زیادی از من پرسیدند که موضوعش درباره چیست؟ متأسفانه در آن زمان پاسخ مناسبی نداشتم. دو روز پس از تقدیم پیش‌نویس نهایی به ناشر نفس راحتی کشیدم و به ذهنم رسید که کل داستان دربارۀ صدا است. انتخاب عنوان‌های دفتر اول و سوم، سر ققنوس و دم پلنگ و بقیۀ سرفصل‌ها یاوه‌گویی‌های ژائو جیا، گفتار طعنه‌آمیز کیان دینگ، اپرای سان دینگ و... کاملاً به سبک سخن‌گویی یک نقال ویژه است. در دفتر دوم، شکم خوک از جسمی خارجی استفاده کردم تا نقالِ آگاه و همه چیزدان در حقیقت به سبک رابطه‌ای عاشقانه و تاریخی داستان را همراه هم‌سرایی‌های تکراری به شیوۀ سنت شفاهی ادامه دهد که اساس آن همان صدایی بود که بذر داستان را کاشت و آن را پیش راند.»

با مو یان بیشتر آشنا شویم:

گوان موئه (Guan Moye) از جمله پرآوازه‌ترین نویسندگان چین است که با نام مستعار «مو یان» به معنای «سکوت کن» شناخته می‌شود. آثار او به زبان‌های متعددی از جمله انگلیسی، آلمانی، فرانسوی و اغلب زبان‌های آسیایی ترجمه شده که افتخارات زیادی برایش به ارمغان آورده‌اند. البته برخی آثار او در کشورش گاهی اجازه چاپ پیدا نکرده و حتی در مواردی بخش‌هایی از آن را سانسور می‌کردند. مو یان جایزه نوبل ادبیات سال 2012 را به دلیل رئالیسم وهم‌گونه در آثارش که قصه‌های عامیانه و حال را با هم درمی‌آمیزد، دریافت کرد. کسب این جایزه، فقط نقدهای مخالفان رژیم را نسبت به او تندتر کرد و موقعیت او را به عنوان نویسنده‌ای که به رغم نظرات دوپهلو در قبال حکومت چین، راحت و مرفه زندگی می‌کند، تثبیت‌تر کرد. از نظر روشنفکرانی که مو یان را می‌شناسند، او با نوعی محافظه کاری نبوغ‌آمیز همیشه می‌تواند حساب زندگی‌اش را از آثارش جدا کند.

مو یان (Mo Yan) از طریق آمیزه‌ای از خیال و واقعیت و چشم‌اندازهای تاریخی و اجتماعی، جهانی پدید آورده که از نظر پیچیدگی یادآور نوشته‌های ویلیام فاکنر و گابریل گارسیا مارکز است و در عین حال ریشه‌هایی در ادبیات کهن چین و روایت‌های شفاهی آن سرزمین دارد. او علاوه بر رمان‌هایش، تعدادی داستان کوتاه و مقاله در موضوعات مختلف نوشته است. از دیگر افتخارات او می‌توان به دریافت جایزه فرهنگ آسیایی فوکوکا و کریاما، عضویت افتخاری انجمن زبان مدرن و نامزدی جایزه بین المللی نیوستاد برای ادبیات و جایزه ادبی آسیا اشاره کرد.

کتاب مرگ چوب صندل مناسب چه کسانی است؟

مطالعه این کتاب به کسانی که به رمان‌های بلند ادبیات چین با حال و هوای عاشقانه، تاریخی و تخیلی علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب مرگ چوب صندل می‌خوانیم:

باران کم‌کم در روز نظافت قبرها باریدن گرفت. ابرهای خاکستری بزرگ به‌آرامی در آسمان لولیدند. با مردان و زنان جوانی که لباس‌های رنگی به تن داشتند به خارج از شهر رفتم و به‌سمت دروازۀ جنوبی حرکت کردم. چتری بالای سرم گرفتم که نقشی از نقاشی شو شیان داشت. موهایم را روغن‌مالی کرده و با سنجاقی پروانه‌ای‌شکل بستم. کمی پودر به صورتم زده، به گونه‌هایم رژ مالیده و نقطه‌ای خال‌مانند بین ابروهایم گذاشتم. کُتی قرمزرنگ روی شلواری سبز پوشیدم که هر دو از پارچه‌های وارداتی بودند. شاید خود خارجی‌ها وحشتناک باشند، اما پارچه‌هایشان درجه یک است. کفش‌های پارچه‌ای با رویۀ ابریشمی سبزرنگ با طرح اردک‌های زرد ماندارینِ شناور در میان گل‌های نیلوفر صورتی گل‌دوزی‌شده به پا داشتم. دزدکی نیم‌نگاهی سریع به آینه انداختم و زیبایی عاشقانه و درخشنده‌ای را در آن دیدم. شخصی که با وجود تمام جوانانِ حاضر در مراسم دوستش داشتم.

هرچند به‌خاطر وضعیت پدرم غمگین بودم، اما قاضی کیان یک‌بار گفت: «اندوه عمیق‌تر باعث می‌شه تا بدون هیچ‌گونه تظاهری چهرۀ بانشاط‌تری از خودت نشون بدی.» بسیارخوب، نگاهی بینداز! امروز این بانوی پیر می‌خواهد سرعت و فاصله‌اش را نسبت به دختران شهر گائومی کم کند. برایم مهم نیست که دختر فارغ‌التحصیل ایالتی باشد یا نورچشم دانشمند هانلین، هیچ‌یک از آن‌ها نمی‌توانند حتی با یکی از انگشت‌های پای من رقابت کنند. پاهای بزرگ تنها چیزی است که مرا عقب نگه می‌دارد. مادرم در جوانی مُرد و متأسفانه کسی در خانه نبود که پاهای مرا ببندد به‌همین‌دلیل اگر بشنوم کسی مرا پاگنده خطاب می‌کند، ناراحت می‌شوم. اما کیان پاهای بزرگ و طبیعی مرا دوست دارد و آن‌ها را از بالا تا پایین لمس می‌کند. وقتی مرا می‌بیند، فریاد می‌زند: «پاهای بزرگ بهتره! پاهای بزرگ بهتره! شمشای طلا از پاهای بسته بهتره... »

در آن زمان علیرغم اینکه پدرم سرگرم بازی با قدرت‌های ماورای طبیعی بود و یک محراب عبادی در منطقۀ شمال‌شرقی گائومی ساخت، بخشی از نقشه‌اش این بود که آلمانی‌ها را گرفتار نبرد اخلاقی نماید. هرچند اقدامات و فعالیت‌هایش قاضی کیان دینگ را به مرز جنون کشاند و از مرگ بیست‌وهفت شهروند ناراحت بود، اما آرامش در شهر حکم‌فرما شد. بخش روستایی هیچ تأثیری روی شهر بزرگ نداشت. حضرت اشرف کیان مجموعه‌ای تاب‌های بازی چینی در زمین‌های آکادمی ارتش در بیرون دروازۀ جنوبی ساخته بود که پسران و دختران را از سراسر شهر به آن جا می‌کشاند. دختران تمیزترین لباس‌هایشان را پوشیده و پسران موهای خود را روغن زده و شانه کرده تا بهتر دیده شوند و بدرخشند. فریادهای شادی و خنده‌شان آسمان را پر می‌کرد و با صدای دست‌فروشان آمیخته می‌شد: «سیبای وحشی، شکرپاره!» و «تخم هندوونه، بادوم زمینی!»

فهرست مطالب کتاب

یادداشت نویسنده
دفتر اول: سر ققنوس
فصل یک: گفتار مینیانگ هرزه
فصل دو: یاوه‌گویی‌های ژائو جیا
فصل سه: سخنان ابلهانه زیائوجیا
فصل چهار: گفتار طعنه‌آمیز کیان دینگ
دفتر دوم: شکم خوک
فصل پنج: نبرد ریش‌ها
فصل شش: مقابله پاها
فصل هفت: مرثیه
فصل هشت: محراب قدسی
فصل نُه: شاهکار
فصل ده: حفظ پیمان
فصل یازده: تپانچه‌های طلایی
فصل دوازده: رخنه
فصل سیزده: شهر ویران
دفتر سوم: پلنگ
فصل چهارده: تک‌گویی ژائو جیا
فصل پانزده: شِکوه مینیانگ
فصل شانزده: اپرای سان بینگ
فصل هفده: زیائوجیا با تمام توان می‌خواند
فصل هجده: شاهکار قاضی ایالتی