معرفی و دانلود کتاب مرسیه و کامیه

معرفی کتاب مرسیه و کامیه

یک ضدِّ داستان درخشان از نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات. کتاب مرسیه و کامیه، نوشته‌ی ساموئل بکت، رمانی آوانگارد و پست‌مدرنیستی است که تصویری طنزآلود و سیاه از فضای آشفته‌ی روزگار بعدِ جنگ‌جهانی دوم را به نمایش می‌گذارد. این داستان ظاهراً سفر دو دوست به مقصدی نامعلوم را روایت می‌کند. منتقدها معتقدند این رمان کوتاه، طرحی اولیه برای نگارش نمایش‌نامه‌ی «در انتظار گودو» بوده است.

درباره‌ی کتاب مرسیه و کامیه

پس از جنگ‌جهانی دوم، بعضی نویسنده‌ها به‌منظور واکنش در برابر تفکر روشنگری و رویکرد مدرنیستی، و همچنین شرح وضعیتی که جهان در آن به سر می‌برد، به نوشتن آثاری پرداختند که به ادبیات پست‌مدرن شهرت یافت. در این نوع از ادبیات، چارچوب زمانی و مکانی داستان دچار ازهم‌گسیختگی، تناقض و روایت‌های پرسش‌برانگیز می‌شود و نوعی ساختارزدایی از فرم شکل می‌گیرد. بسیاری از منتقدها، نقش ساموئل بکت (Samuel Beckett) و تکنیک فاصله‌گذاری او را در قوام بخشیدن به ادبیات پست‌مدرن به‌عنوان یک جنبش ادبی مؤثر می‌دانند. یکی از مهم‌ترین آثار این نویسنده که در چنین فرمی نوشته شده، کتاب مرسیه و کامیه (Mercier and Camier) است که در سال 1946 و بلافاصله بعدِ پایان جنگ‌جهانی دوم نوشته شد، اما نویسنده ترجیح داد داستانش را تا سال 1970 منتشر نکند. این رمان پیش از سه‌گانه‌ی مشهور ساموئل بکت به نام کتاب‌های «ملوی»، «مالون می‌میرد» و «ننامیدنی» نوشته شد و بسیاری از منتقدها، این رمان را پیش‌درآمدی بر مشهورترین اثر نویسنده، «در انتظار گودو» می‌دانند.

ساموئل بکت در کتاب مرسیه و کامیه، نگاه عمیق و فلسفی خود نسبت به زندگی را در قالب گفت‌وگوها میان شخصیت‌های داستانش به تصویر می‌کشد و هرج‌ومرج‌ها و آشفتگی‌های ذهنی انسانِ پس از جنگ را با استفاده از لحن کمیک و تلخ روایتش نشان می‌دهد. این کتاب گرچه در قالب داستان نوشته شده، اما بیش‌ترین نزدیکی را به فضای نمایش‌نامه‌های نویسنده دارد و خواننده را نیز در فضایی معلق میان درام و کمدی قرار می‌دهد. مرسیه و کامیه به‌عنوان دو شخصیت اصلی داستان، از مسیری ساده و راحت راهی سفرشان می‌شوند، بی‌آنکه دغدغه‌ی بی‌پولی و آب‌وهوای نامساعد، مسافرتشان را سخت کند؛ بااین‌همه، سفرشان هرگز به انجام نمی‌رسد و آن دو در وضعیتی شبه‌ابزود، با آدم‌هایی غریبه و رویدادهایی بی‌اهمیت مواجه می‌شوند. آنچه این داستان را به اثری مهم تبدیل می‌کند، فرمی است که نویسنده به کار می‌گیرد تا جهان‌بینی سرشار از یأس و ناامیدی خود نسبت به جهان آشفته‌ی نیمه‌های قرن میلادی گذشته را به تصویر کشد؛ از این منظر، این کتاب را می‌توان یکی از نقطه‌های عطف در آثار داستانی قرن بیستم به شمار آورد. کتاب مرسیه و کامیه، نوشته‌ی ساموئل بکت را نشر چشمه با ترجمه‌ی مهدی نوید به چاپ رسانده است.

نکوداشت‌های کتاب مرسیه و کامیه

• مرسیه و کامیه یکی از بهترین نمونه‌ها از طنز سیاه ساموئل بکت است؛ داستانی خنده‌دار از سفر حماسی دو قهرمان داستان که در سفری پر از پیچیدگی‌ها و دسیسه‌ها همراه می‌شوند. (Goodreads)

• کتاب [مرسیه و کامیه] سرشار از مؤلفه‌های آشنای بکت است. روایت دو ولگرد که هدفی ندارند، اما چیزهایی هست که آن‌ها احساس می‌کنند باید انجامش دهند؛ مثل تله‌هایی ناملموس در ذهنشان، یک سرگردانی مداوم، و ترس. (Guardian)

• داستانی درخشان و سرگرم‌کننده. (Fiction DB)

• رمان مرسیه و کامیه، به‌نوعی پدرخوانده‌ی داستانی کتاب «در انتظار گودو» است. دو دوست، سفری بی‌هدف را به‌سوی هدفی بی‌چون‌وچرا شروع می‌کنند. این رمان هزارتویی سرشار از کمدی و درام است و قهرمان‌هایش دو ولگرد هستند که موفق می‌شوند در دنیایی که نویسنده آن را دنیای «هرج‌ومرج مهمان‌نواز» می‌داند زنده بمانند. (maboumines)

• یک داستان خنده‌دار. (Publishers Weekly)

کتاب مرسیه و کامیه مناسب چه کسانی است؟

این کتاب به دوستداران آثار داستانی ساموئل بکت و همچنین علاقه‌مندها به رمان‌های پست‌مدرن پیشنهاد می‌شود.

با ساموئل بکت بیش‌تر آشنا شویم

ساموئل بکت در سال 1906 در شهر دوبلین در کشور ایرلند به دنیا آمد و روز بیست و دوم دسامبر 1989، در سن 83سالگی درگذشت. این نویسنده و نمایش‌نامه‌نویسِ برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، در کالج ترینیتی درس خواند و در زمان جنگ‌ِجهانی دوم در مقاومت مردم فرانسه علیه آلمان نازی حضور داشت. حضور بلندمدت او در این کشور باعث شد که از سال 1946، نمایشنامه‌ها، رمان‌ها، داستان‌های کوتاه، شعرها و نقدهای ادبی خود را افزون بر زبان انگلیسی، به فرانسوی نیز منتشر کند. مشهورترین اثر این نویسنده کتاب در انتظار گودو است که در سال 1953 به چاپ رسید.

او در طول فعالیت‌های ادبی خود به‌عنوان نمایشنامه‌نویس و رمان‌نویس، امکاناتی تازه برای داستان‌نویسی و نوشتن تئاتر تعریف کرد و به‌خاطر تأثیرگذاری عمیقش بر ادبیات، در سال 1961 برنده‌ی جایزه‌ی Formentor شد و سرانجام در سال 1969، جایزه‌ی نوبل ادبیات را از آن خود کرد. از بهترین کتاب‌های ساموئل بکت می‌توان به «دست آخر»، «همه‌ی افتادگان»، «متن‌هایی برای هیچ»، «مطرود» و کتاب حاضر اشاره کرد.

در بخشی از کتاب مرسیه و کامیه می‌خوانیم

کامیه گفت، موضوع را عوض کنید، وگرنه به اسقف اعظم گزارش می‌دهم. افکار باطلی در کله‌ام می‌اندازید.

نمی‌توانست به‌خوبی تشخیص دهد چه در برابرش اتفاق می‌افتد، کُل نما در هوای پُردود درهم‌برهم شده بود. این‌جا و هرازگاه پدیدار می‌شد، دود را می‌شکافت، حرکت سرودستی قاطع با پیپی غیرقابل‌انکار، کلاهی مخروطی، اجزای اعضای پایینی و مخصوصاً پاها، که با بی‌قراری از یک وضعیت عذاب‌آلود به وضعیتی دیگر درمی‌آمدند، انگار آن‌جا جای نشستن روح باشد. اما پشت‌سر کامیه دیواری کهنه و مستحکم بود، ساده و خالی، می‌توانست در پشت خود احساسش کند، پشت سر خود را به‌اش تکیه داده بود و می‌سایید. با خودش گفت، مرسیه که بیاید، چون می‌آید، رفیقم را می‌شناسم، کجا بنشیند؟ این‌جا، پشت این میز؟ این مسئله مدتی او را در خود فروبرد. دست‌آخر تصمیم گرفت، نه، نه، نباید، او کامیه نمی‌توانست آن را تحمل کند، چرایش را نمی‌دانست. پس چه؟ بهتر است این را در نظر بگیرد، یعنی پس چه، چون مرسیه نباید در این کنج به‌اش ملحق شود، کامیه دستانش را از جیب‌هایش درآورد، آن‌ها را به شکل کُپه‌ای کوچک و جمع‌وجور مقابل خود روی میز ردیف کرد و صورتش را بر آن‌ها قرار داد، ابتدا به‌نرمی، بعد با تمام وزن کاسه‌ی سر.

و این تصور چندان دیری نمی‌پاید که کامیه مرسیه را می‌بیند قبل از آن‌که مرسیه کامیه را ببیند، برمی‌خیزد و به‌طرف در می‌شتابد. فریاد می‌زند، بالاخره آمدی، فکر کردم برای همیشه از پیشم رفته‌ای، و او را می‌کشاند سمت پیشخان، یا به درون سالن، یا با هم بیرون می‌روند، گرچه احتمالش خیلی کم است. چون مرسیه خیلی خسته است، نیاز به استراحت دارد و خوراک پیش از آن‌که از این فراتر بروند، و حرف‌هایی برای گفتن دارد که نمی‌توان تحمل کرد به تأخیر بیفتد، و کامیه هم حرف‌هایی برای گفتن دارد،