معرفی و دانلود کتاب مردان ساعت ده

معرفی کتاب مردان ساعت ده

کتاب مردان ساعت ده عنوان داستانی کوتاه است که استیون کینگ، نویسنده‌ی آمریکایی آن را در سال 1993 نوشته است. این کتاب که اثری در ژانر ادبیات فانتزی و ترسناک محسوب می‌شود، به هیولاهای خفاش‌واری می‌پردازد که در جامعه و میان انسان‌ها زیست می‌کنند.

درباره‌ی کتاب مردان ساعت ده

برخلاف دیگر داستان‌های استیون کینگ (Stephen King) که در مکان‌هایی خیالی می‌گذرند، داستان مردان ساعت ده (The Ten O'Clock People) در ماساچوست آمریکا سپری می‌شود. پیرسون، کارمندی در شهر بوستون، در پی یک اتفاق ترسناک متوجه می‌شود که افراد صاحب قدرت، از جمله بسیاری از افسران پلیس و شخصیت‌های سیاسی مثل معاون رئیس‌جمهور، هیولاهایی هستند که در کالبد انسانی زندگی می‌کنند.

او عادت دارد رأس ساعت ده هر روز در محل کارش سیگار بکشد. اولین مواجهه‌ی او با یکی از این هیولاهای خفاش‌وار درست در همین لحظه رقم می‌خورد: «پیرسون سعی کرد فریاد بزند، اما آن‌قدر شوکه بود که زبانش بند آمده بود. تنها کاری که توانست بکند، درآوردنِ صدای خفه و کوتاه، مثل ناله‌ای در خواب بود. نفسش را به درون کشید و دوباره سعی کرد. اما قبل از این که موفق شود، دستی پرقدرت بازویِ چپش را درست از بالای آرنج فشار داد.»

این شروع داستان مردان ساعت ده است. پیرسون متوجه می‌شود چیزی که باعث شده او این موجودات ترسناک را ببیند، مصرف نیکوتین در حالتی خاص است. او تصمیم می‌گیرد با تشکیل گروهی به‌نام «مردان ساعت ده» به مبارزه علیه این موجودات خفاش‌وار و خبیث بپردازد.

استیون کینگ در یادداشت‌های پایانی این داستان در نسخه‌ی انگلیسی می‌نویسد که ایده‌پردازی و نگارش آن تنها در عرض سه روز صورت گرفته است. کتاب مردان ساعت ده در کنار 23 داستان کوتاه دیگر، در مجموعه‌ای تحت عنوان «Nightmares & Dreamscapes» قرار دارد.

اقتباس‌های سینمایی از کتاب مردان ساعت ده

در سال 2011 مجوز اقتباسی از این داستان در قالب یک فیلم سینمایی به کارگردانی تام هالند صادر شد. گفتنی‌ست این فیلم هنوز منتشر نشده است. همچنین در سال 2021 اعلام شد که یک مجموعه‌ی تلویزیونی با اقتباس از این داستان توسط کمپانی Fabel Entertainment در حال ساخت است.

کتاب مردان ساعت ده مناسب چه کسانی است؟

اگر به ادبیات داستانی ترسناک و فانتزی علاقه‌مند هستید، بدون شک کتاب مردان ساعت ده پیشنهاد بسیار جذابی برای شما خواهد بود.

با استیون کینگ بیشتر آشنا شویم

استیون ادوین کینگ، نویسنده‌ی متولد 1947 در آمریکا، و خالق رمان‌های ترسناک، جنایی، علمی-تخیلی و فانتزی است. تاکنون بیش از 350 میلیون نسخه از آثار کینگ در سراسر جهان به فروش رسیده و دستمایه‌ی اقتباس کارگردانان مطرح سینمای جهان و تصویرگران کتاب‌های کمیک شده است. همچنین او تاکنون 64 رمان و بیش از 200 داستان کوتاه منتشر کرده که تعدادی از آن‌ها با نام مستعار ریچارد باخمن روانه‌ی بازار شده‌اند.

کینگ در طول فعالیت حرفه‌ای خود موفق به دریافت جوایز بسیار زیادی از جمله مدال بنیاد ملی هنر ایالات متحده شده است. فیلم‌های سینمایی معروفی همچون درخشش (Shining)، رستگاری در شاوشنگ (The Shawshank Redemption) و ارواح (Ghosts) بخشی از فیلم‌هایی هستند که با اقتباس از آثار کینگ ساخته شده‌اند.

در بخشی از کتاب مردان ساعت ده مناسب می‌خوانیم

بالایِ گرهِ کراواتِ ابریشمیِ قرمز و شانه‌هایِ پهن به‌روزترین مدلِ کت و شلوار، کله‌ای بزرگ و قهوه‌ای و مایل به طوسی‌رنگ و از ریخت افتاده، مثل توپ بیس‌بالی که کل تابستان به آن ضربه زده‌اند، قرار داشت. خطوطِ سیاهی که احتمالاً رگ‌ها بودند، درست زیرِ پوست جمجمه، در پر پیچ و خم‌ترین الگو می‌تپیدند و جایی که باید صورت باشد، با غده‌ پوشیده شده بود. غده‌ها مثل تومورهایی که انگار زندگی ناقص و وحشتناک خود را داشتند، می‌لرزیدند و باد می‌کردند.

اجزاء، ناقص و در هم فرو رفته بودند. چشمانِ سیاه، تخت و کاملاً دایره شکل، حریصانه از درونِ صورت به بیرون خیره شده بودند. شبیهِ چشمان کوسه‌ یا حشره‌ای باد کرده؛ گوش‌ها بدشکل و ناهنجار بدون لاله و نرمه بودند. بینی نداشت، حداقل بینی‌ای که پیرسون بتواند آن را شناسایی کند. بااین‌وجود درست از میان انبوهی از موهایی که دقیقاً زیر چشم‌ها رشد کرده بودند، دو برآمدگی عاج مانند بیرون زده بود. بیشتر صورت آن چیز دهان بود، هلالی بزرگ و سیاه که دندان‌های سه‌گوش دورتادورش رشد کرده بودند. پیرسون بعداً فکر کرد که برای جانوری با آن دهان، غذا خوردن همانند مراسمی مذهبی خواهد بود.

اولین فکرش پس از دیدن آن تَوهم، تَوهمی که کیف‌دستی باریک مارک بالی در دستی با ناخن‌های مانیکور شده حمل می‌کرد، این بود که حتماً این، فیل‌مرد است. اما، الان متوجه شد که آن موجود هیچ شباهتی به جانورِ بدریخت و بد‌شکل، ولی کاملاً انسانی آن فیلم قدیمی، نداشت. دوک رایمن به حقیقت نزدیک‌تر بود؛ آن چشم‌های سیاه و آن دهان بزرگ و کشیده، بیشتر به موجوداتِ خزپوش و جیغ‌جیغویی شباهت داشت که شب‌ها مگس می‌خوردند و روزها سروته در مکان‌های تاریک آویزان می‌شدند...