معرفی و دانلود کتاب مثل عکسی سیاه و سفید: 100 نامه‌ی فرانسوآ تروفو

معرفی کتاب مثل عکسی سیاه و سفید: 100 نامه‌ی فرانسوآ تروفو

کتاب مثل عکسی سیاه و سفید متشکل از صد نامه‌ی فرانسوآ تروفو است که ژیل ژاکوب و کلود د ژیورای آن‌ها را گردآوری کرده‌اند. هر یک از این نامه‌ها حرفی برای گفتن دارند و جلوه‌ای از ویژگی‌های شخصیتی این فیلم‌ساز فرانسوی را آشکار می‌کنند. کتاب حاضر ذیل مجموعه‌ی مطالعات سینمایی به همت نشر چشمه به انتشار رسیده است.

درباره‌ی کتاب مثل عکسی سیاه و سفید

کتاب مثل عکسی سیاه و سفید (Letters) اثر ژیل ژاکوب (Gilles Jacob) و کلود د ژیورای (Clauder de Givray) در واقع گردآوری تعدادی از نامه‌های فرانسوآ تروفو (François Truffaut) فیلم‌ساز معروف فرانسوی است که نقش تأثیرگذاری در سینمای فرانسه داشته. تروفو عمده‌ی شهرت خود را مدیون فیلم‌های خوش‌ساختش است. فیلم‌های او جزو آثار سینمای کلاسیک به شمار‌ می‌روند. حساسیت بالای این کارگردان فرانسوی در ساخت آثار سینمایی‌اش موجب شده است سینمادوستان به نوشته‌های تروفو نیز توجه ویژه‌ای داشته باشند. فرانسوآ تروفو نامه‌های بسیاری نوشته است که هر یک حاوی مطالبی ارزشمند و خواندنی است. با مطالعه‌ی نامه‌های او می‌توانید با گوشه‌ای از رازورمزهای شخصیت این منتقد سینمایی معروف آشنا شوید.

در کتاب مثل عکسی سیاه و سفید در مجموع صد نامه از فرانسوآ تروفو جمع‌آوری شده که ژیل ژاکوب و کلود د ژیورای با همکاری یکدیگر آن‌ها را در اثر حاضر گرد هم آورده‌اند. این نامه‌ها کل دوران حرفه‌ای تروفو را در بر می‌گیرند؛ از نوجوانی پرشور و حرارت او گرفته تا دوران رسیدن به بزرگترین دستاوردهایش در سینمای فرانسه. با خواندن کتاب مثل عکسی سیاه و سفید به خوبی می‌توان علاقه وافر تروفو به حرفه‌ی خود به عنوان یک سینماگر را دریافت. همچنین ردپای یک منتقد جدی و کاربلد در تک‌تک نامه‌های فرانسوآ تروفو به چشم می‌خورد. در کتاب مثل عکسی سیاه و سفید مطالب زیادی درباره‌ی زندگی یک منتقد سینمایی، روزهای کودکی و نوجوانی او و نخستین روزهای کاری‌اش می‌خوانیم و همچنین در خصوص نویسندگی در نشریات سینمایی و سردبیری این مجلات جزئیات زیادی به دست می‌آوریم. در برخی نامه‌ها نیز از نیت این کارگردان برجسته در تولید و ساخت یک فیلم سینمایی باخبر می‌شویم. همچنین در بعضی دیگر از نامه‌ها به دقت و وسواس تروفو برای فراهم کردن مقدمات مصاحبه با هیچکاک پی می‌بریم. برخی از مخاطبان نامه‌های تروفو عبارتند از: اریک رومر، شارل بیچ، مارسل موسی، آلفرد هیچکاک و ژان‌لوک گُدار.

مطالعه و بازخوانی این نامه‌های واقعی در کتاب مثل عکسی سیاه و سفید برای هر مخاطبی جالب و خواندنی خواهد بود. نمی‌توان گفت این نامه‌ها اعتراف‌های حرفه‌ای یک منتقد یا فیلم‌ساز است؛ حتی گذاشتن نام اعتراف‌های خصوصی بر این کتاب هم چندان درست نیست؛ این نامه‌ها در حقیقت در کنار هم تصویری از خود واقعی تروفو به عنوان کارگردان و منتقدی خودآموخته به مخاطب ارائه می‌کند که برای هر خواننده‌ای الهام‌بخش خواهد بود. لازم به ذکر است کتاب اصلی شامل پانصد نامه از این کارگردان فرانسوی است، اما در نسخه‌ی ترجمه‌شده به زبان فارسی تحت عنوان «مثل عکسی سیاه و سفید» صد نامه گردآوری شده است.

کتاب مثل عکسی سیاه و سفید برای چه کسانی مناسب است؟

اثر حاضر برای علاقه‌مندان و دانشجویان رشته‌های کارگردانی، سینما، تئاتر و هنرهای نمایشی مناسب است. اگر شما هم به مطالعه در خصوص آراء و نظریات فرانسوآ تروفو علاقه دارید، کتاب مثل عکسی سیاه و سفید را بخوانید.

با فرانسوآ تروفو بیشتر آشنا شویم

فرانسوا تروفو فیلم‌ساز، منتقد و نظریه‌پرداز معروف فرانسوی بود که در سال 1932 در پاریس به دنیا آمد. او یکی از پیشگامان جنبش «موج نوی فرانسه» به حساب می‌آید. فیلم «چهارصد ضربه» اولین اثر سینمایی اوست که در بین فیلم‌های برجسته‌ی تاریخ سینما در جهان قرار دارد و یکی از نمونه‌های مطرح جنبش موج نوی فرانسه به شمار می‌آید. تروفو فیلمنامه‌ی تمام کارهای سینمایی‌اش را خود نوشته یا در نوشتن آن همکاری داشته است و به همین علت دستی هم در نویسندگی دارد. در واقع او پیش از اینکه فیلم‌ساز شود، منتقد و نویسنده‌ی نشریه‌ای به نام «کایه دو سینما» بود. تروفو کتابی با عنوان «سینما به روایت هیچکاک» را نیز منتشر کرده که حاصل گفتگوی پنجاه ساعته‌ی او و آلفرد هیچکاک، فیلم‌ساز برجسته‌ی انگلیسی است.

در بخشی از کتاب مثل عکسی سیاه و سفید می‌خوانیم

روبر عزیزم؛

از هسدن که برگشتم هر دو‌تا نامه‌ات به دستم رسید. برسون را دیدم. آدم فوق‌العاده‌ای‌ است. دیروز، یعنی یکشنبه شب، با ژاکلین رفتیم تماشای فیلمِ وارث در سینمای اگریکولتور. بعد هم رفتیم به خانه‌اش و باهم شام خوردیم. پدر و مادرش رفته‌اند به سفری یک‌هفته‌ای و ما هم تقریباً هر شب داریم باهم شام می‌خوریم. تا ساعت یکِ صبح داشتیم بحث می‌کردیم و بعد هم خسته و درب‌وداغان به خانه برگشتم. ژانین خاطراتِ یک فریب را بهش قرض داده. باور کن خیلی گرفتار شده‌ام ولی حواسم به کارهای تو هم هست و حتماً روزنامه‌ها و مجله‌ها را برایت می‌فرستم؛ دلم می‌خواهد بخوانم‌شان. هرجورشده باید این مجله‌ها را بخرم و البته برای تو هم بفرستم. صد فرانک هم می‌گذارم کنارِ نامه‌ی بعدی که به دستت می‌رسد.

ژرالد هم دیگر حاضر نیست پا توی خانه‌ات بگذارد؛ چون ساس‌ها خانه را گذاشته‌اند روی سرشان. اگر یک‌ذره عقل توی کله‌ات پیدا می‌شد باید به همه‌ی فرش‌ها و روزنامه‌ها گوگردی چیزی می‌زدی و هر هفته هم کفِ اتاق را درست‌وحسابی ضدعفونی می‌کردی. اگر این کارها را کرده بودی الان می‌شد آن‌جا زندگی کرد. به‌هرحال هر کاری که خودت صلاح می‌دانی بکن.

کارم این‌قدر زیاد شده که رسماً دارم خُل می‌شوم. دیروز ناهار را با آریان پاته و میشل مور خوردم. باید مقاله‌ای درباره‌اش بنویسم؛ چهار پنج مقاله‌ی دیگر هم هست: درباره‌ی کشیش روستا و عکس و تلفن و مقاله‌ای درباره‌ی مور و یک قرار ملاقات و بحث و سخنرانی در فوبورگ، و تازه بعدِ همه‌ی این‌ها باید گزارشی هم برای اِل بنویسم. راستش خودم هم نمی‌دانم با این‌همه کار باید چه کنم.

تازه باید جواب نامه‌ی شُنیل را هم بدهم. نامه‌ای هم باید به آندره بازَن بنویسم. به‌نظرم دو روزی با ل. برویم پیشِ بازَن. خانه‌اش پانزده‌کیلومتری پاریس است.

فهرست مطالب کتاب

پیش‌گفتارِ ژان‌لوک گُدار
مقدمه‌ی ژیل ژاکوب
آشنایی با مخاطبان نامه‌های تروفو
پی‌نوشتِ نامه‌ها
سال‌شمار زندگی فیلم‌ساز
مؤخره‌ی مترجم
نمایه‌ی آثار و اشخاص
تصاویر
نامه‌هایی به مارسل موسی
نامه‌هایی به ژان گروئو
نامه‌ای به روبر حکیم