معرفی و دانلود کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ

معرفی کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ

کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ داستان عاشقانه‌ی زوج جوانی را دربرمی‌گیرد که جنگ و فجایع آن، سال‌ها میان ایشان جدایی انداخته بود. «لو» و «اسوتا» در طول این سال‌ها تنها با ارسال نامه به یکدیگر بود که توانستند عشقشان را پایدار نگه دارند. داستانی که اورلاندو فیجز بر اساس این نامه‌های عاشقانه نگاشته، در حقیقت اثری است تاریخی که گوشه‌ای از مصائب دوران جنگ را برای مخاطبان بازسازی می‌کند.

کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ

نامه‌هایی که هم روایتگر عشق هستند و هم راوی تاریخ! در کتاب‌های تاریخ و مستندهایی که پیرامون جنگ‌های جهانی تهیه شده‌اند، صرفاً به آمار و ارقامی اشاره می‌شود که حاکی از تعداد کشته‌شدگان و محکومین به زندان و کار اجباری هستند و در موارد معدودی نیز به تعداد بازماندگانی اشاره می‌شود که از کار در اردوگاه و سال‌های خونین جنگ جان سالم به در برده‌اند. در این بین، هرگز از عاشقانی نام برده نمی‌شود که جنگ زندگی‌شان را در خود سوزاند، همسران و معشوقانشان را از آن‌ها گرفت و سال‌ها طعم جدایی و سوگ را به آن‌ها چشاند. برای این‌که تلخی این دوران را درک کنیم، راهی نداریم جز رجوع به دنیای قصه و داستان؛ یعنی جایی که هنرمندان مجالی برای بازنمایی و بازسازی واقعیت‌ها می‌یابند و اگرچه از عنصر خیال نیز بهره‌ی بسیاری می‌برند اما به حقایق تاریخی نیز پایبند می‌مانند.

در کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ (Just send me word: a true story of love and survival in the Gulag) شاهد انبوهی از نامه‌هایی هستیم که دو عاشق و معشوق طی سال‌های جنگ، به هنگام جدایی برای یکدیگر نوشته و ارسال کرده‌اند. اورلاندو فیجز (Orlando Figes) با شرح این نامه‌ها، علاوه‌بر اینکه ماجرای این زوج عاشق را برایمان روشن می‌کند، گریزی هم به دهه‌ی 1940 می‌زند و برشی از تاریخ روسیه را به این طریق به نمایش می‌گذارد. گفتنی است نویسنده، این داستان واقعی را بر اساس نامه‌های موجود در آرشیو انجمن مموریال مسکو نگاشته. «آیرینا آوستروفسکایا»، از محققان این انجمن، گردآوری این نامه‌ها را به عهده داشته است.

به کمک بایگانی‌ای که راوی داستان از 1500 نامه‌ی لو میشچنکو و اسوتا به دست آورده، درمی‌یابیم که آن‌ها در سال 1930 هر دو دانشجو بوده‌اند و در همین دوران تحصیل باهم آشنا شده‌ و به یکدیگر دل بسته‌اند. در طی سال‌های جنگ لو به‌عنوان اسیر جنگی به گولاگ برده می‌شود؛ یعنی اردوگاهی که در نواحی دورافتاده‌ی اتحاد جماهیر شوروی قرار گرفته بود و با سرمای استخوان‌سوز و یخبندان‌های طاقت‌فرسایش، به جهنمی غیرقابل‌وصف برای زندانیان بدل شده بود. علاوه‌بر سرما و یخ‌بندان، آن‌چه بیش از همه زندانیان را رنج می‌داد، کار بی‌وقفه‌ای بود که پیوسته باید بدان مشغول می‌شدند، درحالی‌که ذره‌ای از سخت‌گیری زندانبان‌ها نسبت به آن‌ها کم نمی‌شد. در چنین شرایطی، چیزی که لو را نه‌تنها زنده، بلکه امیدوار و شاد نگه می‌داشت، نامه‌هایی بود که از اسوتا به دستش می‌رسید.

کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ فرصت بی‌نظیری است تا هم با حقایق جنگ از زبان کسانی آشنا شوید که با تموم وجود آن را درک و تجربه کرده‌اند و در عین حال، داستان پرکشش و خیره‌کننده‌ای را بخوانید که تا آخرین جملات شما را میخکوب خواهد کرد. کتابی که پیش رو دارید با برگردان روان غلامحسین میرزاصالح، از سوی نشر مازیار به تمامی علاقه‌مندان داستان‌های تاریخی و عاشقانه ارائه شده است.

نکوداشت‌های کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ

• یک اثر شگفت‌انگیز و مسحورکننده که ما را با قدرت حیرت‌آور عشق در سختی‌های زندگی آشنا می‌سازد. گوهری از جنس کتاب! (بوستون گلوب)

• چیزی که به کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ جذابیت خارق‌العاده‌ای می‌دهد، بازگویی جزئیات و توصیفات دقیق نویسنده است، (The Daily Beast)

• کتابی شگفت‌انگیز که نمی‌توانید آن را زمین بگذارید! اورلاندو فیجز، استاد مدرن تاریخ فرهنگی روسیه، در عرصه‌ی ادبیات نیز درخشیده است. (بررسی کتاب‌های مستقل واشنگتن)

• یک داستان عاشقانه‌ که با نگاهی نادر نسبت به دوران خشونت‌آمیز تاریخ شوروی عرضه شده است. (کریستین ساینس مانیتور)

• فیجز، مورخی کهنه کار است که با تکیه بر بیش از 1200 نامه بین دو عاشق، داستان شگفت‌انگیزی از عشق و فداکاری را در سخت‌ترین سال‌های اتحاد جماهیر شوروی روایت می‌کند... داستانی فوق‌العاده به‌یادماندنی. (هفته‌نامه‌ی ناشران)

• یک روایت ماندگار از استقامت خارق‌العاده‌ی انسان‌ها. (بررسی‌های Kirkus)

• کتابی برای حیرت‌زده کردن خوانندگان! این روایت نیرومند که توسط یک مورخ برجسته نگاشته شده، نه‌تنها در تاریخ، بلکه در ادبیات هم جایگاه خود را به‌عنوان یک اثر برجسته اثبات کرده است. (رابرت کی ماسی، نویسنده)

• اورلاندو فیجز، پرتره‌ای مجذوب‌کننده از یک رابطه‌ی عاشقانه‌ی عمیق در شرایط بسیار دشوار را ارائه می‌دهد. (باشگاه کتاب تاریخ)

کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ برای چه کسانی مناسب است؟

طرفداران رمان‌های خارجی عاشقانه و تاریخی، چنانچه به فضای کلی تاریخ روسیه و داستان‌هایی با حال‌وهوای جنگ‌های جهانی علاقه داشته باشند، از مطالعه‌ی کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ بسیار لذت خواهند برد. همچنین علاقه‌مندان رمان‌هایی به سبک نامه‌نگاری بی‌شک شیفته‌ی این اثر مجذوب‌کننده خواهند شد.

با اورلاندو فیجز بیشتر آشنا شویم

اورلاندو فیجز (1959)، نویسنده و مورخ مشهور بریتانیایی است که آثار ارزشمندی را عمدتاً در زمینه‌ی تاریخ روسیه و کشورهای اروپایی تألیف کرده. او در حال حاضر، در کالج بیرکبک دانشگاه لندن به تدریس می‌پردازد. نگارش در مطبوعات و حضور گسترده در رادیو و تلویزیون از دیگر فعالیت‌های وی به شمار می‌رود. فیجز همچنین عضویت در هیئت‌تحریریه‌ی نشریه‌ی تاریخ روسیه و نگارش مقاله برای نشریات معتبر بین‌المللی را نیز در کارنامه‌ی حرفه‌ای خود دارد. کتاب‌های اورلاندو فیجز تاکنون به بیش از سی زبان ترجمه شده‌اند و توانسته‌اند جوایز متعددی را برایش به ارمغان بیاورند. این نویسنده از اعضای انجمن سلطنتی ادبیات بریتانیا محسوب می‌شود.

در بخشی از کتاب فقط برایم نامه بنویس: عشاق گولاگ می‌خوانیم

هردو براین باورند که آن دیدار: «عشق در نگاه اول نبود.» لِف محتاط‌تر از آن بود که به آسانی گرفتار دام عشق شود، هرچند اسوتلانا در همان موقع توجه او را به خود جلب کرده بود. اسوتلانا قد و بالایی متوسط داشت و باریک‌اندام بود با موهایی قهوه‌ای پرپشت و گونه‌های استخوانی و برجسته و چانه‌اش نوک تیز. در چشمان آبی درخشانش فراستی غم‌آلود موج می‌زد. اسوتلانا یکی از نیم دوجین دخترانی بود که با لِف و سی پسر دیگر شانس ورود به بهترین دانشکده‌ی فیزیک در اتحاد شوروی را در سال 1935 از آن خود ساختند. او با نیم‌تنه‌ی پشمی تیره رنگ، دامن کوتاه خاکستری، کفشی از جنس جیر سیاه، همان سر و وضعی که قبلاً به عنوان یک دختر مدرسه‌ای داشت، در آن محیط مردانه‌ی دانشکده حاضر می‌شد. صدای زیبایش - قرار شده بود در گروه کُر دانشگاه آواز بخواند - بر جاذبه‌های فیزیکی‌اش می‌افزود. خون‌گرم و پرشور بود و به وقت خود شوخ‌چشم و شهره به داشتن زبانی تند و تیز.

اسوتلانا برای ستایش از سوی جنس مخالِف چیزی کم نداشت. اما لِف یک چیزهایی کم و زیاد داشت. او نه قدش بلند بود و نه به لحاظ بدنی قدرتمند. هم از نظر جثه نسبتاً از اسوتلانا کوچک‌تر بود و هم در قیاس با جوانان همسن و سالش نه چندان خوش‌تیپ. در تمام عکس‌های مربوط به آن زمان همیشه یک پیراهن کهنه به تن دارد که دکمه‌ی یقه‌ی آن بسته و به شیوه‌ی روس‌ها کراوات نزده است؛ و برخلاف شکل و شمایل مردانه‌اش بیشتر به پسر بچه‌ها شباهت دارد. اما به رغم این‌ها چهره‌ای دوست‌داشتنی و نجیب داشت. چشم‌هایش آبی بود و مهربان و چون دختران لبانش گوشتالو.