معرفی و دانلود کتاب طاعون

معرفی کتاب طاعون

همه‌ی انسان‌ها باید پوچی و بی‌معنایی زندگیشان را به تنهایی پایان دهند و تسلیم اتفاقات ناخوشایند زندگی نشوند. این تصویری است که آلبر کامو، فیلسوف و نویسنده برنده جازه نوبل ادبی در کتاب طاعون، با روایت داستان شهری که مردمانش در اثر فراگیری بیماری طاعون قرنطینه شده‌اند، پیش چشمان شما ترسیم می‌کند. این اثر پرفروش در سال 1947 برنده جایزه ویژه منتقدین شد.

درباره‌ی کتاب طاعون:

جنگ، فقر، کرونا، سیاست و... هیچ‌کدام از این اتفاقات خارج از محدوده‌ی زندگی نیستند! احتمالاً زندگی ترکیبی از خوشی‌ها و ناخوشی‌هاست. کتاب طاعون (The Plague) ماجرای شهری را روایت می‌کند که درگیر بیماری واگیردار طاعون شده است و کل مردم در قرنطینه به سر می‌برند؛ درست همانند همه‌گیر شدن ویروس کرونا!

داستان این کتاب بی‌نظیر درباره‌ی شهری ساحلی به نام اوران در الجزایر است؛ شهری عادی با مردمانی عادی که به طور ناگهانی و بدون دلیل مشخصی، درگیر شیوع بیماری کشنده‌ی طاعون می‌شود. واکنش مردم و مقامات دولتی نسبت به گسترش این بیماری، بیشترین قسمت‌های این کتاب را به خود اختصاص داده است.

کامو در کتاب طاعون (The Plague) اتفاقات شهری را به تصویر می‌کشد که بعد از شیوع یک بیماری وحشتناک، تمام راه‌های ارتباطی با آن قطع می‌شود. او در این رمان به بررسی حالات و روحیات افراد در زمان‌های مختلف این دوره پرداخته است.

قهرمان اصلی داستان پزشکی به نام ریو است. در شرایطی که وحشت و به دنبال آن نادیده گرفتن اصول اخلاقی فراگیر شده، سایه‌ی مرگ بر شهر افتاده و هر کس تنها در پی نجات جان خودش است، دکتر ریو می‌خواهد مطابق اصول اخلاقی خویش به زندگی ادامه دهد و انسانیتش را تنها برای حفظ بقا از دست ندهد. او در بیمارستان‌ها و مناطق قرنطینه شده به مداوای بیماران می‌پردازد، بدون آنکه ترس از دست دادن جان خود را داشته باشد و تا جای ممکن در جهت کاستن از رنج دیگران می‌کوشد.

موقعیت داستانی‌ای که کامو در این رمان آفریده، به او این امکان را داده که به تأمل در موضوعات گوناگونی از قبیل ماهیت انسانی، وجود شر، بی‌عدالتی‌ و تبعیض ساختاری در جوامع، رابطه‌ی اخلاق فردی و وظیفه‌ی اجتماعی و... بپردازد. کتاب طاعون، رمانی فلسفی به قلم نویسنده‌ای ممتاز است که به بهترین شکل توانسته خلاقیت و استعداد ادبی خود را با نگاه‌ انسان‌دوستانه و دغدغه‌مندش پیوند بزند. از این منظر، این کتاب نمونه‌ای درخشان از آمیختن فلسفه و ادبیات است.

این اثر که در سال 1947 منتشر شد، از بسیاری جهات بهترین و کامل‌ترین رمان کامو محسوب می‌شود. در سال‌های 1965، 1970 و 2017 بر اساس این کتاب فیلم‌هایی نه چندان مشهور و موفق توسط کارگردانانی از فرانسه، ژاپن، آرژانتین و آمریکا ساخته شد. در سال 2020 هم در چهارمین شبکه رادیویی بی بی سی به هنگام پاندمی کووید 19، سریالی بر اساس کتاب طاعون با همین نام به روی آنتن رفت.

نکوداشت‌های کتاب طاعون:

- داستانی برای همه دوران‌ها. (گاردین)
- کامو پای خود را از زمان فراتر می‌گذارد و در هر لحظه می‌تواند با ما صحبت کند. این توانایی او به این دلیل است که می‌توانست به درستی طبیعت انسان را بشناسد. (نیویورک تایمز)
- کتابی رستگاری‌بخش و باورپذیر حتی برای زمانی که ناامیدی فراگیر است. (واشینگتن پست)
- کامو به ما کمک می‌کند دربرابر چالش‌های غیرمعمول، پاسخ‌های خود را به عنوان فرد و جامعه دریابیم. (The Star Tribune)
- به طرز شگفت‌آوری تعالی‌بخش. (PBS News Hour)

کتاب طاعون مناسب چه کسانی است؟

این کتاب خواندنی برای تمام افرادی که به ادبیات فرانسه و آثار آلبر کامو علاقه دارند و دوست‌داران حوزه‌ی ادبیات و رمان‌های فلسفی لذت‌بخش خواهد بود.

با آلبر کامو بیشتر آشنا شویم:

نویسنده‌ی کتاب طاعون یکی از داستان‌نویسان برجسته‌ی قرن بیستم است که آثارش تا به امروز در محافل ادبی و فلسفی مورد تحلیل قرار می‌گیرند. آلبر کامو (Albert Camus) در سال 1913 چشم به جهان گشود. پدرش در جنگ جهانی اول کشته شد. او در خانواده‌ای بی‌بضاعت بزرگ شد و در دبیرستان به کمک یکی از معلمانش ادامه تحصیل داد.

او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه در سال 1930 گرفتار بیماری سل شود دروازه‌بان تیم فوتبال این دانشگاه بود. آلبر کامو نویسنده، روزنامه‌نگار و فیلسوف مشهور قرن بیستم است که عقایدش سبب به وجود‌ آمدن فلسفه‌ی ابسوردیسم یا پوچ‌انگاری شده است. در سال 1957 به خاطر اینکه با صمیمیت روشن‌بینانه‌اش مسئله‌ی وجدان انسان در عصر حاضر را آشکار ساخته و ارزش‌آفرینی حائز اهمیتی در ادبیات ایجاد کرده است، جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد. او دو سال پس از این دستاورد ادبی در یک تصادف درگذشت.

در یک نگاه کلی، نوشته‌های کامو را می‌توان به دو دسته‌ی «ادبی» و «نظری» تقسیم کرد؛ آثار نظری او شامل جستارها، مقالات و کتاب‌هایی با درونمایه‌ی سیاسی - اجتماعی و فلسفی‌اند. برای نمونه، می‌توان به کتاب‌های «عصیانگر» و «افسانه‌ی سیزیف» اشاره کرد. آثار ادبی او شامل نمایشنامه‌ها و رمان‌های مشهوری چون «سوءتفاهم»، «بیگانه»، «کالیگولا» و... می‌شوند.

در بخشی از کتاب طاعون می‌خوانیم:

از آن لحظه به بعد مى‌توان گفت که قضیه‌ى طاعون دل‌مشغولى همه‌ى ما شد. تا آن موقع، به‌ رغم غافلگیرشدن‌ها و نگرانى‌ها که این واقعه‌ى عجیب ایجاد کرده بود، هریک از همشهرى‌هامان، مانند گذشته به‌کار و اشتغال‌هاى روزمره‌اش ادامه داده بود. و بى‌شک این شیوه باید ادامه مى‌یافت. ولى موقعى که راه‌هاى ورودى و خروجى شهر بسته شد، همه دریافتند که همگى، ازجمله خود راوى در این دام گرفتار آمده‌ایم و باید به شکلى با هم کنار بیاییم. به این علت هم بود که به‌ طور مثال، احساسى بسیار شخصى مانند دور ماندن از شخص مورد علاقه، ناگهان از همان هفته‌هاى اول، احساسى مربوط به همه‌ى ساکنان شهر، به‌اضافه‌ى احساس ترس، همراه با رنج و درد که از چنین تبعید طولانى‌ مدتى ایجاد مى‌کند.

یکى از نتایج قابل ملاحظه‌ى بسته‌شدن دروازه‌ها، در واقع، جدایى و منزوى‌ شدن ناگهانى افراد از همدیگر بود که هیچ آمادگى قبلى براى این کار نداشتند. مادرها و بچه‌ها، زن‌ها و شوهرها و معشوق‌هایى که تا همین چند روز پیش در این فکر بودند بد نیست براى مدتى به‌ طور موقت جدا از هم بمانند، و پس از روبوسى روى سکوى ایستگاه راه‌ آهن، دو سه توصیه‌اى هم به یکدیگر کرده بودند، بعضى‌ها با این امید که چند روز یا چند هفته‌ى دیگر دوباره هم را مى‌بینند و همگى غرق در این اطمینان خاطر احمقانه‌ى آدم‌ها، یا بى‌آن‌ که از این جدایى موقت بارى به دل بگیرند، در فکر اشتغال‌هاى روزمره‌شان بودند. بعد ناگهان به‌ طرزى برگشت‌ناپذیر خود را جدا شده یافتند، بى‌آن‌که امکان پیوستن، یا حتی تماس با آن‌ها را داشته باشند. چون بستن دروازه‌ها چند ساعت پیش از صدور اعلامیه‌ى فرماندار صورت گرفت؛ در نتیجه هیچ‌کس نتوانست کار یا اقدام خاصى انجام دهد. مى‌توان چنین گفت که یورش ناگهانى بیمارى، اولین اثرش این بود که همشهرى‌هامان را وادار کرد طورى عمل کنند که انگار هیچ احساس شخصى ندارند. در اولین ساعت‌هاى روزى که این دستور به مورد اجرا گذاشته شد، سیلى از تقاضاکنندگان به فرماندارى هجوم آوردند. موقعیت از سوى کارمندان با تلفن یا رودررو طورى براى‌شان تشریح شد که هم جالب به‌ شمار مى‌رفت و هم درک‌ کردنش ناممکن. درواقع چندین روز طول کشید تا همگى دریابیم که در وضعیتى چون‌ و چرا ناپذیر قرار گرفته‌ایم و واژه‌هایى مانند «توقع‌داشتن»، «امتیازدادن» و «استثنا قایل‌شدن» هیچ مفهومى ندارند.