معرفی و دانلود کتاب شام با آدری هپبورن

معرفی کتاب شام با آدری هپبورن

کتاب شام با آدری هپبورن نوشته‌ی ربکا سرل یک رمان شیرینِ عاشقانه‌ست که به روایت داستان زنی به نام سابرینا می‌پردازد. به او این فرصت داده شده که پنج نفر، زنده یا مرده را به مهمانی شام تولد خود دعوت کند و در میان افراد منتخب سابرینا نام آدری هپبورن به چشم می‌خورد... پس با پرفروش‌‌ترین اثر نیویورک‌تایمز همراه شوید و در یک مهمانی شام سوررئالیستی همراه با هنرپیشه‌ی جذاب بریتانیایی سر یک میز بنشینید!

درباره کتاب شام با آدری هپبورن:

تصور کنید می‌توانید افرادی را که دوستشان داشتید - مرده یا زنده - برای یک شب در یک میز جمع کنید... اگر چنین چیزی به واقعیت بپیوندد چه می‌شود؟ این سوالی‌ست که ربکا سرل (Rebecca Serle) در رمان جذاب خود، شام با آدری هپبورن (The Dinner List) شما را با آن‌ مواجه می‌کند.

سال‌ها پیش، سابرینا با سوال بالا درگیر شد... او در خیالات خود به این موضوع اندیشید که اگر می‌توانست پنج مهمان برای شام تولد خود داشته باشد، چه کسانی را دعوت می‌کند. اما او هرگز فکر نمی‌کرد که شام فانتزی‌اش یک روز به حقیقت بپیوندد و به یک جلسه‌ی روان‌درمانی کارآمد تبدیل شود!

مهمان شماره‌ی اول جسیکا، بهترین دوست اوست. برای جسیکا همه‌ی روابط عاشقانه مستقیماً باید به ازدواج و فرزند ختم شوند. جسیکا شاهد لحظه به لحظه‌ی رابطه‌ی عاشقانه‌ی سابرینا با توبیاس بوده است: یک عشق دراماتیک و طوفانی که هرگز به ازدواج تبدیل نشد. مهمان شماره‌ی دو کسی جز توبیاس نیست. به وضوح می‌توان فهمید که او هنوز سابرینا را دوست دارد. ربکا سرل در فصل‌های مهمی از شام با آدری هپبورن چگونگی رابطه‌ی عاطفی سابرینا و توبیاس و علت شکست آن را آشکار می‌سازد. مهمانان چهارم و پنجم نیز به نوعی تداعی‌گر گذشته‌ی سابرینا هستند: استاد فلسفه‌ و پدرش که در پنج سالگی او را رها کرده بود. اما مهمان پنجم: آدری هپبورن... کسی که سر میز همه او را اسطوره می‌نامند. (البته به غیر از جسیکا!)

مهمانی با سرو پیش غذا و ریختن نوشیدنی شروع می‌شود و در نهایت مشخص می‌گردد که دلیلی برای دور هم جمع شدن این شش نفر وجود دارد. با گذشت زمان، مهمانان مکالمه را به سمت عشق و خانواده سوق می‌دهند. در این مهمانی برخی از پیوند‌های گسسته به هم وصل می‌شوند و برخی روابط تا آخر فرو می‌پاشند. شام با آدری هپبورن داستانی تلخ و شیرین از فقدان، عشق و زندگی با خاطرات است.

این اثر اولین بار در سال 2018 منتشر شد و از آن استقبال گسترده‌ای صورت گرفت. شیوه‌ی بیان، لحن نویسنده و موضوع بدیع کتاب شام با آدری هپبورن این اثر را در نوع خود منحصر به فرد کرده است. نویسنده با هوشمندی تمام شما به مهمانی شامی غیرمتعارف دعوت می‌کند و درست هنگامی که انتظارش را ندارید، شما را غافلگیر می‌سازد. ربکا سرل بینشی دقیق و دلسوزانه را از مهم‌ترین مسائل انسانی در اختیارتان قرار می‌دهد.

جوایز و افتخارات کتاب شام با آدری هپبورن:

- پرفروش‌ترین کتاب نیویورک‌تایمز
- اثر پرفروش ساندی‌تایمز
- جزو فهرست بهترین کتاب‌های پاییز PopSugar
- از بهترین آثار ماه سپتامبر به انتخاب NewsWeek

نکوداشت‌های کتاب شام با آدری هپبورن:

- پراحساس، خوشمزه، عاشقانه، جادویی و دوست‌داشتنی. (گابریل زوین، نویسنده پرفروش نیویورک‌تایمز)
- جست‌وجویی دلچسب در زمان و انواع عشق‌هایی که می‌توانیم در زندگی تجربه کنیم. (مجله‌ی بچز)
- تِم عشق، از دست دادن و بخشش در این ترکیبِ جذاب واقعیت و تخیل در هم تنیده شده است. (بوک‌لیست)
- این کتاب سرگرم کننده باعث می‌شود خوانندگان درباره دوستی و عشق ازدست‌رفته و نحوه به یاد آوردن گذشته فکر کنند. (Real Simple)

کتاب شام با آدری هپبورن مناسب چه کسانی است؟

اگر به مطالعه‌ی رمان‌های عاشقانه‌ی خارجی علاقه دارید، کتاب شام با آدری هپبورن برای شما نوشته شده است.

در بخشی از کتاب شام با آدری هپبورن می‌خوانیم:

جسیکا اخمی به من کرد. در کل زندگی‌اش، یک رابطه بیشتر نداشت. سومیر بدی، مردی که چند سال بعد، تبدیل می‌شد به شوهرش. رابطه‌شان هیچ وقت، به‌نظرم، خیلی رمانتیک نمی‌آمد؛ هنوز هم همین‌طور است. هر دویشان در سال اول، در یک خوابگاه افتادند. سومیر جسیکا را به جشنی دعوت کرد و او هم قبول کرد و از آن به بعد، با هم بودند. یک سال بعد، با هم صمیمی‌تر شدند. برای هر دویشان، اولین بار بود. جسیکا زیاد دربارۀ سومیر حرف نمی‌زد و احساساتی نمی‌شد، اما به‌ندرت پیش می‌آمد که با هم دعوا کنند. به‌نظرم، دلیلش این بود که هیچ کدامشان در نوشیدن زیاده‌روی نمی‌کردند. هر چند خود جسیکا آدم عاشق‌پیشه‌ای بود و برای همین، خودش را عمیقاً درگیر زندگی عشقی من کرده بود. دلش می‌خواست تک‌تک جزئیات روابط من را بداند. آن‌قدر که بعضی وقت‌ها، مجبور می‌شدم از خودم چیزهایی دربیاورم تا دست از سرم بردارد.

«فقط دیگه فکر نمی‌کنم بخوام با آنتونی باشم.» چطور می‌توانستم اتفاقی را که افتاده بود برایش تشریح کنم؟ اتفاقی که باعث شد در یک لحظه، قلبم را تسلیم غریبه‌ای کنم که ممکن بود دیگر هیچ وقت نبینمش.

لیوان چای‌اش را روی میز گذاشت. گفت: «خیلی خب. باید یه‌جوری این طرف رو پیداش کنیم.»

برایش ذوق کردم. جسیکا همیشه همین‌طور بود اصلاً برای انجام کاری، نیاز به راه نداشت، فقط دلیلی کافی بود تا حتی شده، راهی برای انجامش بسازد. بهش گفتم: «دیوونه شدی.» بلند شدم و از پنجرۀ طبقۀ بیستممان پایین را نگاه کردم. بیرون، دانشجویان داشتند در دانشکده راهشان را می‌رفتند، درست مثل سربازانی که برای مأموریت فرستاده می‌شوند. همه چیز از این بالا، منظم و هدفمند به نظر می‌رسید. «اون حتی یو. اس. سی هم نمی‌ره. پیدا کردنش غیرممکنه.»