معرفی و دانلود کتاب زیر پوست من

معرفی کتاب زیر پوست من

دوریس لسینگ در کتاب زیر پوست من، با صداقتی مثال زدنی و هوشی که ویژگی همه‌ی نوشته‌های اوست به شرح دوران کودکی و نوجوانی خود می‌پردازد و رشد و بلوغ ذهنی، جسمی و عقاید سیاسی‌اش را مورد بررسی قرار می‌دهد.

دوریس لسینگ نویسنده‌ی زبردست و فمینیست انگلیسی است که در سال 2007 برنده جایزه ادبی نوبل شد. او مسن‌ترین زن هنگام دریافت این جایزه بود. زیر پوست من (under my skin) دربردارنده‌ی کودکی، ازدواج، ترک همسر، ازدواج مجدد و تمایلات کمونیستی دوریس لسینگ است. داستان زندگی که در عین خودنوشت بودن توسط نویسنده، سرشار از جذابیت و هیجان است و فرصتی بسیار با ارزشی را برای شما به وجود می‌آورد که به زیر پوست او بروید و عوامل و عناصر تأثیرگذار در ظهور یکی از برجسته‌ترین نویسندگان زمانه را کشف و پیدا کنید.

دوریس لسینگ (Doris Lessing) سرگذشت زندگی‌اش را از وقتی که در کرمانشاه به دنیا آمد آغاز و تا زمانیکه در سن 30 سالگی آفریقا را برای مهاجرت به انگلستان ترک می‌کند، ادامه می‌دهد. او تمامی دوران کودکی‌اش و تأثیراتی که زندگی در کردستان ایران روی روش زندگی‌ خود و خانواده‌اش گذاشته‌ است را به تصویر می‌کشد.

پدر و مادر دوریس تأثیر زیادی در زندگی‌اش گذاشتند. پدری که در طول حیاتش از تجملات متنفر بوده و مادری که تمام عمر دوست داشته در رفاه زندگی کند. لسینگ در تمامی خاطراتش شخصیت مادر و پدرش را برای شما شرح می‌دهد. این که رفتار و سبک زندگیشان چگونه نگاه او را به دنیا تغییر داده است. او در این خاطرات در حال مقایسه خودش با برادرش است که خانواده و اطرافیان او را خیلی دوست داشتند و به این موضوع می‌پردازد که همین نگاه ویژه دیگران به برادرش تا چه اندازه اثرات منفی برایش داشته است.

برخی نظرات درباره‌ی کتاب زیر پوست من:

- شرح حالی شگفت‌انگیز که از خاستگاه نویسنده‌ای بزرگ پرده برمی‌دارد. (Library Journal)
- کاوشی صادقانه درباره‌ی این که چگونه لسینگ به چیزی که اکنون هست، تبدیل شد. (Kirkus Reviews)
- خود زندگی‌نامه‌ای درخشان و شجاعانه. (London Review of Books)

در بخشی از کتاب زیر پوست من می‌خوانیم:

مادرم هیچ وقت از پدربزرگم؛ منظورم جان ویلیام و همینطور رفتارهایی که با ایمیلی داشته چیزی نگفت. اطلاعات این خاندان از تولد و مرگ و ازدواج گرفته تا موارد قانونی و امور اداری و اطلاعات نظامی و کتاب‌هایی در مورد قایق دارها و گزارشات و مدارک مربوط به وصیت نامه‌ها همگی به ثبت رسیده است. تاریخ و محل تولد جان مک ویچ با هم مغایرت دارند. شاید بنا به دلایلی این اطلاعات غلط را ارائه داده‌اند. به هرحال بررسی لیست ثبت شده قبل از سال 1837 را کمی دشوار می‌کند. به نظر می‌رسد ارتش قرن نوزدهم به طور مشخص نیروی جدید گرفته است. جان مک ویچ در پرتغال به دنیا آمد و پدرش هم یک سرباز بود. وقتی در سال 1861 ارتش را ترک کرد در قسمت چهارم ساختمان لایت دراگون، به عنوان افسر ارشد بیمارستان معرفی شد. او بیشتر در منطقه لایت بریگِید مسئول بخش نظامی شهر کِریمه اُکراین و شرق ترکیه بود. هیچ یک از سربازها حق نُطُق کشیدن نداشتند. او در کارش جدی بود و هر یک از سربازها آرزو می‌کردند جای او باشند. چرا آن‌ها اینقدر دوست داشتند چنین پُستی داشته باشند؟ قرارداد جان مک ویچ به عنوان یک سرباز، یک نشان و موقعیت درخشان بود. در یکی از زد و خوردها وقتی اسبش مورد اصابت گلوله قرار گرفت، او باز نایستاد و به کارش ادامه داد و جنگید. به خاطر جان فشانی‌هایش مدال‌های زیادی دریافت کرده بود در اینجا یکی از بیانیه‌های معروفی که در مورد او در اول مارس سال 1862 از طرف روزنامه رسمی اتحاد خدمات رسانی به چاپ رسید ذکر شده:

"چهارمین سرباز سوار نظام (سلطنتی) روز جمعه بیست و یکم، افسر ارشد جان مک ویچ عضو گروه این سوار نظام، مورد تقدیرگارد سلطنتی نظامی قرار گرفته و از تمام افسران این نظام هدیه‌ای شامل کیف محتوی بیست شیلینگ انگلیسی برابر با واحد پول کشور گینس، یک جعبه نفیس نقره‌ای منقوش زیبا به خاطر خدماتش به این نظام به وی اهدا می‌گردد. چند نفری مانند افسر جان مک ویچ که جان برکف خدمت کردند مورد تقدیر واقع شدند. مامورین غیر نظامی و ویژه برای او جشن و شادی بر پا کردند و برای تقدیر از او بیانیه‌ای به این شرح خواندند: "ما از افسر ارشد بیمارستان جان مک ویچ به خاطر فداکاری ایشان از بخش جنگی منطقه کِریمه که با وجود جراحت و بیماری دلیرانه جنگید، تقدیر و کمال تشکر را داریم ‌ودر قبال آن بیست شیلینگ و چهار نوع تفنگ ساخت ترکیه و کریمه به او اهدا می‌کنیم."