معرفی و دانلود کتاب زهدان سکوت

معرفی کتاب زهدان سکوت

کتاب زهدان سکوت رمانی ایرانی است نوشته‌ی مهری بهرامی که داستان زنی عروسک‌ساز به نام پروین و شوهرش را روایت می‌کند که در کنار قبرستانی متروکه ساکن هستند. روزی پروین کپه‌ای استخوان در قبرستان پیدا می‌کند که معلوم نیست برای کیست. استخوان‌هایی که انگار تبدیل به اعضای جدید عروسک‌هایی می‌شوند که پروین از پارچه‌ی گونی می‌سازد...

درباره‌ی کتاب زهدان سکوت

پروین که قدرت تکلم ندارد و به کار عروسک‌سازی مشغول است، با همسرش عنایت که دکانی کوچک دارد، در قبرستانی در روستا زندگی می‌کنند. مهری بهرامی در کتاب زهدان سکوت با نثری شاعرانه، فضایی تاریک و عجیب برایمان ترسیم کرده که حال‌و‌هوای مرگ، قبرستان و رخوت سیاهی که بر زندگی سایه انداخته را به‌خوبی منتقل می‌کند. پروین و شوهرش عنایت به طور اتفاقی با حجم زیادی از استخوان در قبرستان مواجه می‌شوند که زندگی آن دو را دچار تحولاتی می‌سازد. جهان ساکت و تاریکی که بهرامی در این رمان خلق کرده، بازتاب نمادین رنج کهنه‌ی زنانی است که در طول داستان با آن‌ها آشنا می‌شویم. جهان، عاطفه، زینت و پروین چهار زنی هستند که هرکدام با چالش‌ها و دشواری‌های خاص خود دست به گریبانند؛ در این میان جهان دست به طغیانی می‌زند که نوید رهایی از زنجیرهای سنتی بندشده به پای زنان ایرانی را می‌دهد.

مهری بهرامی در کتاب زهدان سکوت با مفاهیم نمادینی که به کار برده، فهمی عمیق‌تر نسبت به واقعیات نهفته در دل سنت‌های مخرب به خواننده می‌دهد و با نگاهی انتقادی و تلخ، سرکوب روان زنان را نکوهش می‌کند. استفاده از عناصری مثل قبرستان، استخوان و عروسک‌هایی که با گونی درست می‌شوند، همه و همه به ایجاد فضایی اندوهناک و تاریک کمک کرده‌اند. این کتاب داستان تمام زنانی است که نه تنها در زندگی زخم خورده‌اند، بلکه صدای اعتراضشان نیز هیچگاه شنیده نشده و در همهمه‌ی ناکوک تعصب و سنت و جهل، گم شده است.

این کتاب به همت انتشارات ققنوس در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب زهدان سکوت برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به علاقه‌مندان رمان‌های ایرانی با مضامین اجتماعی توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب زهدان سکوت می‌خوانیم

همین که آمده بود پا تند کند، بدود و از دستش دربرود، زمین خورده بود. برادر ناغافل میان اتاق پیدایش شده بود و با دست چپ مچ پاى راست او را چنگ زده بود و چاقوى همیشه‌آماده توى جیبش را درآورده بود. چاقو را با غیظ کشانده بود روى ساق پاى زینت. خون شره کرده بود و استخوان قوزک پا پیدا شده بود. مادر جیغ زده و دویده بود سمت زینت. نرسیده به زینت، با آن پیراهن یشمى که فقط یکى از آستین‌هاش با کوک وصل بود به سر شانه‌اش، او هم با شدت پرت شده بود روى قالى.

زینت، وحشت‌زده از خونى که مى‌ریخت از پایش، با سوزن و نخ توى دستش برادر را تهدید کرده بود که گم شود بیرون، وگرنه دیگر با چشم بینا از این اتاق بیرون نمى‌رود.

خاکسترىِ استخوانِ قوزک میان خونى که از ساق پایش بیرون مى‌زد به استفراغ انداخته بودش. تا مادر آمده بود خودش را جمع و جور کند، همسایه‌ها سر رسیده بودند و برادر هم بدو از خانه زده بود بیرون. همین شده بود که با زینت بیشتر سر لج افتاده بود. زینت هیچ‌وقت زیر بار نرفته بود قرانى پول کف دست برادرش بگذارد. براى مادرش همه کارى مى‌کرد، اما پول دست او هم نمى‌داد. مى‌گفت نبایست پول بریزد توى حلقوم این قمارباز از خدا بى‌خبر. مادر صد بار بیشتر در جوابش گفته بود که سر جان زینت مى‌ترسد و التماس کرده بود سربه‌سرش نگذارد، اما زینت مثل مادر نبود و کار خودش را مى‌کرد.

حالا نزدیک بیست سالش بود و براى خودش هنرى در بازو داشت. اگر برادرش نبود، مادر مجبور نبود دیگر صبح تا شب سر دیگ حمام رنگ روى پا بایستد و مواظب تارتار کلاف پشم‌هاى اوس‌اصغر رنگرز باشد که یکهو تارى از پشم رنگ بیشترى بر ندارد یا کلافى، به جاى رنگ شترى، قهوه‌اى تریاکى نشود. هم زینت و هم اوس‌اصغر رنگرز مى‌دانستند که مادر آن‌قدر میزان و اندازه عصاره‌هاى رنگى را مى‌شناسد که با اندک‌اندک اضافه کردن رنگ به دیگِ در حال جوش چطور تارهاى کلاف را آرام‌آرام یکى پس از دیگرى بیرون بکشد از دیگ تا از یک رنگ ده‌ها طیف رنگ مختلف کلاف پشمى بسازد.