معرفی و دانلود کتاب خواب خون

معرفی کتاب خواب خون

کتاب خواب خون، رمانی تاریخی، برنده‌ جایزه‌ ادبی شهید حبیب غنی پور است. محمد عزیزی برای نوشتن این کتاب از واقعیت‌های تلخ و شیرین دوران دفاع مقدس و گوشه‌‌ای از زندگی شهید محمدحسین فهمیده الهام گرفته است.

محمد عزیزی کتاب خواب خون را در پاسخ یک نیاز درونی دیرینه نوشته و چون آن را یک رمان تاریخی می‌داند، در نوشتن حوادث آن از وقایع تاریخی معاصر استفاده کرده است. همچنین این اثر بهترین زندگی‌نامه داستانی نوجوانان در سال 1390 شناخته شده است.

نویسنده، خاطرات و داستان زندگی محمدحسین فهمیده را طی گفتگو با خانواده شهید (پدر، مادر و برادران) و دوستانش، دیدن نوارهای ویدئویی مربوط به خاطرات خانواده، دوستان و معلمین شهید درباره ایشان و براساس خاطرات همرزمان در خرمشهر به رشته تحریر در آورده است.

کتاب خواب خون با هدفی ارزشمند به رشته تحریر درآمده، که آن هدف به تصویر کشاندن فضا و حال و هوای دوران دفاع مقدس و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و مقاومت و انتقال ارزش‌های جبهه و جنگ برای نوجوانان است.

در بخشی از کتاب خواب خون می‌خوانیم:

حسین در حال سجده آنقدر دعا خواند و خواند که کم کم سرمای صبحگاهی را فراموش کرد. دوباره چشم‌هایش گرم شد و خوابش برد...

خوابش که برد، دید انگار دوباره کودک شده است. دوباره مثل روزهای کودکی روی شانه‌های پدرش نشسته و همراه با او دارد دور حرم حضرت معصومه (ع)، دور حرم حضرت امام رضا (ع) طواف می‌کند...

بعد دید ناگهان همه جا شلوغ شد. شلوغِ شلوغ‌ مردم از همه سو ریختند کنار دست پدرش و او را سوار شانه‌های خود کردند. حسین حالا سوار بر شانه‌های مردم داشت پرواز می‌کرد. شاد و سبکبال... . آن سوی‌تر مادرش را دید. مادر داشت حسین‌ را صدا می‌زد:
- حسین‌ حسین‌ حسین‌ ... .

حسین تبدیل شد به یک کبوتر سفید و از آن بالا، از روی شانه‌های مردم به سوی مادرش پرواز کرد. آمد رو به روی مادرش، روی دیوار یک باغ بزرگ و سر سبز، باغ پر از گل و گیاه و میوه‌های رنگارنگ نشست و به مادرش لبخند زد. مادر هم به او لبخند زد و گفت:
- چرا اونجا نشستی حسین جان‌ بیا ... . بیا این جا پیش من‌ بیا روی شانه‌های من بنشین پسرم‌
- می‌ترسم خسته‌ات کنم مادر‌
- چه حرف‌ها می‌زنی پسر‌ تو قوت شانه‌های منی‌ تو میوه‌ی دل و جان منی. تو روح و روان منی حسین جان‌

و حسین از لبه‌ی باغ پرکشید و روی شانه‌ی راست مادر نشست. روی شانه‌ی مادر که نشست، مادر احساس کرد تمام غم‌های عالم را فراموش کرده است. و دید که شاد و سرحال دست در دست حسین - که حالا لباس سفید سفید تن داشت - کنار دسته سینه زنی راه می‌رفت. نوحه خوان با بلندگو می‌خواند:
- «این حسین کیست که عالم همه دیوانه‌ی اوست.
این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانه‌ی اوست.»
و حسین هم همراه بقیه زنجیر می‌زد و می‌خواند: این حسین کیست ...