معرفی و دانلود کتاب خرده ماه‌ها: خاطرات یک سال غذا خوردن در شانگهای

معرفی کتاب خرده ماه‌ها: خاطرات یک سال غذا خوردن در شانگهای

کتاب خرده ماه‌ها خاطرات و دست‌نوشته‌های نینا مینگیا پاولز از یک سال زندگی در شانگهای چین است و روایت او از غذاهای این سرزمین مرموز و بزرگ و باستانی به شمار می‌رود. پاولز در این جستارها از مواجهه‌اش با مردم بخش‌های مختلف شانگهای می‌گوید، انواع غذاهای محلی و خیابانی آن‌ها را می‌چشد و در قالب داستان‌هایی جذاب و پرکشش این تجربیات را بازگو می‌کند.

درباره‌ی کتاب خرده ماه‌ها

چین یکی از قدیمی‌ترین سرزمین‌های جهان است و تمدنی پررمزوراز دارد. چینی‌ها فقط در زمینه‌ی شیوه‌ی زندگی، عرفان و فلسفه‌ پیشرو نبودند، بلکه حتی در مورد خوراک و پزشکی هم کشوری غنی و البته عجیب به‌حساب می‌آمدند. آن‌ها قرن‌ها و پیش خیلی از ملت‌ها به خاصیت غذایی خیلی از گیاهان پی برده‌اند، و مبدع خوراک‌هایی هستند که هنوز هم مصرف می‌شود و در سرتاسر دنیا محبوبیت دارد. به خاطر همین موضوع بوده که نینا مینگیا پاولز (Nina Mingya Powles) به این سرزمین سفر کرد و کوشید عادات غذایی مردم آنجا را کشف کند. کتاب خرده ماه‌ها (Tiny Moons) خاطرات و دست‌نوشته‌های او از شهر شانگهای چین است. یکی از بزرگ‌ترین شهرهای این کشور که تصور می‌شود حدود 6000 سال قدمت دارد. شانگهای امروز یکی از مراکز اقتصادی چین محسوب می‌شود و مبادلات تجاری عظیمی در آن انجام می‌گیرد. اما این شهر 24 میلیون نفری فقط محدود به تجارت و کسب‌وکار نیست، بلکه به خاطر چیز دیگری هم مشهور است؛ غذاهایش.

نینا مینگیا پاولز، شاعر و نویسنده‌ی نیوزیلندی است که اصالتی چینی و مالزیایی دارد. او در چند سال اخیر به لندن کوچ کرده و در این شهر زندگی و کار می‌کند. این چندریشگی و زندگی در شهرهای مختلف باعث شده تا پاولز خود را حامل فرهنگ‌های متفاوتی ببیند. این‌چنین بود که او در زمان دانشجویی تصمیم گرفت سفری پرماجرا و غریب را آغاز کند؛ از ولینگتون نیوزیلند به کوتا کینابالوی مالزی و نهایتاً به شانگهای چین. به تعبیر دیگر او به تمام شهرهایی رفت که روزگاری خودش یا اجدادش در آنجا زندگی کرده بودند. اما موضوعی که این سه شهر را به یکدیگر متصل می‌کرد و به سفر او معنا می‌بخشید، کمی عجیب بود: غذا! پاولز در این سفر طولانی و دورودراز می‌خواست به عادت‌های غذایی مردم این سرزمین‌ها، مخصوصاً شانگهای پی ببرد. اینکه غذاهای اصیل و بومی‌شان چیست، چطور درست می‌شود و اصلاً ایده‌ی این خوراک‌ها از کجا آمده. پاولز در جستارهای کتاب خرده ماه‌ها در پی پاسخ همین پرسش‌هاست. او با مردم شهر شانگهای روبرو می‌شود و با آن‌ها زندگی می‌کند. در خلال همین رفت‌وآمد است که تلاش دارد فرهنگ غذایی آن‌ها را درک کند؛ یا به تعبیر درست‌تر کشف کند.

کتاب خرده ماه‌ها، در مورد دستورالعمل‌های غذایی و روش پخت خوراک‌های چینی نیست و نباید این‌گونه با آن مواجه شد. در واقع خیلی در مورد پختن نیست، بلکه بیشتر درباره‌ی خوردن است! نینا مینگیا پاولز بر روی نکته‌ی مهمی دست می‌گذارد؛ اینکه غذا یکی از راه‌های پیوند ما به یکدیگر است و ما را به هم نزدیک می‌کند. یا برای او که از زادگاهش دور است، می‌تواند نوستالژیک باشد و خانه را تداعی کند. چنانکه خودش اشاره می‌کند: «در هر شهری، هرجایی که محله‌ی چینی‌ها باشد، من حس می‌کنم که در خانه‌ام». او در یک سالی که در شانگهای زندگی می‌کند، هم به سراغ غذاهای بومی و تاریخی می‌رود و هم سعی می‌کند محصولات خیابانی را بچشد. پاولز در مقالاتش با لحنی بی‌تکلف و ساده هم‌زمان که از خاطرات و گذشته‌اش می‌گوید، در مورد علاقه‌اش به خوراک‌ها نیز صحبت می‌کند، درباره‌ی دنیای شخصی‌اش حرف می‌زند و ریشه‌های چینی‌اش را توضیح دهد. غذاها فرصتی می‌شوند تا با تاریخ و فرهنگ شانگهای بیشتر آشنا شویم و دلیل اهمیت این نقطه را در گستره‌ی شرق درک کنیم.

نینا مینگیا پاولز در کتاب خرده ماه‌ها بر روی چند غذا که حالا در تمام دنیا محبوب هستند متمرکز می‌شود و کمی در مورد آن‌ها و جایگاهشان در فرهنگ چین توضیح می‌دهد؛ مثل نودل، انواع سوپ و دلمه. همین نگرش او باعث شده تا کتاب با استقبال خیلی خوبی از سوی منتقدین و مخاطبان مواجه شود و فروش قابل توجهی به دست آورد. این اثر را الهام صیفی کار برای انتشارات دانش آفرین ترجمه کرده است.

کتاب خرده ماه‌ها برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب به دوست‌داران ادبیات و فرهنگ شرق پیشنهاد می‌شود. اگر به دنبال اثری درباره‌ی عادات و سبک زندگی چینی‌ها هستید، این جستار را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب خرده ماه‌ها: خاطرات یک سال غذا خوردن در شانگهای می‌خوانیم

شدت سرمای وحشتناک، کمی در شانگهای فروکش کرده است. انگار چیزی در هوا آرام شده، ذره ای رنگ آبی به آسمان بازگشته و حتی در عصر روشن تر هم می شود. آنفولانزایم به قدری بهتر شده که سر پا شوم و لباس های عادی ام را بپوشم. پس از چند روز ماندن در تخت، لحظه ای که بیرون می آیم به طرز وحشتناکی گرسنه ام. به طرف نزدیک ترین دلمه فروشی، همانی که هنوز متوجه نامش نشده ام حرکت می کنم. سعی می کنم بخش های آشنای هر کاراکتر ناآشنا را تشخیص دهم. کارکنان تیشرت نارنجی پوشیده اند و دختر پشت پیشخوان روی ناخن هایش نگین کاشته است. ساعت هفت غروب، زمانی که اغلب خانواده ها به خانه شان رفته اند به نظر می رسد که دانشجویان به صورت گروهی پشت میزها نشسته اند، اما وقتی دقیق تر نگاه می کنم می بینم که در واقع تنهایی غذا می خورند، در آیفون هایشان که روی نگه دارنده های چاپستیک قرار گرفته برنامه های تلویزیونی و موزیک ویدیو تماشا می کنند. وقتی می نشینم هیچ کس سرش را بلند نمی کند.

گوتیه اینجا ارزان است، هر بشقاب چهار تایی پنج یوان. جدیداً متوجه شده ام دلمه ای که اینجا می فروشند به سبک شانگهایی است و پوسته آن تقریباً به اندازه خمیر شنگجیانبائو یا دلمه ی سرخ شده ضخامت دارد که باعث می شود انتهای دلمه تُردتر شود. روی آن ها دانه های کنجد سیاه و پیاز خردشده می پاشند. این گوتیه های شانگهایی شبیه گوتیه های شو آیی نیستند: آن ها بزرگ و دلچسب اند و داخلشان هم سوپ دارد و هم گوشت.

فهرست مطالب کتاب

دختران گرسنه
زمستان
نودل پیازچه ی روغنی
بهار
موز سرخ شده
تابستان
دلمه ی برنج چسبناک
سوپ نودل وونتون
پاییز
بادنجان چینی
دوباره زمستان
تقدیر و تشکر
درباره ی نویسنده
درباره ی تصویرگر
واژه‌نامه