معرفی و دانلود کتاب خاطرات خفته

معرفی کتاب خاطرات خفته

کتاب خاطرات خفته، اثری پرفروش از نویسنده‌ی نام‌آشنای فرانسوی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، پاتریک مودیانو است که در سال 2017 به نگارش درآمده؛ این رمان بر پایه‌ی انبوهی از خاطرات درباره‌ی کودکی و جوانی و عشق‌های ناکام و... شکل گرفته و از زبان راوی‌ای پابه‌سن‌گذاشته بازگو می‌شود.

درباره کتاب خاطرات خفته:

شاهکار پاتریک مودیانو (Patrick Modiano)، معجون غریب و خلسه‌آوری‌ست از نوستالژی و حسرت و خاطره. راوی کتاب خاطرات خفته (Sleep of Memory) نویسنده‌ای پابه‌سن‌گذاشته است که از خلال مرور گذشته‌های دور و نزدیک خود، از بیم‌ها و امیدهایی که داشته و حماقت‌ها و جسارت‌هایی که مرتکب شده سخن می‌گوید.

او از عشق‌هایی که تجربه کرده می‌نویسد؛ به شرح ملاقات‌های پرشماری که با زنان گوناگون داشته می‌پردازد؛ از دوران کودکی و چالش‌های خانوادگیِ سختی می‌گوید که در نهایت او را به سمت نویسنده شدن سوق داده است و...

خلاصه، هرآنچه در زندگی‌ او رخ داده و تاثیری ماندگار بر ذهن و روان وی گذاشته، در روایت صادقانه اما پرابهام و پیچیده‌‌اش گرد هم آمده است.

این رمان از شما می‌خواهد که قدم به هزارتوهای حافظه‌ی انسانی بگذارید؛ مطالعه‌ی این اثر همچون تلاش برای کنار هم گذاشتن تکه‌های یک پازل است؛ زیرا ترکیب خاطره و خیال که از تم‌های رایج در آثار مودیانوست، در این اثر به اوجی هنرمندانه رسیده است. بنابراین باز کردن بسیاری از گره‌های روایت بر عهده‌ی خواننده‌ی اثر است.

تلاش برای یافتن هویت، ترکیب رویا و واقعیت، پرسه در زمان‌ها و مکان‌های گذشته، فضاسازی‌های عاطفی و شخصی، رنگ و بوی اتوبیوگرافیک، نثر زیبا و موقر، شخصیت‌های پریشان و گمگشته و بسیاری از دیگر مولفه‌های آثار مودیانو، همه و همه در رمان درخشان و تاثیرگذارِ خاطرات خفته نیز دیده می‌شوند.

نکوداشت‌های کتاب خاطرات خفته:

- خاطراتی تاریک و گهگاه خشونت‌آمیزی که راوی با ذکاوتی خاص به بیان آن‌ها پرداخته است. (نیویورکر)
- کتابی زیبا و پرتحرک. (Olivia de Lamberterie, Elle)
- مودیانو در این اثر، بار دیگر هنر حافظه را به رخ می‌کشد؛ هنری که برای او جایزه‌ی نوبل را به ارمغان آورده بود. (Nelly Kaprièlian, Vogue)
- اغواکننده و دلهره‌آور... من این کتاب را چندین بار خوانده‌ام. (John Wilson)
- مودیانو در خاطرات خفته، در اوج قرار دارد. (Luc Sante)

کتاب خاطرات خفته مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به ادبیات فرانسه و داستان‌های مدرن از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.

پاتریک مودیانو را بیشتر بشناسیم:

او رمان‌نویس و فیلمنامه‌نویس فرانسوی، متولد سال 1945 است. مادر پاتریک بلژیکی و پدرش ایتالیایی-یهودی بود. پاتریک مودیانو یکی از چهره‌های برجسته ادبی فرانسه محسوب می‌شود و از او به عنوان «مارسل پروست دوران معاصر» یاد می‌کنند؛ فردی که موفق شد در سال 2014 برنده جایزه نوبل ادبیات شود.
پس از کسب این جایزه بود که نام مودیانو، علاوه بر فرانسه در سایر نقاط دنیا نیز شنیده شد و آثارش به زبان‌های گوناگون ترجمه شدند.

برخی از کتاب‌های مهم این نویسنده فرانسوی عبارتند از: ویلای دلگیر، شجره خانوادگی، جوانی، محله‌ی گم‌شده، یکشنبه‌های اوت، آه‌ ای سرزمین محبوب من، دورا برودر، ناشناخته‌ماندگان، تصادف شبانه، در کافه‌ی جوانی گم‌شده، افق، سیرکی که می‌گذرد، بیراه و…

جوایز و افتخارات پاتریک مودیانو:

- برنده جایزه گنکور در سال 1978
- برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 2014
- کسب جایزه بزرگ آکادمی فرانسه در سال 1972
- کسب جایزه دل دوکای انستیتوی فرانسه در سال 2010
- برنده جایزه دولتی اتریش برای ادبیات اروپا در سال 2012

در بخشی از کتاب خاطرات خفته می‌خوانیم:

ژنویو دالام به‌طور منظم با زنی که به‌عنوان یک دوست از او نام می‌برد و بنا بر اعتقادش، در علوم باطنی سررشته داشت، دیدار می‌کرد. برایش از ملاقات‌های‌مان گفته بود و این‌که من لغت‌نامه‌ی ماریان ورنوی و رمان به یاد یک فرشته را به‌ او هدیه داده‌ام. یک روز، به من پیشنهاد کرد تا منزل همین مادلن پرو همراهی‌اش کنم. اسمی که اولش برایم سخت بود که به یادش بیاورم، اما با کمی همت و اراده، این نام‌ها به حافظه برمی‌گردند؛ اسم‌هایی که در ضمیرتان زیر قشری از برف و فراموشی منزل کرده‌اند. بله، مادلن پِرو (شاید اسم کوچکش را اشتباه کنم).

او ابتدای خیابان وال دوگراس، پلاک شماره‌ی 9 زندگی می‌کرد. قبل‌ها، زیاد از جلوی نرده‌های آن خانه رد شده‌ام که به یک باغچه‌ی محصور میان سه نمای ساختمان با پنجره‌های بزرگ راه دارد. اتفاقاً، پانزده روز پیش، باز از جلوی آن گذشتم، درست در همان ساعتی که ما ژنویو دالام و من از درِ نرده‌ای داخل می‌شدیم. ساعت پنج عصر زمستان، وقتی شب آرام‌آرام فرود می‌آمد و دیگر از پنجره‌ی خانه‌ها نور چراغ بیرون می‌زد... یقین یافتم که به‌واسطه‌ی پدیده‌ای اعجاب‌انگیز به گذشته‌ها پرت شده‌ام؛ پدیده‌ای که شاید بشود آن را بازگشت ابدی نامید یا تنها در این حد که زمان برای من در مقطعی از زندگی‌ام از حرکت بازایستاده بود.

مادلن پرو، زن میانه‌اندام و سبزه‌رویی بود؛ حدوداً چهل‌ساله، با موهای جمع‌کرده در پشت سر، چشم‌های روشن و حالت‌های یک رقاصه‌ی قدیمی. ژنویو دالام از کجا می‌شناختش؟ به‌گمانم در ابتدا برای آموزش یوگا پیش او رفته بود، اما از طرفی یادم است که قبل از معارفه‌مان، ژنویو دالام ضمن صحبت، از او با عنوان «دکتر پِرو» نام می‌برد. آیا طبابت می‌کرد؟ همه‌ی این چیزها به پنجاه سال پیش برمی‌گردند و باید بگویم که طی این نیم‌قرن، زیاد درباره‌ی آدم‌هایی که با آن‌ها برخورد کرده بودم راجع به آن دیدارهای کوتاهِ مختصر از خودم نپرسیده‌ام.