معرفی و دانلود کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر

معرفی کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر

کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه از نویسندگان مختلف است. این داستان‌ها همگی در سبک علمی‌تخیلی هستند. هرکدام از داستان‌های این مجموعه سبک متفاوتی از ژانر علمی‌تخیلی را داراست و نحوه‌ی روایت‌هایشان یکسان نیست. موضوع داستان‌ها نیز متفاوت بوده و مباحث مختلفی، ازجمله ریاضی، فیزیک، هوش مصنوعی، سفر به فضا و جنگ‌های سایبری در این مجموعه داستان‌ها وجود دارد. نکته‌ی قابل‌توجه این آثار این است که همگی توانسته‌اند برنده یا نامزد جوایز معتبر ادبی شوند.

درباره‌ی کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر

داستان جادوگر و شیطان لاپلاس نوشته‌ی تام کراسهیل (Tom Crosshil) یکی از چند داستان کوتاه کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر (Clarkesworld) است. تام کراسهیل نویسنده‌ای است اهل کشور لتونی که توانسته برای چند اثر نامزد نبیولا، یکی از جوایز معتبر برای آثار فانتزی و علمی - تخیلی، شود. تام کراسهیل بخش دوم عنوان کتابش را از اصلاح جبر لاپلاسی گرفته است که بیان می‌کند اگر فرض کنیم تمام مقررات و قوانینی که در جهان وجود دارند، یک نظام و سیستم باشند و بشر قادر به محاسبه‌ی آن‌ها باشد، بنابراین می‌تواند شرایط این نظام در آینده را مشخص کند. ازاین‌رو، تام کراسهیل در داستان جادوگر و شیطان لاپلاس به بحث هوش مصنوعی پرداخته و آن را با ژانر علمی تخیلی درهم‌آمیخته تا به جذابیت قصه‌اش بیفزاید.

ماجرای کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر راجع‌به یک موجود با هوش مصنوعی است که کل تکنولوژی موجود در کهکشان را بلد است و دارد تلاش می‌کند تا جادو و جادوگری را پیدا و درک کند، در اختیار بگیردشان و سپس نابودشان کند. این موجود از توانایی بالایی خودش در تقسیم شده به هزاران موجود یکسان استفاده می‌کند تا با هر کدامشان وارد بدن انسان شود و جادوگران را پیدا کند. آخرین جادوگر جهان از قانون جادوی ابدی برخوردار است و ازآنجایی‌که هوش مصنوعی دارد بقیه‌ی جادوگران را از بین می‌برد، از این قدرت غایی نهایت بهره را می‌برد. تعقیب و گریزی که بین جادوگر و هوش مصنوعی وجود دارد، هزاران سال به طول می‌انجامد.

دیگر داستان‌های کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر نیز در همین ژانر انتخاب شده‌اند، مانند «داستان پنجاه چیزی که هر هوش مصنوعی‌ای که با انسان کار می‌کند باید بداند» به قلم کن لیو (Ken Liu). کن لیو نیز همانند نویسندگان دیگر این مجموعه داستان، نامزد و برنده‌‌ی جوایز معتبر به‌ویژه در سبک ادبیات گمانه‌زن شده است. ماجرای این داستان درمورد دکتری است به نام جودی رِینولدز ترَن که یک شبکه‌ی عصبی خلق کرده و نامش را ویپ-3 گذاشته است. این شبکه‌ی عصبی که در واقع هوش مصنوعی است، منبع الهامی برای دکتر جودی رینولدز ترن می‌شود تا رمانی درباره‌ی او بنویسد و پرفروش هم شود. بعد، زمانی که خانم دکتر اعلام می‌کند این شبکه‌ی عصبی درواقع نویسنده‌ی کتاب بوده، باعث به‌وجودآمدن بحث و مشاجره می‌شود.

از دیگر نویسندگان این مجموعه داستان کوتاه می‌توان به تیم پرت (Tim Pratt)، خوزه پابلو ایریارته (Jose Pablo Iriarte)، امل المختار (Amal El-Mohtar) و... اشاره کرد. این مجموعه داستان هم‌اکنون با ترجمه‌ی امیر سپهرام که به یاری انتشارات کتابسرای تندیس چاپ و منتشر شده، در اختیار شما دوستداران این ژانر قرار گرفته است.

کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به داستان‌های علمی تخیلی با درون‌مایه‌ی هوش مصنوعی و جنگ‌های سایبری علاقه‌مندید، از خواندن این مجموعه داستان کوتاه نهایت لذت را خواهید برد.

در بخشی از کتاب جادوگر و شیطان لاپلاس و داستان‌های دیگر می‌خوانیم

با یک لایه‌پوش درست، شهر دلربا بود؛ ساختمان‌های آپارتمانی که مثل یک ردیف خانه غول‌آسا مرتب شده بودند، حساسیت‌های ویکتوریایی و نوینی که بی‌هیچ درزی درهم می‌آمیختند، بوتیک‌ها و قهوه‌فروشی‌های کنار خیابان‌های درختکاری شده و پارک‌های آفتاب گرفته. ویویان واتانابه زمانی در همین محله زندگی می‌کرده، در آپارتمانی از ساختمانی بلندمرتبه به رنگ آبی با حاشیه‌های سبزآبی و سفید. الان دیگر نمی‌توانست آن را ببیند، نه آن‌طور که پیش‌تر می‌دید. به‌عنوان سایه، همه‌چیز این محله را به شکل یک ساختمان خاکستری بی‌نما می‌دید. کدامشان واقعی بود؟ آپارتمان‌های رنگارنگ تودرتو، ساختمان‌های خاکستری یکدست... یا چیزی به‌کلی متفاوت؟ ددش (درک درون‌کاشتۀ شخصی) فهمیدنش را ناممکن می‌کرد.

ویویان ساختمان‌ها را شمرد؛ هفت تا در همین محله. یک دهه قبل، در زندگی‌ای دیگر، با زن و بچه‌اش، کَس، همین‌جا زندگی کرده بود. دومین ساختمان از گوشه چهارراه مال آن‌ها بود. شهروندان عمومی، در لایه‌پوش‌های خاکستری‌نقره‌ای بی‌چهره که به تن همۀ کسانی بود که آن‌قدر امتیاز داشتند که سایه نشوند، در پیاده‌روها از محل کار به خانه‌شان می‌رفتند. با فاصلۀ زیادی از کنارش می‌گذشتند. او به شکل شهروند می‌دیدشان، اما آن‌ها او را به‌صورت یک سایۀ تاریک؛ لکه‌ای کریه در دنیایی که صرف‌نظر از این لکه‌ها زیبا بود. جرم‌هایش را حدس می‌زدند، قضاوتش می‌کردند و از ترس از دست دادن امتیاز به‌خاطر ارتباطی ولو ظاهری با یک سایه از او پرهیز می‌کردند.

حق هم داشتند. ویویان به اینجا تعلق نداشت، ولی گاهی لازم داشت برگردد و نزدیک خانواده‌اش باشد، حتی اگر نمی‌توانست تشخیصشان بدهد. احتمال می‌داد حتی شاید سال‌ها پیش به محلۀ دیگری کوچ کرده باشند. اما وقتی او و بروک با نوزادشان از بیمارستان برگشته بودند، این خانه‌ای بود که واردش شده بودند؛ جایی که کَس اولین قدم‌هایش را برداشته بود و با مدادشمعی سرتاسر توی کمدشان را نقاشی کرده بود. جایی که کَس، به‌وقت نوجوانی، منظره‌نما و چهره‌نمایشان را کشیده بود و همین‌طور انواع و اقسام گل آفتاب‌گردان.

فهرست مطالب کتاب

مقدمۀ مترجم
اثر مشاهده‌گر - تیم پرت
پنجاه چیزی که هر هوش مصنوعی‌ای که با انسان کار می‌کند باید بداند - کن لیو
بیان یک سکوت - بِث گودِر
مانِکی نِکو - بروس استرلینگ
اثبات از راه استقرا - خوزه پابلو ایریارته
جادوگر و شیطان لاپلاس - تام کراسهیل
زندان‌های سایه ذهن - کارولاین ام. یواکیم
به خانواده سلام برسان - آلیزا. تی. گرینبلات
بَکری می‌گوید: «بدو»! - فِرِت استِینمتز
جیب‌ها - امل المختار