معرفی و دانلود کتاب باد نام مرا می‌داند

معرفی کتاب باد نام مرا می‌داند

زمانی که دنیای بیرون چیزی جز آوارگی نیست، چه چیزی باقی می‌ماند به جز رویا؟ کتاب باد نام مرا می‌داند به قلم نویسنده‌ی اهل شیلی، ایزابل آلنده داستانی است با فضای تاریخی و رئالیسم جادویی که داستان دو کودک مهاجر را روایت می‌کند؛ یکی در آلمان نازی و یکی در برهه‌ی مهاجرت از السالوادور به ایالات متحده‌ی آمریکا. این اثر، نامزد جایزه‌ی گودریدز در سال 2023 شده است و راوی غمناکی از درد و تبعیضی است که به کودکان تحمیل می‌شود.

درباره‌ی کتاب باد نام مرا می‌داند

باد در میان قرن‌ها و زمانه‌ها می‌پیچد، از کوچه‌های باریک وین در سال 1938 رد می‌شود، جایی که صدای شعار دادن‌ها و شکسته شدن شیشه‌های خانه به گوش می‌رسد. باد خودش را تا شن‌های داغ مرزهای مکزیک و آمریکا در سال 2019 می‌رساند، جایی که چشمان منتظر کودکان در میان سیم‌های خاردار گم می‌شود.

کتاب باد نام مرا می‌داند (The Wind Knows My Name) اثری از ایزابل آلنده (Isabel Allende)، رمانی است که با زبانی آمیخته به خیال و جادو، بخش‌های دردناکی از تاریخچه‌ی رنج‌های کودکان در طول تاریخ را به تصویر می‌کشد. ایزابل در این کتاب ما را به دنیای دو کودک می‌برد. در یک سو، ساموئل آدلر کوچک که با یک ویولن در دستش در قطار نشسته و نمی‌داند هرگز می‌تواند دوباره مادرش را ببیند یا نه، و در سوی دیگر، آنیتای هفت ساله که در یک کمپ سرد و بی‌روح، چشم‌هایش را می‌بندد و به سرزمین خیالی آزابهار می‌گریزد؛ جایی که باد با خودش بوی آزادی و رهایی را می‌آورد.

زبانی که ایزابل آلنده در اثر خود به کار گرفته، میان حقیقت و خیال پل می‌زند. او داستان دو کودک را تعریف می‌کند که دهه‌ها و قاره‌ها از یکدیگر دورند اما با زخمی مشترک به هم پیوند خورده‌اند و آن زخم چیزی جز جدایی، بی‌پناهی و آرزوی دوباره یافتن خانه نیست. رمان تاریخی باد نام مرا را می‌داند، روایتی است از زنده ماندن، از قدرت خیال در برابر بی‌رحمی تاریخ و والدینی که در سکوت، بزرگ‌ترین فداکاری‌ها را می‌کنند.

این درام تاریخی را می‌توانید با ترجمه‌ی غزال بیگی در انتشارات کتابسرای تندیس بخوانید.

جوایز و افتخارات کتاب باد نام مرا می‌داند

• کتاب برگزیده‌ی باشگاه RICHARD AND JUDY در سال 2024؛
• نامزد جایزه‌ی بهترین کتاب سایت گودریدز در ژانر رمان تاریخی سال 2023؛
• کتاب پرفروش ملی؛
• کتاب منتخب ویراستاران آمازون؛
• کتاب سال NPR

نکوداشت‌های کتاب باد نام مرا می‌داند

• به موقع، برانگیزاننده و سرشار از احساس... کتاب باد نام مرا می‌داند روایتی است از مهربانی غریبه‌هایی که تبدیل به خانواده می‌شوند. (نقد کتاب نیویورک تایمز)
• رمان باد نام مرا می‌داند، هدیه‌ای است برای طرفداران کریستین هانا، کریستینا بیکر کلاین و جولیان آلوارز؛ نویسندگانی که همگی خوب می‌دانند تاریخ همواره بر رویدادهای امروز تأثیر می‌گذارد. (مجله‌ی Virtuoso)
• آثار ایزابل آلنده را همیشه باید خواند و خوانندگان برای آخرین اثر او که آمیزه‌ای از تاریخ، تعلیق، بینش عاطفی، نقد اجتماعی، رازآلودی، شوخ‌طبعی و مهربانی است، بی‌صبرانه صف خواهند کشید. (بوک لیست)

کتاب باد نام مرا می‌داند برای شما مناسب است اگر

• به رمان‌هایی با تم تاریخی و اجتماعی علاقه‌مند هستید.
• از طرفداران ادبیات آمریکای لاتین و سبک رئالیسم جادویی هستید.
• دغدغه‌ی مضامینی مانند مهاجرت، تبعیض و حقوق کودکان را دارید.

در بخشی از کتاب باد نام مرا می‌داند می‌خوانیم

باید برای کسب موافقت راننده در سوار کردن فرانک، گذرنامه‌هایشان را به او نشان می‌دادند. راننده طبق قانون، مردان را سوار نمی‌کرد، اما گاهی استثنائاتی هم وجود داشت. روکش صندلی‌های ماشین، صورتی براق بود و روی صندلی عقب، یک آینه و لوازم آرایشی برای مسافرانی بود که ممکن بود بخواهند از آن‌ها استفاده کنند. راننده که لولا نام داشت یونیفرم سفید تروتمیزی به‌تن داشت. قدکوتاه، چاق، پرحرف و صمیمی بود و اطلاعات بسیار زیادی به آن‌ها داد. در طول رانندگی خبرهای مهمی دربارۀ سیاست‌های محلی، ساکنان جدید، آفت ملخ اخیر، رواج خشونت و اقدامات احتیاطی لازم برای گردشگران ارائه داد.

لولا به آن‌ها گفت: «مطبوعات دربارۀ روال بی‌وقفۀ جرم و جنایت صحبت می‌کنن. فکرش رو بکنین، همه‌مون با ترس از فساد و مواد مخدر زندگی می‌کنیم، البته اغراق کردم. بیش‌ترمون آدم‌های آروم و شادی هستیم. این‌جا به هر بهونه‌ای مهمونی راه می‌ندازیم. دوست داریم آواز بخونیم و خوشحال باشیم. حواسمون به همدیگه و خونواده‌مون هست، برای مثال، یکشنبه‌ها برای خونوادۀ بزرگم آشپزی می‌کنم. ما خیلی با هم صمیمی هستیم. متأسفم که اخبار بدی از کشورم در دنیا منتشر می‌شه. ما سالوادوری‌ها می‌دونیم چطوری مراقب خودمون باشیم، می‌دونیم کجا باید بریم و کجا نباید بریم، می‌دونیم باید از رفتن به جاهای خطرناک و بودن در کنار آدم‌های مشکوک اجتناب کنیم. جاتون پیش من امنه، این‌جا رو مثل کف دستم می‌شناسم.»

وقتی متوجه شد آن‌ها به نیل علاقه‌مند هستند، وارد بحث «طلای آبی» شد، یکی از بزرگ‌ترین میراث‌های هنری کشورش که از قرن شانزدهم رایج بود، اما با پیدایش رنگدانه‌های سنتزی اهمیتش را از دست داده بود. بعد از هرم‌های وابسته به آمریکا گفت و اصرار کرد برای بازدید به آن‌جا بروند. آن‌ها مؤدبانه توضیح دادند فرصت بازدید از مکان‌های دیدنی را ندارند و می‌خواهند مستقیم به موزه، ساختمانی چندمنظوره در وسط پارک باستان‌شناسی بروند.