معرفی و دانلود کتاب آوای رستاخیز

معرفی کتاب آوای رستاخیز

کتاب آوای رستاخیز نمایشنامه‌ای از نویسنده شناخته‌شده‌ دنیای تئاتر یعنی آرتور میلر است. ماجرای این اثر در سرزمینی خیالی می‌گذرد، جایی که یک شورشی با قدرتی غیرطبیعی بیماران را شفا می‌دهد و ژنرالی بی‌رحم با شنیدن این خبر تصمیم به قتل او می‌گیرد... .

درباره کتاب آوای رستاخیز:

نمایشنامه‌ای در حوزه طنز سیاه با یک سوال مهم: اگر مسیح امروز در جهان ظاهر شود چه اتفاقی می‌افتد؟ کتاب آوای رستاخیز (Resurrection Blues) یکی از آخرین آثار آرتور میلر است که رویدادی عجیب در یک کشور ناشناس آمریکای لاتین را به تصویر می‌کشد، جایی که ژنرال فلیکس باریو یک رهبر انقلابی گریزان را دستگیر کرده است. شایعاتی درباره این مرد شورشی وجود دارد که او افراد بسیاری را در سراسر روستا شفا داده است و ژنرال، مصمم است که او را به صلیب بکشد. مردی که حق پخش انحصاری یک کانال تلویزیونی را در اختیار دارد و ابایی از پخش زنده اعدام‌های انقلابیون ندارد، حالا تصمیم به نمایش تصلیب منجی گرفته است... .

نمایشنامه آوای رستاخیز، از طرف گاردین لندن به‌عنوان یک اثر طنز که آمریکای مدرن و مادی‌گرایی آن را به سخره می‌گیرد معرفی و تحسین شده است. این کتاب که آشفتگی و تردیدهای مردم در رویارویی با خبری غیرقابل باور را به خوبی نشان می‌دهد، تمثیلی است برای ارتباطی که بین اعمال تک تک افراد و رویدادهای جهانی وجود دارد و به شکلی صریح و مستقیم، اخلاقیات متزلزل انسان معاصر را به تصویر می‌کشد.

کتاب آوای رستاخیز مناسب چه کسانی است؟

مطالعه این اثر را به علاقه‌مندان داستان کوتاه توصیه می‌کنیم.

با آرتور میلر بیشتر آشنا شویم:

آرتور میلر (Arthur Miller) نویسنده آمریکایی برنده پولیتزر، جایزه اولیویه و جایزه حلقه منتقدان درام نیویورک بود. او در طول سال‌های فعالیت هنری خود نمایشنامه‌های متعددی نوشت که برخی از آن‌ها در ایران نیز به روی صحنه رفته‌اند. شاید مشهورترین آن‌ها در ایران نمایشنامه مرگ فروشنده باشد که در سال 1394 توسط اصغر فرهادی مورد اقتباس قرار گرفت و جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی را برای او به ارمغان آورد. اگر به مطالعه آثار میلر علاقه دارید کتاب‌های «همه پسران من»، «مرگ فروشنده»، «ساعت آمریکایی» و «خاطره‌ای از دو دوشنبه» را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

در بخشی از کتاب آوای رستاخیز می‌خوانیم:

جنین- اصلاً هول نکنید. بالاخره یک روز صبح تصمیم گرفتم از پنجره اتاقم بپرم. در این کشور حتی یک خودکشی موفق هم راحت نیست. انگار یک‌کم بابت شکستم خوشحالم، اما فقط خدا می‌داند چرا. ولی همیشه می‌شود بابت چیزهای عجیب‌و‌غریب خوشحال شد... هیچ‌وقت در زندگی‌ام توقع شکست نداشتم. من در مقام یک انقلابی شکست خوردم... و وقتی به آن فکر می‌کنم، حتی زمانی که معتاد شدم روزی از روزها این لذت به سادگی همراه با شوهرم از دستم رفت. ما اینجا بدجور به یک انقلاب نیاز داریم. اما آن داستانی دیگر است. دلم نمی‌خواهد ناله بکنم. راستش را بخواهید حالا پس از مرگم، یا بهتر است بگویم پس از مرگ تقریبی‌ و بازگشت دوباره‌ام به زندگی بیشتر احساس خوشحالی می‌کنم. درد موضوع دیگری است؛ اما خب نمی‌شود که همه‌چیز را با هم داشت.

پریدن از پنجره تجربه خیلی جالبی بود. یادم است موقع سقوط از طبقه سوم گذشتم و حس باشکوه رهایی تمام وجودم را پر کرد. مثل همان‌موقع که در مدرسه بارنارد بودم و یک روز شنبه به جزیره کانیرفتم و سوار ترن‌ هوایی شدم و چنان فرود آمدم که انگار دیگر هرگز قرار نیست اوج بگیرم. این‌بار خبری از اوج گرفتن نبود و با هوا یکی شدم، احساس کردم شفاف شده‌ام و همه‌چیز را مثل کرکس، شبیه ببر واضح و شفاف می‌دیدم. از کنار درخت نورای غول‌پیکرمان، که لاشخوری جوان روی شاخه‌اش نشسته بود و شپش‌هایش را می‌کشت، گذشتم. وقتی از طبقه دوم رد شدم، ابری به شکل پیانویی بزرگ بالای سرم دیدم. تقریباً می‌توانستم مزه‌اش را توی دهانم حس کنم. بعد ترک‌های پیاده‌رو را دیدم که به من نزدیک می‌شد و چوب بستنی‌ای که لکه کم‌رنگ شکلات رویش بود. و هرچه که دیدم عجیب به چشمم ارزشمند بود و برای لحظه‌ای فکر کردم به خدا باور دارم؛ یا حداقل به چشم‌هایش، یا چشم‌هایی که همه‌چیز را دقیق زیر نظر داشت.