معرفی و دانلود کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا

معرفی کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا

ملونی که با پدر و مادرش از ژاپن به آمریکا مهاجرت کرده‌اند، در جشن تولد دوازده سالگی‌اش آرزویی غریب می‌کند که اتفاقات عجیبی را رقم می‌زند. کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا اثر واکا تی. براون داستان دختری به نام یوریکو را روایت می‌کند که پس از تغییر محل زندگی، سعی می‌کند خودش را با عناصر فرهنگ جدید یکی کند؛ تقلای او برای فرار از اصل خود و مقابله با فشارهای اجتماعی، به آرزویی دردسرساز منجر می‌شود...

درباره‌ی کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا

در جشن تولد دوازده سالگی ملونی، مادر و پدرش به او می‌گویند به دلیل فرار از موجودی به نام آمانجاکو که در گذشته با نیات شوم خود افکار و احساسات افرادی را تحت‌تأثیر قرار داده است، به ایالت اورگن در آمریکا مهاجرت کرده‌اند. واکا تی. براون (Waka T. Brown) در کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا (The Very Unfortunate Wish of Melony Yoshimura) با بیانی روان و دلنشین، داستان «یوریکو» یا همان ملونی و خانواده‌اش را روایت می‌کند که پس از مهاجرت از ژاپن به آمریکا، با چالش‌ها و فشارهای اجتماعی متعددی رو‌به‌رو می‌شوند. در این میان ملونی نوجوان، در پی کسب مقبولیت و محبوبیت میان گروه همسالانش، در تلاش است با کارهای مختلف از جمله تغییر اسم، هویتی جدید و آمریکایی برای خود بسازد؛ تا آنکه یک روز که مادر‌ و‌ پدرش برای کاری از خانه بیرون می‌روند، صداهایی عجیب به گوش ملونی می‌رسد و بعد با آمانجاکو مواجه می‌شود...

پس از دیدار با آمانجاکو، او تبدیل به دوست عجیب ملونی شده و تقریبا در تمام موقعیت‌ها ملونی را غافلگیر می‌کند. حضور آمانجاکو در زندگی ملونی، بر افکار و رفتار او در ارتباط با دوستان و خانواده‌اش اثر می‌گذارد و دردسرهای زیادی برایش درست می‌کند. درخواست ملونی از آمانجاکو، نه تنها به او کمک نمی‌کند، بلکه رفته‌رفته باعث فاصله گرفتن از خانواده و دوستانش می‌شود. آمانجاکو در این رمان تخیلی که برای نوجوانان نوشته شده، در شکل اهریمنی خبیث ظاهر می‌شود که ارتباط فرد با هویت خود، خانواده و شرایط زندگی‌اش را دچار مشکل می‌کند؛ درواقع واکا تی. براون با بیانی نمادین، افکار و احساسات منفی‌ای را منعکس کرده که گریبان‌گیر بسیاری از نوجوانان به‌خصوص نوجوانان مهاجر می‌شود. کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا در بستری فانتزی و تخیلی، مسئله‌ای اجتماعی را هدف قرار می‌دهد که مخاطب اصلی‌اش نوجوانان هستند.

داستان کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا ترکیبی است از واقعیت‌های زندگی مهاجران ژاپنی در آمریکا و عناصر افسانه‌ای ژاپنی که به بررسی موضوعاتی مثل هویت فرهنگی، فشارهای اجتماعی و سرانجام تصمیمات عجولانه و بدون فکر می‌پردازد. ملونی با یادآوری حرف‌های مادرش کم‌کم به پذیرش و صلح با خود می‌رسد و همین مسئله از تأثیر حضور آمانجاکو در زندگی‌اش کم می‌کند...

این کتاب توسط فاطمه شهابی‌نژاد ترجمه شده و به همت انتشارات کتاب پاپلی در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

نکوداشت‌های کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا

• داستان ترسناک راضی‌کننده‌ای درمورد تعیین حدومرزها... (کرکوس ریویو)
• واکا تی. براون داستانی با ریتم یکنواخت را روایت می‌کند که در عین قابل‌پیش‌بینی بودن، حاوی تنش‌های غیرمنتظره است. (پابلیشرز ویکلی)
• نمودی جالب از جمله‌ی «مراقب باش چه آرزویی می‌کنی.» (بوک لیست)

کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی کتاب پیش رو برای نوجوانان علاقه‌مند به رمان‌های فانتزی و تخیلی، جالب خواهد بود.

در بخشی از کتاب آرزوی بدشگون ملونی یوشیمورا می‌خوانیم

برای صبحانه بسته‌ی غلات صبحانه‌ی سالم و بدون قند را که شبیه خرده‌چوب بود و آخرهفته‌ها عادت داشتم بخورم برداشتم. سعی کردم به پوره‌ی سیب‌زمینی و عصاره‌ی گوشتی که اگر پدرومادرم اجازه داده بودند در خانه یوشیداها بمانم می‌توانستم بخورم فکر نکنم. هرچند که حالا خیلی حال‌به‌هم‌زن به نظر می‌رسید، اما باز هم باعث نمی‌شد بخواهم به‌جایش این خاک اره‌ها را بخورم. بسته غلات را روی قفسه انباری کنار آشپزخانه گذاشتم و فکر کردم ساندویچ هات‌داگ با ترشی سبز و سس خردل زرد می‌تواند صبحانه‌ای عالی برای امروز باشد.

تلویزیون را روشن کردم و روی کاناپه نشستم و شروع به خوردن صبحانه‌ام کردم. تکه‌ای از ساندویچ هات‌داگی را که در مایکروویو آماده کرده بودم گاز زدم و بعد فوراً دهانم را باز کردم. «هااااه، هااااه.» نفس کشیدم تا لقمه‌ی در دهانم کمی خنک شود. تمام مخلفاتی که به ساندویچم اضافه کرده بودم از میان نان بیرون افتاد و روی پیژامه‌ام ریخت. باید اهمیت می‌دادم؟ نه! اولین لقمه‌ام را بلعیدم.

درحالی‌که دنبال مسخره‌ترین و احمقانه‌ترین برنامه می‌گشتم تا تماشا کنم، از همان برنامه‌هایی که پدرومادرم می‌گفتند باعث می‌شه به مغزت فشار بیاد، صدای تلپ‌تلپی از سمت پنجره شنیدم.

سعی کردم نادیده‌اش بگیرم، اما صدا هر لحظه بلندتر می‌شد و دیگر فقط تلپ‌تلپ نبود، بلکه انگار تبدیل به صدای تق‌تقی شده بود. ایستادم و از پنجره به بیرون نگاه کردم.

«کسی اونجاست؟»

صدای تق‌تق دوباره به تلپ‌تلپ تبدیل شد. هیچ جوابی نیامد.

باران متوقف شده بود. حداقل فعلاً که این‌طوری بود و آب باران شرشرکنان از ناودان همچون چشمه‌ی اشکی جاری بود. شاید همین صدا را شنیده بودم.

تالاپ‌تولوپ...