معرفی و دانلود کتاب کنتس دسکار بانیاس

معرفی کتاب کنتس دسکار بانیاس

کتاب کنتس دسکار بانیاس اثر مولیر یک کمدی کوتاه در یک پرده است که انتقاد طنزآمیزی به وضعیت اجتماعی و رفتار نمایشی طبقه‌ی اشرافی در فرانسه‌ی قرن هفدهم دارد. این نمایشنامه، با زبانی ساده و موقعیت‌هایی طنزآمیز، مخاطب را به تأمل درباره‌ی تفاوت میان ظاهر و باطن، خودنمایی و اصالت دعوت می‌کند.

درباره‌ی کتاب کنتس دسکار بانیاس

کنتس دسکار بانیاس که به‌تازگی از سفر به پاریس بازگشته، تلاش می‌کند تا آداب و رفتارهای اشرافی پاریس را در زندگی روزمره‌اش در شهر انگولم تقلید کند. او با افتخار از ملاقات‌هایش با درباریان سخن می‌گوید و سعی می‌کند تا اطرافیانش را تحت تأثیر قرار دهد. درحالی‌که اطرافیان او، از جمله مردان جوان‌تر، خادمان و خواستگاران، زندگی ساده و منشی به دور از زندگی اشرافی دارند، کنتس با رفتارهایش به دنبال جلب توجه و تأثیرگذاری بر آن‌هاست. این تضاد میان تلاش‌های کنتس برای نمایش اشرافیت و واقعیت زندگی اطرافیانش، موقعیت‌های طنزآمیزی را ایجاد می‌کند که نقدی بر خودنمایی و تفاخر در جامعه است. کتاب کنتس دسکار بانیاس (The Countess of Escarbagnas) یک نمایشنامه‌ی کمدی کلاسیک از ژان باتیست پوکلن معروف به مولیر (Moliere) است که جایگاه ویژه‌ای در میان آثار او دارد.

نقد اجتماعی در نمایشنامه کنتس دسکار بانیاس

نمایشنامه کنتس دسکار بانیاس با برجسته‌سازی تناقض میان خودنمایی و واقعیت، کمک کرده تا یک نمایش تک‌پرده‌ای کمدی به‌عنوان ابزاری مؤثر برای نقد اجتماعی تثبیت شود. مولیر در این اثر، روی شیفتگی شخصیت‌ها به ظاهر دست می‌گذارد و شکاف میان ظاهر و واقعیات داخلی را به تصویر می‌کشد. او به این طریق، زمینه‌ی توسعه‌ی مدرنیسم را در تئاتر فرانسه فراهم می‌کند؛ جایی که دیگر صرفاً متن مهم نیست، بلکه رابطه‌ی بین شخصیت، موقعیت و مخاطب نیز مطرح می‌شود.

کنتس دسکار بانیاس نقطه‌ی تکامل کمدی-بالت

اگرچه نمایشنامه کنتس دسکار بانیاس نسبت به آثار بزرگ مولیر مثل «تارتوف» یا «مدرسه زنان» کمتر برجسته و شناخته شده است، اما نمونه‌ای نمادین از طنز اجتماعی وی به شمار می‌آید. همچنین این نمایشنامه در سبک کمدی-بالت است؛ یعنی ترکیبی از نمایش‌های کمدی با موسیقی و رقص که در دربار فرانسه برای سرگرمی شاه و درباریان اجرا می‌شد. این نمایشنامه آخرین اثر مولیر به سبک کمدی-بالت است که به عنوان بخش کوچکی از یک برنامه‌ی بزرگ‌تر در کاخ سن‌ژرمن‌آن‌له برگزار شد و جالب آنکه مولیر به عنوان بازیگر در آن حضور داشت. نمایشنامه‌ی کنتس دسکار بانیاس با ترکیب طنز اجتماعی و نقد رفتارهای سطحی طبقه‌ی اشراف، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ تئاتر فرانسه دارد و نمایانگر تکامل و بلوغ کمدی-بالت در آثار مولیر است.

در نهایت باید گفت، نمایشنامه‌ی کنتس دسکار بانیاس اثری مختصر، طنزآلود و هوشمندانه از مولیر است که با نگاهی انتقادی به طبقات بالا و مناسبات آن‌ها، فراتر از زمان خود عمل می‌کند و هم‌زمان سرگرم‌کننده و تأمل‌برانگیز است. این نمایشنامه اگرچه در مقایسه با آثار چندپرده‌ای مولیر، حجمی کمتر دارد؛ اما از حیث ساختار، نگاهی مدرن‌تر به روابط اجتماعی می‌اندازد و می‌تواند به‌عنوان پلی میان تئاتر کلاسیک و نمایش‌های مدرن تلقی شود. نشر قطره این نمایشنامه را با ترجمه‌ی نسرین فخری و در گروه نمایشنامه‌های خارجی خود منتشر کرده است.

کتاب کنتس دسکار بانیاس برای شما مناسب است اگر

• دانشجوی رشته‌ی تئاتر یا هنرهای نمایشی هستید یا به هنر تئاتر و نمایشنامه‌نویسی علاقه‌مندید.
• طرفدار تئاتر کلاسیک و کمدی فرانسه، به‌ویژه آثار مولیر هستید.
• طنز اجتماعی را می‌پسندید و دوست دارید نمایشنامه‌ای کمدی و کلاسیک با محتوای نقد رفتارهای سطحی و جاه‌طلبانه بخوانید.

در بخشی از کتاب کنتس دسکار بانیاس می‌خوانیم

ویکنت: بانو، آمده‌ام به شما اطلاع دهم که نمایش به‌زودی آماده می‌شود و تا یک ربع دیگر می‌توانیم وارد تالار بشویم.

کنتس: من طاقت شلوغی ندارم. باید به سورچی بگویند کسی را راه ندهد داخل.

ویکنت: دراین‌صورت، بانو، به شما می‌گویم که از نمایش صرف‌نظر می‌کنم، چون وقتی همراهان پرشمار نباشند، از نمایش لذت نمی‌برم. باور کنید که اگر می‌خواهید خوب لذت ببرید، به افرادتان بگویید همۀ شهر را راه دهند.

کنتس: نوکر، صندلی. راستی خوب شد آمدید تا خدمتی را انجام دهید که از شما می‌خواهم. بگیرید، این نامه‌ای از آقای تیبودیه است که برایم گلابی فرستاده. به شما این اختیار را می‌دهم که با صدای بلند آن را بخوانید. هنوز آن را ندیده‌ام.

ویکنت: این نامۀ باسلیقۀ زیبایی است و ارزش دارد که به آن خوب گوش دهید. [می‌خواند.]

بانو، من نمی‌توانستم این هدیه‌ای را که برایتان می‌فرستم پیشکش بکنم اگر میوه‌هایی که از باغم می‌چینم بیش از میوه‌هایی نبود که از عشقم می‌چینم.

کنتس: این خیلی روشن به شما نشان می‌دهد که چیزی میان ما نیست.

ویکنت: [ادامه می‌دهد] گلابی‌ها هنوز خیلی رسیده نیستند، اما این‌طور بهتر با روحیۀ سرسخت شما سازگارند که با تحقیرهای همیشگی به من وعدۀ قند و عسل نمی‌دهید. بانو باور کنید بدون اینکه بخواهم شروع به شمارش کمالات و زیبایی‌های شما بکنم که مرا به مسیری بی‌انتها می‌اندازد، این نامه را این‌گونه به‌پایان می‌رسانم که من هم، مانند گلابی‌هایی که برایتان می‌فرستم، صادقم، چرا که بدی را با خوبی پاسخ می‌گویم؛ یعنی اینکه بانو، برای اینکه روشن‌تر گفته‌ام را توضیح دهم باید بگویم که من به شما گلابی‌های قندک پیشکش می‌کنم در ازای گلابی‌های اضطراب که بی‌رحمی‌های شما مرا به بلعیدن هر روزۀ آن‌ها واداشته است.