معرفی و دانلود کتاب فقط یک طاعون ساده

معرفی کتاب فقط یک طاعون ساده

کتاب فقط یک طاعون ساده نوشته‌ی لودمیلا اولیتسکایا رمان سیاسی تکان‌دهنده‌ای است که از وقایع دوران حکومت استالین در شوروی می‌گوید. زمانی که طاعون از محیط آزمایشگاه به میان مردم رسوخ می‌کند و دولت استالین با این رخداد بیولوژیکی مانند یک خرابکاری سیاسی برخورد می‌کند. به این ترتیب دست به بازداشت و قرنطینه‌ی ده‌ها نفر می‌زنند؛ در حالی که این اتفاق، طاعون ساده‌ای است در دل طاعون بزرگ و سهمگین خفقان استالینی.

درباره‌ی کتاب فقط یک طاعون ساده

رودلف مایر میکروبیولوژیست جوان روسی، تا نیمه‌شب در آزمایشگاه مشغول به کار است تا بتواند پروژه‌ی تولید واکسن طاعون را به سرانجام برساند. در میانه‌ی کار، منشی آزمایشگاه پشت سر هم او را صدا می‌زند. مایر که تمرکزش به هم خورده عصبی می‌شود و زمانی که می‌خواهد جواب فریادهای زن را بدهد، بی‌آنکه متوجه شود ماسک اندکی از روی صورتش کنار می‌رود. این لحظه‌ی سرنوشت‌ساز ماجرای رمان سیاسی فقط یک طاعون ساده (Just the Plague) نوشته‌ی لودمیلا اولیتسکایا (Ludmila Ulitskaya) را شکل می‌دهد.

طاعون، اپیدمی یا یک مسئله‌ی سیاسی؟

مایر به دستور رئیسش برای ایراد یک سخنرانی درباره‌ی پروژه‌ی تحقیقاتی خود روانه‌ی مسکو می‌شود و بی‌آنکه بداند طاعون را با خود از آزمایشگاه بیرون می‌برد. او در این مسیر افراد زیادی را می‌بیند؛ از معشوقه‌ و هم‌کوپه‌ای‌هایش در قطار گرفته تا متصدیان و آرایشگر هتل. دوران نهفتگی طاعون در حدود بیست‌وچهار است و ازاین‌رو در این مدت به جز چند سرفه‌ی خشک هیچ علائمی دیده نمی‌شود اما طولی نمی‌کشد که مایر از شدت تب و لرز از پا می‌افتد. پزشکی که مایر را معاینه می‌کند، پس از بررسی علائم بیماری و سوابق شغلی او متوجه ابتلای مایر به طاعون می‌شود. به این ترتیب پای دولت و سیاست‌های تهاجمی آن به میان می‌آید و عملیات گسترده و رعب‌آور ردیابی و قرنطینه آغاز می‌شود.

فقط یک طاعون ساده، براساس یک داستان واقعی

لودمیلا اولیتسکایا که یکی از برجسته‌ترین نویسندگان اهل روسیه است، این رمان را با الهام از یک ماجرای واقعی به نگارش درآورده است. ماجرایی که در اواخر دهه‌ی 1930، شوروی و حکومت استالین را به تلاطم انداخت. نویسنده‌ی کتاب فقط یک طاعون ساده در تلاش است تا با نگارش یک رمان سیاسی، این حقیقت را عیان سازد که دستگاه حاکمیت شوروی چگونه مدیریت این همه‌گیری را مختل کرد.

سازمان امنیت داخلی شوروی در آن دوران یک شبکه‌ی گسترده برای ردیابی افراد ایجاد کرد. از طرفی دولت تمام تلاش خود را به کار بست تا عموم مردم درباره‌ی خطرات طاعون به هیچ گونه اطلاعاتی دسترسی پیدا نکنند. در جامعه‌ای که صدای کوبیدن در و بازداشت، معنایی جز تبعید و اعدام نداشت، عجیب نیست که افراد پس از آزادی از قرنطینه و باخبر شدن از ماجرا نفس راحتی بکشند و با خود بگویند: «خب موضوع فقط یک طاعون ساده بوده.»

چرا لودمیلا اولیتسکایا فقط یک طاعون ساده را نوشت؟

لودمیلا اولیتسکایا که این داستان را دهه‌ها قبل و برای ورود به یک کلاس فیلمنامه‌نویسی به نگارش درآورده بود، در دوران همه‌گیری کرونا دوباره به یاد نوشته‌اش افتاد و با توجه به انطباق موضوع آن با شرایط همه‌گیری‌ای که بر جهان حاکم شده بود، خیلی زود به انتشار رسید. اثری که نه تنها حس همذات‌پنداری مخاطب امروز را برمی‌انگیزد، بلکه این حقیقت را آشکار می‌کنند که چگونه یک دولت توتالیتر می‌تواند از یک اپیدمی بیولوژیکی به‌عنوان ابزار سرکوب استفاده کند و یا برعکس چطور ابزارهای کنترل چنین حکومتی می‌تواند برای خدمت به بهداشت عمومی و منافع یک جامعه مورد استفاده قرار گیرد.

کتاب فقط یک طاعون ساده، این رمان سیاسی تأثیرگذار و تأمل‌برانگیز را آبتین گلکار به فارسی برگردانده و نشر برج آن را به عرصه‌ی چاپ رسانده است.

نکوداشت‌های کتاب فقط یک طاعون ساده

• اثری خواندنی که به خوبی نوشته شده است. (کاربر آمازون)
• این کتاب فقط درباره‌ی طاعون نیست. نویسنده در این اثر موقعیتی از تاریخ روسیه را شرح می‌دهد که در آن سرکوب و خفقان از طاعون ترسناک‌تر است. (کاربر گودریدز)
• فکر می‌کنم لودمیلا اولیتسکایا از طریق این داستان، بهترین درس را درباره‌ی طنز تلخ زندگی به ما می‌آموزد. (کاربر گودریدز)

کتاب فقط یک طاعون ساده برای شما مناسب است اگر

• به خواندن داستان‌هایی که بر پایه‌ی واقعیت به نگارش درآمده‌اند، علاقه دارید.
• در پی یک رمان سیاسی جذاب می‌گردید.
• می‌خواهید با کمک داستان از سیستم حکومت استالین آگاه شوید.
• دلتان می‌خواهد رمانی بخوانید که به شکلی درخشان تصویری زندگی اقشار مختلف را در دوران شوروی استالینی ارائه می‌دهد.

در بخشی از کتاب فقط یک طاعون ساده می‌خوانیم

سیکورسکی صبر کرد تا آخرین پزشک کشیک هم وارد شد و کنار صندلی‌اش ایستاد. همه سکوت کردند.

با لحن پرطمطراقی شروع کرد: «همکاران عزیز! امروز آزمون بزرگی در برابر ماست و باید وظایف شهروندی و پزشکی‌مان را به بهترین شکل ایفا کنیم. در بیمارستان ما طاعون دیده شده.»

سکوت از آن عمیق‌تر نمی‌شد. به سکوت مرگ می‌مانست.

سیکورسکی ادامه داد: «طاعون ریوی. در بخش اورژانس. یکی از رفقای ما خودش را به‌همراه بیمار در آنجا حبس کرده و، به این‌ترتیب، اولین مرحله‌ی قرنطینه انجام شده. ما باید هر کاری از دستمان ساخته است انجام بدهیم تا مانع همه‌گیری بشویم. توان این کار را داریم. هر کمکی هم لازم داشته باشیم دریافت می‌کنیم، ولی چند اقدام تدارکاتی هست که باید خودمان برایشان برنامه‌ریزی کنیم و انجامشان بدهیم. در بین ما متخصص بیماری‌های عفونی هست؟»

در میان آن جمعِ کاملاً بی‌حرکت، زن ریزنقشی به جنب‌وجوش درآمد: «من تجربه‌اش را دارم. موقع همه‌گیری وبا در آسیای میانه...»

«خیلی خوب است. شما از الان معاون من در امور قرنطینه هستید. فرض کنید در شرایط جنگی هستیم. خوب، اولین دستور: باید فوراً همه‌ی درهای خروجی به پلکان‌ها و هر راه ارتباطی بین طبقات را مسدود کنیم. شما درست یک دقیقه بعد مشغول اجرای این دستور می‌شوید، یعنی به‌محض این‌که یک مسئله‌ی خیلی مهم دیگر را هم حل کنیم. الان نزدیک دویست بیمار در بیمارستان بستری‌اند. برای این‌که ترس و وحشت عمومی به راه نیندازیم، باید دلیلی برای قرنطینه برای بیماران بتراشیم که زیاد نگرانشان نکند. بگوییم قرنطینه به‌دلیلِ...»