معرفی و دانلود کتاب چرخ‌دنده‌ها

معرفی کتاب چرخ‌دنده‌ها

کتاب چرخ‌دنده‌ها اثر ژان پل سارتر، داستانی خیالی از یک انقلاب خیالی در زمان و مکانی نامعلوم را روایت می‌کند. چرخ‌دنده‌ها روایت انقلابیونی است که خودشان طعم فقر و خشونت را چشیده‌اند و بعد از پیروزی انقلاب، به جای اینکه آرامش را برای جامعه به ارمغان بیاورند، به مسیر حاکمان قبلی می‌افتند و از ابزار خشونت و زور استفاده می‌کنند.

سارتر در سال ۱۹۴۶ فیلم‌نامه‌ای با عنوان «دست‌های آلوده» نوشت که بعد اسمش را به «چرخ‌دنده‌ها» تغییر داد؛ نمایشنامه «دست‌های آلوده» دو سال بعد از این اثر نوشته شده است و هیچ اشتراکی با موضوع «چرخ‌دنده‌ها» ندارد.

سارتر در «چرخ‌دنده‌ها» (L engrenage‮‬) این سؤال اساسی را مطرح می‌کند که در رهبری انقلابی و رهبری سیاسی، چه کس یا کسانی دست‌هایشان آلوده می‌شود و چه کسانی با دست‌های پاک باقی می‌مانند؟

جواب ژان پل سارتر (Jean Paul Sartre) این است: آن کس که وارد عرصه عمل می‌شود، خواسته یا ناخواسته آلوده می‌شود و تنها آنان که هیچ کاری نمی‌کنند پاک خواهند ماند؛ و البته در متن به این واقعیت می‌رسیم که در جهان سوم و کشورهای تحت نفوذ کشورهای قدرتمند، راه‌ها لاجرم به یک جا منتهی خواهد شد و تکرار انقلاب هم دور تسلسل ایجاد و خروجی جز همان که بود در پی نخواهد داشت و تنها آن‌ها که راس امور هستند تغییر خواهند نمود.

در بخشی از کتاب چرخ دنده‌ها می‌خوانیم:

ردیف بزرگی از اتاق‌هایی با درهای گشوده و شیشه‌های شکسته. ژان در نخستین اتاقی که سرسرای ورودی کاخ به‌شمار می‌رود، نشسته است. لباس بورژواها را به‌ تن دارد، ولی بد لباس است، مثل کارگری است که لباس‌های روز عیدش را پوشیده باشد. کت سیاهش از تنش می‌افتد، پاپیونی حاضر و آماده زده است، شلوار راه‌راه دارد و کفش‌های زمختی به‌ پا کرده، کلاه نرمش فرسوده و ازمد افتاده است.

چند دوست ژان را در میان گرفته‌اند. او آن‌ها را با اشاره‌ای روانه می‌کند، سپس در کاخ متروک اتاق به اتاق پیش می‌رود تا به اتاق کار بزرگی که می‌شناسیم و اکنون به نحو بسیار مجللی آراسته شده، می‌رسد. به کمدی پر از اشیاء هنری و گلدان نزدیک می‌شود. مجسمه‌ی کوچکی را برمی‌دارد و لحظه‌ای نگاهش می‌کند، سپس آن را با احترام سر جایش می‌گذارد. ناراحت و گویی به‌ زحمت، چند قدم در اتاق راه می‌رود. در تابلویی آویخته به دیوار، تصویر زنی بسیار خوش‌پوش است که به‌نظر می‌رسد با نگاهش ژان را دنبال می‌کند. ژان پشت به آن می‌کند و چند قدم برمی‌دارد، سپس دوباره چشم دوخته به تابلو، به زن خیره می‌شود.

پیشخدمت، کاملا شق‌ و‌ رق، بی‌حرکت در چهارچوب در ایستاده است و با حالتی که چیزی از آن درک نمی‌شود، ژان را ملاحظه می‌کند. ژان روی لبه‌ی یک صندلی راحتی می‌نشیند، سپس برمی‌خیزد، باز هم به تصویر زن نگاه می‌کند، سپس به تصویر ژنرالِ پیر اونیفورم‌پوشی که در کنار تصویر زن آویخته شده است. بی‌اختیار کلاه از سر برمی‌دارد و آن را به دست می‌گیرد. آن‌وقت متوجه می‌شود که کلاهش را از سر برداشته، و خشمگین از کاری که بر اثر حجب و حیا کرده، کلاهش را با خشم روی میز پرتاب می‌کند. دواتی واژگون می‌شود و جوهر میز را می‌پوشاند. ژان به‌ سرعت به آن‌سو می‌رود، ولی پیشخدمت بر او پیشی می‌گیرد: پیشخدمت که قاب دستمالی به دست دارد، جوهر ریخته‌ شده را به‌دقت پاک می‌کند.