معرفی و دانلود کتاب پاپیلو

معرفی کتاب پاپیلو

اگر به دنبال مطالعه رمانی جنایی با محوریت یک قاتل سریالی پیچیده هستید، حتماً کتاب پاپیلو را بخوانید. در تاریخ ادبیات ایران به‌ندرت پیش آمده که یک شخصیت زن در روایتی جنایی به سوژه‌ای کنش‌مند تبدیل شود، اما در رمان نامبرده نوشته‌ی محمداسماعیل حاجی‌علیان شاهد کاراکتری به نام رعنا هستید که به یک قاتل سریالی تبدیل می‌شود. این کتاب خواندنی به داستان زندگی رعنا می‌پردازد و فصل‌های مختلفی از زیست وی را به تصویر می‌کشد.

درباره‌ی کتاب پاپیلو

رمان‌هایی که حول محور یک قاتل سریالی نوشته می‌شوند، معمولاً از خرده‌داستان‌ها و روایت‌هایی متمایز بهره می‌برند. شیفتگی نسبت به شخصیت‌های قاتل سریالی یکی از خصایص ادبیات مدرن و مخاطب قرن بیستم میلادی است که تابه‌امروز نیز با قوت ادامه داشته است. برای پرداختن به یک شخصیت قاتل سریالی می‌توان از رویکردهای متنوعی بهره برد و پرداختن به وجوه روان‌شناختی یکی از محبوب‌ترین‌ شیوه‌ها در حوزه‌ی ادبیات و سینما است. پرداختن روان‌شناختی بدین معناست که مؤلف کوشش می‌کند تا با کنار هم‌ گذاشتن مجموعه‌ای از داده‌ها، پیش‌زمینه‌ها و علت‌‌‌ومعلول‌های داستانی، دلیل قاتل شدن یک شخصیت را مورد بررسی قرار دهد. کتاب پاپیلو نوشته‌ی محمداسماعیل حاجی‌علیان یک رمان فارسی خواندنی، با رویکرد روان‌شناختی، در مورد شخصیتی به نام رعنا است؛ زنی که به‌نظر معمولی می‌نماید ولی زندگی پرماجرایی را پشت‌سر گذاشته است.

یکی از چالش‌های خواندن رمانی جنایی با چنین رویکردی، ایجاد احساس دوگانه در مخاطب نسبت به شخصیت جنایتکار است. وقتی که با تروماها، دردها و پیش‌زمینه‌های یک قاتل روبه‌رو می‌شوید، درمی‌یابید که یک انسان جنایتکار لزوماً با آدم‌های دیگر فرق چندانی ندارد. همین رویکرد باعث می‌شود تا مخاطب با شخصیت اصلی نوعی حس همذات‌پنداری را تجربه کند و حتی گاهی به قاتل سریالی حق بدهد. کتاب پاپیلو به قلم محمداسماعیل حاجی‌علیان نیز اثری است که فصل‌هایی از زندگی رعنا را به تصویر می‌کشد و مخاطب می‌تواند از دوران نوجوانی او تا زمانی که به یک مادر تبدیل می‌شود، مسیر زندگی‌اش را دنبال کند. کتاب رعنا مخاطب را مجذوب دغدغه‌های شخصیت اصلی‌اش می‌کند و تأثیر اصلی داستان از همین پرداخت عمیق روایت ناشی می‌شود.

چه چیزهایی مسبب می‌شوند تا یک شخصیت، آن هم یک زن، در نهایت، به یک قاتل سریالی تبدیل شود؟ تروماها و تجربه‌های دوران کودکی و رنج‌های متحمل‌شده در دوران نوجوانی چقدر در آن نقش دارند؟ اساساً یک قاتل سریالی به کسی گفته می‌شود که براساس الگوهای نسبتاً ثابت و با تکرار آن‌ها به جنایتکاری تبدیل می‌شود که به از بین بردن چندین انسان می‌پردازد. قاتل سریالی شخصی‌ست که به‌مرور به نوعی فلسفه در قتل‌هایش گرایش نشان می‌دهد، نشانگان به‌خصوصی از خود به‌جا می‌گذارد و از ابزارهای خاصی برای انجام عملیات خود بهره می‌برد. در رمان پاپیلو نوشته‌ی محمداسماعیل حاجی‌علیان می‌خوانید که چگونه یک مادر-زن خانه‌دار همچون رعنا به‌آرامی به یک سوژه‌ی خطرناک و چندوجهی تبدیل می‌شود. شخصیتی که دیگر فقط یک زن معمولی نیست، بلکه کاراکتری‌ست که مسبب خشونت‌های زنجیره‌وار می‌شود.

کتاب پاپیلو اثر محمداسماعیل حاجی‌علیان می‌تواند هر مخاطبی را با هر نوع سلیقه‌ی ادبی مجذوب خود کند. یکی از جذابیت‌های تحسین‌برانگیز رمان پاپیلو را می‌توان در نثر روایی آن دانست که از اِعمال قضاوت‌های اخلاقی سطحی اجتناب و در عوض کوشش می‌کند به کالبدشکافی موقعیت‌های داستانی بپردازد. در طول داستان، شما با تشریحات خواندنی محمداسماعیل حاجی‌علیان از صحنه‌های قتل‌، معارفه‌ی سوژه‌ها و توصیفاتی که برای پرداختن به شخصیت رعنا صورت گرفته روبه‌رو می‌شوید. کتاب رعنا بی‌شک می‌تواند یک تجربه‌ی متفاوت برای کسانی باشد که به روایت‌های قاتلان سریالی علاقه دارند و غیاب آن را در رمان‌های فارسی احساس کرده‌اند. کتاب خواندنی، عمیق و سرگرم‌کننده‌ی پاپیلو توسط انتشارات هیلا منتشر شده است.

کتاب پاپیلو برای چه کسانی مناسب است؟

این اثر به علاقه‌مندان ژانر جنایی، داستان‌های مربوط به قاتلان سریالی و کسانی که به رمان‌های روان‌شناسی ایرانی علاقه دارند، توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب پاپیلو می‌خوانیم

من که نخواستم این‌جا باشم، شما مرا آورده‌اید و از من چیزى مى‌خواهید که من هیچ ازش سر درنمى‌آورم. همه تا به من مى‌رسند، ازم توقع بیجا دارند. خانم‌دکتر توقع دارد آزمایشگاهش از آشپزخانه خانه‌اش هم تمیزتر باشد، ولى پولى که بابت این تمیزکارى مى‌دهد حتى قدِ پول توجیبى پسرک خیکى‌اش هم نباشد. بله که آشپزخانه خانه دکتر را دیده‌ام. یکى از توقع‌هاى بیجایش هم همین خانه‌تکانى عید است. هر سال، دم عید که مى‌شود، بابت منتِ دوازده ماه حقوق ماهانه دادنش، باید بروم خانه گه‌گرفته‌اش را برایش گل بیار گل ببر کنم، به قول خودش. مى‌ایستد دم میز ناهارخورى و ناخن‌هایش را لاک مى‌زند. به آشپزخانه‌اى که سال به سال فقط من تمیزش مى‌کنم و توى کل سال گال بسته اشاره مى‌کند، گل بیار گل ببرِ مسخره‌اش را مى‌گوید. مى‌گوید: «خودت مى‌دونى مواد شوینده کجاست رعناجان!»

براى بیگارى رعناجان مى‌شوم و براى گرفتن حقوقم مى‌شوم دواتگرِ بى‌انضباط.

بهرام را که از شیر گرفتم، یک مدت شب‌ها مى‌رفتم بیمارستان. بچه را مى‌خواباندم و مى‌رفتم و تا دم اذان آن‌جا بودم و برمى‌گشتم. دو سه ساعت خانه مى‌خوابیدم و، هشت و نیم نشده، باز مى‌رفتم آزمایشگاه. خانم‌دکتر بودم؟

از کول و کمر افتادم تا پول داروهاى بهرام را دربیاورم، روزبه‌روز روى قیمتش مى‌رفت. این داروى لعنتى هم فقط براى ما بدبخت‌ها آسانسور گرفته. توقع بیجا توى بیمارستان هم دست از سرم برنداشت. پرستارها و انترن‌هاى خواب‌آلود تا صداى زنگ اتاقى درمى‌آمد مى‌گفتند: «رعناخانوم، شما که تزریق بلدى، این آمپول رو توى سرم خالى کن! فقط حواست باشه بالاى خط سرم سرنگ رو فروکنى که سرم از سوراخ خالى نشه، صبح حوصله سؤال و جواباى سوپروایزرا رو نداریم!»