معرفی و دانلود کتاب همه‌ی آن چه همیشه می‌خواستیم

معرفی کتاب همه‌ی آن چه همیشه می‌خواستیم

زندگی هر کسی منحصربه‌فرد است و همین ویژگی، بسیاری از تفاوت‌های خانوادگی، اجتماعی و... را ایجاد می‌کند. حتی اگر آدم‌ها در یک خانه باشند! کتاب همه‌ی آن چه همیشه می‌خواستیم اثر امیلی گیفین، نویسنده پرفروش نیویورک تایمز است. این رمان روایتگر یک داستان اجتماعی و خانوادگی است و از زبان شخصیت‌های داستان که به‌نوعی با هم در ارتباط‌اند، با زاویه دیدهای متفاوت بیان می‌شود. باید بدانید که این کتاب خواندنی در سال 2018 عنوان نامزد جایزه گودریدز برای بهترین کتاب داستانی را از آن خودش کرده است.

درباره کتاب همه‌ی آن چه همیشه می‌خواستیم:

خیلی وقت‌ها زندگی هر یک از ما آنچنان با آدم‌های اطرافمان پیوند می‌خورد که جدا کردن این کلاف پیچیده، تقریبا غیرممکن می‌شود! اتفاقی که برای نینا، تام، لایلا و فینچ رخ داد!

کتاب همه‌ی آن چه همیشه می‌خواستیم (All We Ever Wanted) یک رمان جذاب و خواندنی از امیلی گیفین (Emily Giffin) است که بیشتر به یک سفر تامل‌برانگیز در میان خانواده و اجتماع شباهت دارد.

داستان کتاب با روایت‌هایی خواندنی از سه شخصیت کتاب، یعنی نینا، لایلا و تام آغاز می‌شود که بخشی از اتفاقات زندگی شخصی‌شان را از زبان خود بیان می‌کنند. نکته جالب درباره این رمان محبوب این است که هر یک از شخصیت‌ها با زاویه دید متفاوت و جدید به رخداد‌ها می‌پردازند و انتخاب‌گری و قضاوت را برای خوانندگان آسان می‌کنند.

نینا اولین شخصیت کتاب، زنی با یک زندگی بی‌دغدغه و بدون مشکل مالی است که با همسر و پسرش زندگی می‌کند و به شکل اغراق‌آمیزی با آدم‌های هم‌سطح و طبقه خودش روزگار می‌گذراند. نینا با پسرش فینچ هم دچار مشکلاتی است و این مسئله اتفاقاتی را برای او رقم می‌زند.

شخصیت بعدی تام است. او پدر دختری به نام لایلا است که با هم زندگی می‌کنند. تام علاوه‌بر مشکلات شخصی خودش، نسبت به تربیت و سبک زندگی لایلا حساس است و در تلاش است که در بهترین حالت از او مراقبت کند.

و در آخر، لایلا که زندگی را پوچ و خسته‌کننده می‌داند و هیچگاه احساس خوشحالی نمی‌کند. او که به‌تازگی با فینچ وارد رابطه شده است، به خاطر یک عکس به دردسر می‌افتد!

این کتاب، تصویر تامل‌برانگیزی را از مشکلات خانوادگی، اجتماعی و تفاوت‌های طبقاتی نشان می‌دهد و مخاطب را با ذهنیات و درونیات نسل جوان امروز روبه‌رو می‌کند. خواندن این رمان شما را به تفکر درباره واقعیت‌های تلخ اما مهم وادار می‌کند و دیدگاه شما را نسبت به بسیاری از مسائل و مشکلات تغییر می‌دهد.

نکوداشت‌های کتاب همه‌ی آن چه همیشه می‌خواستیم:

- رمان گیفین دارای سبک و ماهیت است... واقعا عالی. (The Washington Post)

- یک داستان خانوادگی عمیق که مسائل زیادی برای بحث و گفت‌وگو دارد.(Library Journal)

- جدیدترین رمان امیلی گیفین تکان‌دهنده است. او یک معضل مهم را به تصویر می‌کشد که خوانندگان را وادار به تفکر در مورد و فاداری و عشق می‌کند. من مجذوب هر صفحه از کتاب بودم. (Harlan Coben)

- با این کتاب به سفری جذاب و قابل تامل خواهید رفت. (Jodi Picoult)

کتاب همه‌ی آن چه همیشه می‌خواستیم برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای همه علاقه‌مندان به خواندن داستان و رمان‌های خانوادگی و اجتماعی بسیار مناسب است.

با امیلی گیفین بیشتر آشنا شویم:

یکی از نام‌های آشنا و بسیار محبوب این روزهای ادبیات آمریکا،‌ امیلی گیفین است. گیفین یکی از نویسندگان پرفروش نیویورک تایمز است که تاکنون هفت عنوان کتاب منتشر کرده و مورد استقبال پرشور مخاطبان نیز قرار گرفته است. او فارغ‌التحصیل دانشگاه ویک فارست و دانشکده حقوق دانشگاه ویرجینیاست و پیش از آنکه به دنیای ادبیات و نویسندگی وارد شود، به کارهای قضائی و حقوقی مشغول بوده است. از بهترین رمان‌های این نویسنده می‌توان به رمان «ترس از تنهایی» و «عشق اول می‌آید» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب همه‌ی آن چه همیشه می‌خواستیم می‌خوانیم:

رسماً از زندگی‌‌ام بیزار بودم. از همه ‌‌چیزش، به معنای واقعی کلمه.‌‌ می‌‌دانستم که می‌‌تواند از این هم بدتر باشد. می‌‌شد بی‌‌خانمان باشم یا یک بیماری صعب‌‌العلاج بگیرم یا در کشوری زندگی کنم که افراطی‌‌ها روی دخترهایی که به مدرسه می‌‌روند، اسید می‌‌پاشند. اما به‌‌ جز این ‌‌طور تراژدی‌‌های واقعی، اخیراً خیلی سخت بود چیزی را پیدا کنم که بتوانم از بابتش خوشحال باشم.

برای شروع باید بگویم که پدرم به ‌‌خاطر نوشیدن مشروب من را بیچاره کرد و واقعاً از دستم ناراحت، عصبانی و ناامید شد (ناامید شدنش بدترین بخش بود). دوم، عکسی از سینه‌‌های من وجود داشت که همه‌‌ی مدرسه آن را دیده بودند، اما احتمالاً می‌‌توانستم از هر دوی این‌‌ها بگذرم و عبور کنم. چون می‌‌دانستم پدرم بالاخره من را می‌‌بخشید و عکس هم، با وجود اینکه تحقیر‌‌کننده بود، اما حداقل زشت نبود. راستش یک‌‌طورهایی هنری و باحال بود، با وجود این هرگز موافقت نمی‌‌کردم کسی این کار را بکند. حتی بهترین دوستم، گریس گفت من در این عکس خیلی ‌‌خوب افتاده‌‌ام. موهایم به ‌‌شکلی عالی‌‌ روی تخت پخش شده بود. و لباس مشکی و کوتاهم خیلی بانمک بود، و ارزش این را داشت که همه‌‌ی پول‌‌هایم را ‌‌خرجش کرده بودم.

راستش را بگویم، عکس طوری بود که انگار من ژست گرفته بودم، البته به ‌‌جز بخش سینه‌‌ها که ‌‌خیلی وحشتناک بود و همین‌‌طور نوشته‌‌ی درباره‌‌ی گرین‌‌کارت، که نسبت به مهاجرها خیلی بی‌‌ادبانه بود.