معرفی و دانلود کتاب مخمصه حیوانات

معرفی کتاب مخمصه حیوانات

کتاب مخمصه حیوانات به قلم جان رید در ادامه ماجراهای مزرعه حیواناتِ جورج اورول، رمانی جنجالی است که توانست واکنش‌های بسیار متفاوتی از تحسین‌ها تا ابراز خشم و نفرت رسانه‌ای را متوجه خود کند. با بازگشت اسنوبال، خوک تبعیدی، به مزرعه همه چیز بار دیگر دگرگون می‌شود!

درباره کتاب مخمصه حیوانات:

تنها دو روز پس از فاجعه 11 سپتامبر، ایده نگارش داستان مخمصه حیوانات (Snowball's Chance) به سراغ جان رید (John Reed) آمد و به گفته خودش در حالی که مشغول بستن دریچه‌های خانه برای جلوگیری از ورود گرد و خاک بود، جرقۀ این داستان جنجالی در ذهنش شعله‌ور شد. او این داستان را تنها در عرض سه هفته به اتمام رساند و در همان سال 2002 منتشر کرد.

جان رید در این داستان با زبانی طنزآمیز ادامه وقایع و حوادث مزرعه حیوانات را روایت می‌کند و با استعاره‌های هوشمندانه گریزی به تفکر سرمایه‌داری می‌زند و آن را به چالش می‌کشاند. بسیاری از منتقدین این اثر را چیزی فراتر از دنباله‌ای برای داستان مزرعه حیوانات جورج اورول تلقی می‌کنند.

خوک تبعیدی، اسنوبال به مرزعه بازگشته است و این‌بار با مطرح کردن ایده نظام سرمایه‌داری، سعی دارد مجدداً زمام قدرت را در دست بگیرد و در رأس امور باشد. اسنوبال قصد دارد شعار «همه حیوانات برابر متولد می‌شوند و آنچه و به دست می‌آورند حاصل تصمیمات و تلاش خودشان است» را جایگزین شعار پوسیده و منفور «همه حیوانات برابرند و برخی برابرترند!» کند. اسنوبال با طرح چنین فرضیه به ظاهر عادلانه‌ای حیوانات را به تلاش هرچه بیشتر برای کسب ثروت و ارتقای جایگاه اجتماعی تشویق می‌کند.

حاصل نبوغ و خلاقیت جان رید را در این داستان جنجالی از دست ندهید؛ او به طرز زیرکانه‌ای تئوری نظام سرمایه‌داری را زیر سؤال می‌برد.

نکوداشت‌های کتاب مخمصه حیوانات:

- یک خوک به مزرعه برمی‌گردد. با خواندن داستان اورول گمان می‌کردیم جهان برای مقابله با یک شر جدید آماده شده است و آن کمونیسم نبود... (مجله نیویورک تایمز)

- جان رید موفق به خلق یک شاهکار ادبی تاریخی شده است. او دنیای عجیب و غریب کازینویی که امروزه در آن غرق شده‌ایم، به چالش می‌کشد. (Creative Loafing, Charlotte)

- جان رید یکی از دقیق ترین متفکران زمان ماست. (PopMatters)

خواندن کتاب مخمصه حیوانات به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر از خواندن کتاب قلعه حیوانات حیرت‌زده شده‌اید، این داستان شگفت‌انگیز را از دست ندهید. همچنین تمامی علاقمندان داستان‌های طنزآمیز با مضمون سیاسی و اجتماعی را به خواندن این اثر دعوت می‌کنیم.

با جان رید بیشتر آشنا شویم:

داستان‌نویس تیزهوش و خوش‌استعداد آمریکایی، جان رید سال 1969 در نیویورک دیده به جهان گشود. او در رشته نویسندگی خلاق از دانشگاه کلمبیا فارغ‌التحصیل شد و اکنون یکی از اعضای هیئت ‌مدیره انجمن ملی منتقدان کتاب و سردبیر بروکلین رِیل است.

در بخشی از کتاب مخمصه حیوانات می‌خوانیم:

مزرعۀ حیوانات داشت کارناوالی به راه می‌انداخت برای آنکه چراغ‌های برقی را به نمایش بگذارند، نکاتی آموزنده در اختیار حیوانات قرار دهند و مایۀ تفریح و خوشی‌شان را فراهم بیاورند. پارک تفریحات همان‌قدر راحت و بی‌دردسر راه افتاد و همه‌چیزش جور شد که آسیاب‌های دوقلو جلوی چشم اهل محل بالا رفتند حتی از آن‌هم سریع‌تر و راحت‌تر. حالا دیگر بی‌تردید بازارچۀ حیوانات موفقیتی بزرگ و خیره‌کننده بود؛ نه‌فقط بالاترین استانداردهای زندگی را عرضه می‌کرد که تاکنون مزرعه‌ای به خود دیده، بلکه در مزرعه‌ای بود که نوید آزادی را می‌داد و علاوه بر آن، کارناوالی در پیش بود که هزاران فرصت پدید می‌آورد. حالا که جنگل را تمیز بریده و از درخت خالی کرده‌ بودند تا الوار از آن استخراج کنند و زمین خالی به چنگ بیاورند، آن‌همه دود هم از ژنراتور برق به آسمان فرستاده بودند که از آسیاب‌های دوقلو نیرو می‌گرفت دیگر شاهکار بود، صنعت را در زمین و آسمان می‌شد مشاهده کرد!

به‌این‌ترتیب، حیوانات تازه‌ای هم داشتند جذب می‌شدند، درست مثل زنبورهایی که جذب عسل می‌شوند!

تعداد زیادی موش‌کور، موش صحرایی، موش خانگی، موش فاضلاب، سنجاب، راسو، خرگوش، خارپشت، جوجه‌تیغی، لارو حشره‌خوار، روباه، قورباغه، وزغ، مارمولک، مار، کبوتر، غاز، اردک و گورکن هم بودند که جماعت پرشروشوری بودند و برای همین همه دوستشان داشتند، البته موش‌های صحرایی را دوست نداشتند، چون شخصیت‌های درون‌گرایی بودند و همیشه در تقابل با برون‌گراهای لارو حشره‌خوار قرار می‌گرفتند و آن‌ها را بی‌نزاکت، پرسروصدا و نادان می‌دانستند. البته گونه‌های دیگر حیوانات هم بسیار بودند و انواع‌واقسام دشمنی‌ها و رقابت‌های دیگری هم وجود داشت. بعضی‌ ریشه در دعواومرافعه‌های قدیمی داشت و بعضی هم کاملاً جدید بود. همین‌طور، بعضی از حیوانات خیلی محبوب و پرطرفدار بودند، مثلاً گورکن‌ها که روحیۀ همکاری و همبستگی اجتماعی در آن‌ها بالا بود و بعضی‌ها اصلاً طرفدار نداشتند، مثل موش‌های فاضلاب؛ هرچقدر هم که دیلی یورتمه جوندگان مزرعه را موجوداتی پیش‌رو، راست‌ودرست و کاملاً ضروری برای تمیزکاری کلی و سروشکل آبرومندانۀ پارک معرفی می‌کرد، جامعۀ موش‌های صحرایی دم‌دراز نمی‌توانست داغ ننگ کثیف و چلمن و دست‌وپاچلفتی بودن را از پیشانی اعضایش پاک کند.