معرفی و دانلود کتاب عکس خصوصی

معرفی کتاب عکس خصوصی

کتاب عکس خصوصی، داستانی معمایی و جذاب از علیرضا رحیمی نژاد است. خواننده در این اثر با ماجراهای جوانی ثروتمند با نام احسان همراه می‌شود. احسان متوجه می‌شود که فردی با عکسی قدیمی قصد اخاذی از وی را دارد. او برای حفظ موقعیت اجتماعی خود و موفقیت در ازدواج با دختری ثروتمند، کارهای پیش‌بینی‌نشده‌ای را انجام می‌دهد و گرفتار ماجراهای هیجان‌انگیزی می‌شود.

درباره‌ی کتاب عکس خصوصی

کتاب عکس خصوصی، رمانی معمایی و اجتماعی از علیرضا رحیمی نژاد، با مضمون هراس از افشای رازهای گذشته است. در دل ماجرای تهدید آبرو، مفاهیمی مانند مناسبات انسانی، تأثیر قدرت و ثروت، و اضطراب ناشی از فروپاشی اجتماعی در این اثر بررسی شده‌اند. سبک نوشتار در عکس خصوصی ساده، روان و درعین‌حال تحلیلی است. نویسنده با توصیف‌هایی دقیق، فضایی معمایی و پرکشش ساخته است. در کنار روایت جذاب داستان، نگاهی انتقادی به ساختارهای اجتماعی، به‌ویژه طبقه‌ی نوکیسه را می‌توان از ویژگی‌های این اثر دانست.

داستان عکس خصوصی با ماجراهای مردی جوان با نام احسان آغاز می‌شود. احسان در نگاه دیگران همه‌چیز دارد: ثروت، موقعیت اجتماعی و آینده‌ای روشن در سایه‌ی وصلت با دختری از خانواده‌ای بانفوذ و ثروتمند. در ادامه‌ی کتاب، این تصویر آرام و آینده‌دار، با پیدا شدن یک عکس رنگ می‌بازد؛ تصویری خاک‌خورده از گذشته، ثبت‌شده در اتاقی از هتلی لوکس در دبی، جایی که احسان را در کنار زنی آسیایی نشان می‌دهد. این عکس یادگاری در دست‌های فردی ناشناس قرار دارد که می‌‌خواهد از احسان اخاذی کند.

به‌‌دنبال اتفاق‌هایی هیجان‌انگیز در کتاب عکس خصوصی، احسان متوجه می‌شود که مشکل فقط یک عکس نیست. این اتفاق‌ها، شخصیت اول داستان را وارد دنیایی از مناسبات پنهان و تهدیدهای خطرناک می‌کند. افرادی از طبقه‌ی نوکسیگان سر راه احسان قرار می‌گیرند. این افراد در زیر ظاهر پرزرق‌وبرقِ خود، سرشار از ناامنی هستند و روابطی ناپایدار دارند. در دل این بحران‌ها، احسان در کنار تلاش برای نجات آینده‌اش، به فکر بازشناسی خود و جهانی که به آن تعلق دارد می‌افتد.

کتاب عکس خصوصی را انتشارات هیلا چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

کتاب عکس خصوصی برای چه کسانی مناسب است؟

تمامی علاقه‌مندان به داستان‌های اجتماعی و معمایی به‌عنوان مخاطب‌های کتاب عکس خصوصی شناخته می‌شوند.

در بخشی از کتاب عکس خصوصی می‌خوانیم

بابک برگشت تا از شیشه عقب صحنه تصادف را تماشا کند؛ نگران از اتفاقى مرگبار. مریم همچنان خونسرد و مسلط مى‌راند. بلک سبث مى‌خواند و صدایش شیشه‌هاى ماشین را مى‌لرزاند.

«یه کم مى‌خونى؟»

تشویش بابک با تشویق مریم از یاد رفت.

«یه دیواره، یه دیواره، یه دیواره که پشتش هیچى نداره...»

سوار بر دو زین مى‌راندند. پیست تنگ بود و سربالا. تیغه‌هاى آفتاب گاه به گاه از لابه‌لاى شاخ و برگ درختان مى‌گذشت و بر چشم بابک فرومى‌رفت. جلو نشسته بود و با زحمت مى‌کوشید تعادل چرخ را حفظ کند. مریم رکب مى‌زد و رکاب نمى‌زد، آگاه از این‌که پاهاى همراهش تحمل این بار را مشتاقانه ضمانت مى‌کند.

بابک از بچگى عاشق دوچرخه‌سوارى بود. انزلى که بودند پدر برده بودش مغازه یکى از دوستان: «هر کدومو مى‌خواى انتخاب کن.»

و انگشت او بزرگ‌ترین را نشانه رفت؛ دوچرخه‌اى معلق میان زمین و آسمان که شاخ‌هاى برعکسش به لوله‌اى دراز بسته شده بودند و شرابه‌هایش با باد پنکه سقفى مى‌رقصیدند.

«مطمئنى؟ بیارمش پایین؟»

پدر بلندش کرد تا روى زین بنشیند. پایش به رکاب نمى‌رسید. صاحب مغازه زین را پایین‌تر آورد. روکشش را عوض کرد. سبدى به جلوش بست و زنگى سمت راستش. پدر یک جفت چرخ کمکى هم خرید. بابک جمعه‌ها قبل از رفتن به ساحل قو، در حیاط خودشان یا بلوار دوچرخه‌سوارى مى‌کرد. خوب بلد نبود.