معرفی و دانلود کتاب زندگی پرفراز و نشیب چایکوفسکی

معرفی کتاب زندگی پرفراز و نشیب چایکوفسکی

هربرت واین استوک در کتاب زندگی پرفراز و نشیب چایکوفسکی زندگینامه این هنرمند ماندگار را همراه با آثار موسیقی‌اش بررسی می‌کند. این اثر علاوه بر اینکه ما را با زندگی چایکوفسکی بیشتر آشنا می‌کند، دیدگاه‌هایی تازه و حتی شمایل‌شکن از موسیقی او را ارائه می‌دهد.

درباره کتاب زندگی پرفراز و نشیب چایکوفسکی

با وجود آن که چایکوفسکی در کشور ما نامی شناخته شده است، تا آنجا که شاید او معروف‌ترین آهنگساز از بتهوون به بعد باشد، ولی از آثار او تنها سه سمفونی آخر و کنسرتو پیانوی نمرۀ 1 و احتمالاً سرناد برای سازهای زهی برای علاقه‌مندان به موسیقی جدی و بالۀ دریاچۀ قو برای عامۀ بیشتری شناخته شده است. از زندگی او چندان خبر نداریم؛ از این که فضای موزیکال روسیه و به‌ویژه مسکو و سنت‌پیترزبورگ در این دوره چگونه بود؛ رابطه‌اش با گروه ناسیونالیست پنج نفری چطور بود؛ از توانایی‌ و سرعتش در نوشتن موسیقی کمتر می‌دانیم؛ و از سلیقه و زیبایی‌شناسی هنری‌اش بی‌خبریم.

دانستن این مطالب خود بخش بزرگی از فرهنگی رو به رشد را برایمان فراهم می‌آورند؛ تا نه‌تنها در مورد چایکوفسکی، که در مورد سایر آهنگسازانی که توانسته‌اند نامشان را در تاریخ تمدن و فرهنگ بشریت حفظ کنند، بیشتر بدانیم. این موسیقی منحصر به یک کشور و یک منطقه نیست؛ موسیقی‌ای جهانی است از اروپا تا آسیا، امریکا و استرالیا که همه‌جا با علاقه و احترام با آن برخورد می‌شود و بودجه‌های کلان دولتی در اختیارش قرار می‌گیرد، چرا که ارضاکنندۀ بخشی از تمنیات روحی و فکری مردمی متفکر است.

هربرت واین استوک (Herbert Weinstock) در کتاب زندگی پرفراز و نشیب چایکوفسکی (La vie pathétique de Tchaïkovski) همه‌ی ابعاد زندگی این موسیقیدان برجسته را به تصویر کشیده است. چاپ و ارائۀ کتاب‌هایی نظیر این اثر، می‌تواند نقش مهمی در پیشرفت فکری و عملی موسیقی داشته باشد تا توجه جوانان و علاقه‌مندان را به هنری ارزنده جلب کند و باعث ارتقای تفکر هنری گردد.

پیوتر ایلیج چایکوفسکی را بیشتر بشناسیم

پیوتر ایلیج چایکوفسکی (Pyotr Ilyich Tchaikovsky) در 7 می‌ 1840 در منطقۀ وتکینسک از توابع ولایت ویاتکا متولد شد. در این دوره در روسیه موسیقیدان آماتور خارجی کم نبود، طی پنجاه سال قبل‌تر هم، آهنگسازانْ بسیار نادر بودند؛ بیشتر ایتالیایی‌هایی که در روسیه سکنی گزیده و در انزوا به سر می‌بردند. پُست‌های دولتی عمدتاً برای خارجی‌ها منظور می‌شد. از مدت‌ها قبل، موسیقیدانان روس به‌استثنای موسیقی فولکور ایتالیایی‌زده با رد پایی از تأثیرات فرانسوی یا آلمانی بودند و اگر موسیقی مذهبی هویت ملی خود را حفظ کرده بود، ریشه در میراث بسیار قوی بیزانسی داشت که هنوز مضمحل نشده بود.

خانواده چایکوفسکی‌ها در خانه دو ساز موسیقی داشتند: یک پیانو، که بچه‌ها خیلی زود یاد گرفتند تا روی آن بداهه‌نوازی و شنیده‌هایشان را تقلید کنند و یک «ارکستریون» که بیشتر مورد توجه بود. گاهی مادر پیوتر پشت پیانو می‌نشست و آوازی می‌خواند، گاهی نیز موزیسین آماتوری به نام ماشوسکی با جسارت چند صفحه‌ای از شوپن می‌نواخت و پیوتر ایلیج هم به سهم خود دو مازورکایی را که بلد بود، می‌نواخت. ماشوسکی که تعریف و تمجیدش یک دنیا برای پیوتر که آن زمان کودک بود، ارزش داشت، او را در آغوش می‌گرفت و دو گونه‌اش را می‌بوسید.

در اواخر سال 1844، پیوتر ایلیچ آموزش موسقی خود را با آموزگاری جوان ادامه داد؛ در فوریۀ 1848 ایلیا پترویچ پدر پیوتر از شغل خود در وتکینسک استعفا داد و با عنوان سرهنگ تمام بازنشسته شد، در اکتبر خانوادۀ چایکوفسکی وتکینسک را به قصد مسکو ترک کردند تا برای ایلیا چایکوفسکی موقعیت خوبی فراهم شود. پیوتر ایلیچ در این‌زمان گرفتار افسردگی پیشرفته‌ای بود؛ بدون دلیل گریه می‌کرد، خود را درگیر با هزاران مورد پیش‌پاافتاده می‌کرد، روحیۀ خود را از دست داده بود، رنگ‌پریده و افسرده شده بود و تمام وقت خود را با قرص نانی در منزل می‌گذراند.

با وجود استعداد شگرف پیوتر، پدر و مادرش تصمیم گرفتند تا او را به مدرسه حقوق بفرستند. او تا نوزده سالگی به تحصیل در رشته حقوق پرداخت و بعد از آن هم در دولت شغلی پیدا کرد. زمانی که بیست و یک ساله بود به اولین دانشگاه موسیقی روسیه رفت تا در آنجا به تحصیل بپردازد. استعداد او در موسیقی بسیار زیاد بود تا آنجایی که بعد از به اتمام رساندن هنرستان، خود استاد هارمونی در هنرستان جدید مسکو شد و دوازده سال نیز به تدریس در آنجا مشغول بود. سبک موسیقی او از آهنگسازان هم‌عصر خودش متفاوت بود. او به اصول و قواعد موسیقی کلاسیک غربی پرداخت و جریان موسیقی توصیفی را در کشور زادگاهش ادامه داد. چایکوفسکی این مکتب را در مقابل شیوه موسیقی کویینت گسترش و تعالی داد.

از او آثار متعدد و جاودان بسیاری به جای مانده است. چایکوفسکی اولین آهنگساز روس است که تاثیری انکارناپذیر نه تنها در موسیقی بلکه در عرصه تاریخی و بین‌المللی در جهان داشت. او در سال 1893 زمانی که تنها 53 سال داشت بر اثر بیماری وبا از دنیا رفت.

کتاب زندگی پرفراز و نشیب چایکوفسکی مناسب چه کسانی است؟

این کتاب به علاقه‌مندان به موسیقی و همچنین دوستداران کتاب‌های زندگینامه‌ای پیشنهاد می‌شود.

هربرت واین استوک را بیشتر بشناسیم

هربرت واین استوک به عنوان مورخ موسیقی، نویسنده، مترجم و ویراستار شناخته می‌شود. او در سال 1905 دیده به جهان گشود. واین استوک عمده شهرتش را مدیون آثار نویسندگی‌اش به خصوص در زمینه موسیقی است. او زندگینامه آهنگسازان برجسته‌ای چون بلینی، روسینی و... را منتشر کرد. واین استوک در سال 1971 زمانی که 65 ساله بود از دنیا رفت.

در بخشی از کتاب زندگی پرفراز و نشیب چایکوفسکی می‌خوانیم

بعد از عبور از پتروهوف برای دیدار با همسر کوندراتیف، پیوتر ایلیچ به مه‌دانوو بازگشت. 11 سپتامبر پتزو کاپرچیوزو را برای یورگنسن فرستاد و از او خواست پارت ویولنسل را به فیتزن‌هاگن بدهد تا او بتواند آن را نسخه‌نویسی کند. یک هفته در منزل ماند و به نواختن ژنه‌ویف اثر شومان مشغول شد و در اطراف برای پیدا کردن منزلی جذاب‌تر به گردش پرداخت. بعد از آن که دو روستای همسایه را کندوکاو می‌کند، می‌نویسد: کثافت، متوسط «و هزار و پانصد روبل اجاره!» میل دارد تکه‌زمینی در جنگل خریداری کند تا خانۀ رویاهایش را در آن بسازد. به مودست می‌نویسد: «جای زیبایی هست که چشم‌اندازش را دوست دارم. تصمیم گرفتم تا آن را بخرم (چه قیمت؟) دیگر آکس در فکرم نیست، ولی هنوز به شب آن جا فکر می‌کنم، کابوس وحشتناکی بود.» خبر مرگ کوندراتیف که در 4 اکتبر در مسکو دریافت کرد (شب قبل فوت شده بود)، او را در غم سیاهی غرق کرد، ولی مانع آن نشد تا به دیدن ربرت شیطان در بلشوی نرود.

سه اتفاق در طول ماه‌های آخر سال 1887 دوره‌ای دیگر از زندگی او را رقم زد و پنج سال فعالیت شدید و شکوه جهانی برایش کسب کرد. اولین اجرا و شکست افسونگر؛ اولین کنسرتی که او در مسکو رهبری کرد؛ و اولین تور هنری‌اش به‌عنوان رهبر ارکستر در خارج. از این به بعد او زندگی‌ای دوگانه را تجربه کرد؛ خلوت‌نشین ییلاقی و مردی مشهور که چهره‌اش برای میلیون‌ها نفر آشنا بود.

12 اکتبر، در مارینسکی اولین اجرای ارکستری افسونگر را رهبری کرد. ناپراونیک ‌همه‌چیز را با دقت برایش فراهم کرده و او «بی‌نهایت از نوازندگان راضی بود.» تمرین‌ها به‌مدت هجده روز ادامه داشت. دکور و لباس‌ها باشکوه بودند. ولی پاولوفسکایا متأسفانه کمتر صدایی داشت. فئودور استراوینسکی یکی از نقش‌های اصلی را داشت. اولین اجرا برای اول نوامبر تعیین شد. به‌قدری پیوتر ایلیچ را تشویق کردند که مجبور شد برای پاسخ به روی صحنه بیاید.