معرفی و دانلود رایگان کتاب ز مستان به موسم زمستان

معرفی کتاب ز مستان به موسم زمستان

احسان اقبال سعیدی ابواسحقی در کتاب ز مستان به موسم زمستان مجموعه‌ای از اشعار عاشقانه‌ی خود را در قالب شعر آزاد ارائه کرده است. این اشعار نگاه و جهان‌بینی خاص شاعر را نسبت به مقوله‌ی عشق بازتاب می‌دهند و با چاشنی واژگان شیرینی که از دل متن‌های کهن فارسی بیرون آمده‌اند، در معرض نگاه شما قرار دارند.

درباره‌ی کتاب ز مستان به موسم زمستان

احسان اقبال سعیدی ابواسحقی که پیش از این با انتشار مجموعه جستارهای ادبی خود به واکاوی در موضوعات مختلف پرداخته است، این‌بار در مجموعه شعر ز مستان به موسم زمستان، با تأمل ویژه در عواطف انسانی و با هدف ارج نهادن به سخن، شعرهای خود را به مخاطبان پیشکش کرده است.

درونمایه‌ی اغلب این اشعار عشق و عواطف پرشور است و در آن تلمیحات ادبی متعددی به چشم می‌خورد. این شاعر با انتخاب هوشمندانه‌ی کلمات و استفاده از دایره‌ی گسترده‌ای از واژگان به آفرینش ادبی پرداخته و توجه خود به موسیقی را از طریق توجه به آرایه‌های لفظی و معنوی نشان می‌دهد. تأثیر ادبیات کلاسیک بر سبک و سیاق شعرهای این مجموعه غیرقابل‌انکار است و می‌تواند بیانگر دلبستگی شاعر به گنجینه‌های ادبی ایران و تعمق زیاد او در این متون باشد. استفاده از انواع هنجارگریزی‌ها و آرایه‌های ادبی مختلف از جمله شگردهای زبانی و بیانی این مجموعه به شمار می‌رود.

در کنار هر شعر این مجموعه تصویری وجود دارد که روح کلی آن اثر را به خوانندگان کتاب انتقال می‌دهد. در مجموع، احسان اقبال سعیدی ابواسحقی در این کتاب تسلط خود را بر شعر معاصر به نمایش گذاشته است. علاقه‌مندان به شعر فارسی، خصوصاً کسانی که مخاطب شعر آزاد و بدون وزن هستند، می‌توانند از دقایق شعری و کشف‌های خیال‌انگیز این شاعر لذت ببرند.

مجموعه شعر ز مستان به موسم زمستان را انتشارات مهرراوش منتشر کرده و در دسترس دوستداران شعر معاصر فارسی قرار داده است.

کتاب ز مستان به موسم زمستان مناسب چه کسانی است؟

اگر به شعر معاصر خصوصاً شعر بدون وزن، سپید یا شعر منثور علاقه دارید، اشعار این مجموعه برایتان سرشار از درنگ‌های خیال‌انگیز خواهد بود.

در بخشی از کتاب ز مستان به موسم زمستان می‌خوانیم

دل سنگ تندیس بودا از شرم بودنت چشم‌هایت فروریخت...
طالب گردن گرفت...
بیستون را عشق کند شهرتش فرهاد برد...
بودای بامیان را ناوک نگاهت چو باران از ابر فروریخت، آن جماعت را آب رفت...
***
به ساز دل ستون دادم نخست که اگر عمارت دل را آب‌نما نباشد هزار حوض خون از پاشویش روان خواهد شد...
وای اگر داربست دل واژگون شود که کدامین رعنا خواهد توانست عقربه‌های شمس‌العماره‌ی جان را به کوک مهر ساز کند...
سیمان و دیوار در این عصر سخت بیش یا کم فراچنگ آید لیک...
کار چو منی استاده چو شمع و نابیمناک زآتش پاسبانی شرر درون است که صدلهیب زان برآید...

فهرست مطالب کتاب

پیش از الف
"زمَستان" به موسم "زمِستان"