معرفی و دانلود کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده

معرفی کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده

گاهی گذشته، مثل گلوله‌ای شلیک‌شده، هرگز از حرکت نمی‌ایستد؛ در هوا می‌چرخد، مسیرش را عوض می‌کند و سال‌ها بعد در قلب همان کسی فرود می‌آید که ماشه را کشیده بود؛ کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده به قلم سعیده امین‌ زاده، داستان بازماندگان یک ایدئولوژی شکست‌خورده است؛ آینه‌ای که چهره‌ها را در هیاهوی انتقام، فراموشی و بازاندیشی به تصویر می‌کشد. در این جهان، زخم‌ها مرهمی ندارند؛ تنها شکلشان عوض می‌شود و به جای خون، شک و انکار از شکاف‌هایشان سر برمی‌آورند.

درباره‌ی کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده

سعیده امین زاده، داستان کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده، را با برخوردی به‌ظاهر تصادفی آغاز می‌کند. احمد، مهاجری بازگشته از تبعید، به دیدار رفیق قدیمی خود رضا می‌آید که اکنون زندگی خوبی برای خودش ساخته و رئیس یک بانک است. این ملاقات ناخواسته، جرقه‌ی آشکار شدن زنجیره‌ای از رازهاست که به حوادث سه دهه‌ی پیش بازمی‌گردد؛ زمانی که هر دو نفر این مردهای پا به سن گذاشته در صف گروه‌های چریکی چپ‌گرا با باوری قاطع به یقین، برای تغییر جهان با ضرب‌آهنگِ گلوله، می‌جنگیدند.

داستان به‌ظاهر یک تعقیب‌وگریز شخصی است: احمد می‌خواهد گذشته را احضار کند، رضا می‌خواهد آن را دفن نگه دارد. اما سعیده امین‌ زاده این خط ساده را به بافتی پیچیده از زمان‌های تو‌در‌تو، روایت‌های ناقص و اعترافات ناخواسته بدل می‌کند. خرده‌روایت‌ها از دهان شخصیت‌های فرعی، همسر و فرزندان رضا و حتی سکوت‌های پرمعنای او بیرون می‌ریزند و هر بار که تکه‌ای از این پازل آشکار می‌شود، تصویر نهایی تیره‌تر و مبهم‌تر می‌گردد.

هسته‌ی مرکزی رمان فارسی جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده، گره‌خوردگی دو نسل است: نسلی که با آرمان‌های چریکی به میدان رفت اما به بهای شکست، تبعید و زوال، هرگز مجالی برای التیام نیافت؛ و نسلی که میراث این شکست را بی‌آنکه انتخاب کرده باشد، به دوش می‌کشد. سعهیده امین زاده، با دقتی قابل تأمل، نشان می‌دهد که چگونه این دو نسل تنها در عرصه‌ی سیاست نیست که درگیر کشمکش و انتقام‌های دیرپا می‌شوند؛ آن‌ها در زندگی خصوصی‌شان نیز میدان نبردی خونین برپا می‌کنند.

سعیده امین‌زاده با انتخاب عنوانی که از همان ابتدا جنگ و زندگی خصوصی را در کنار هم می‌نشاند، دیوار میان عرصه‌ی عمومی و زندگی شخصی را از میان برمی‌دارد. این رمان، بیش از آنکه صرفاً درباره‌ی گروه‌های چپ‌گرای پیش از انقلاب باشد، در پی کاوش در ماهیت فعلِ خشونت است؛ خشونتی که، همان‌طور که در متن آمده، احمقانه‌ترین راه مقابله است، اما همچنان جذابیت اغواگرانه‌ی خود را در پس انزجار، تحمیل و فشار، حفظ کرده است.

در این جهان داستانی، مبارزه نه پایانی دارد و نه آغازی قطعی برایش درنظر گرفته شده است. گذشته، همچون سایه‌ای بلند و طولانی، در هر تصمیم و هر سکوتی حاضر است. نویسنده نشان می‌دهد که آرمان، وقتی از بستر تاریخی خود کنده می‌شود، یا به ابزار شخصی برای بقا بدل می‌گردد یا به کابوسی که با هر برخورد دوباره زنده می‌شود.

دیگر بُعدِ قابل بحث کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده، در انتقال شخصیت‌ها از یقین به شک نهفته است؛ یقین، در اینجا، حالت صلب و سنگی ایدئولوژی است و شک، ترک‌خوردگی آن سنگ زیر فشار واقعیت. اما شک در جهان این داستان، رهایی‌بخش نیست و بیشتر به باتلاقی می‌ماند که شخصیت‌ها را در خود می‌بلعد، زیرا آن‌ها را به پرسش‌های تازه‌ای می‌رساند که هیچ پاسخ امنی برایشان ندارند.

از نظر سیاسی، کتاب نه بیانیه‌ای ایدئولوژیک است و نه گزارش تاریخی،؛ رویکرد آن بیشتر شبیه به کاوشی ادبی‌-روان‌شناختی است که در آن سیاست با روابط انسانی در هم تنیده می‌شود. خیانت، تغییر هویت، جعل و انکار، همزمان ابزار بقا و ادامه‌ دادن هستند. به این ترتیب، داستان خواننده را وادار می‌کند که پرسش‌های بزرگ‌تری طرح کند: اینکه آیا آرمان بدون خشونت ممکن است؟ آیا شک، تنها شکل دیگری از شکست است؟ و مهم‌تر از همه، آیا می‌توان از گذشته گریخت یا تنها باید با زخم‌های کهنه‌‌اش به هم‌زیستی رسید؟ کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده به همت نشر برج منتشر شده و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.

کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده برای شما مناسب است اگر

• از خواندن داستان‌های سیاسی و اجتماعی لذت می‌برید.
• علاقه‌مند به خواندن آثار نویسندگان ایرانی هستید.
• به مطالعه‌ی تاریخ سیاسی ایران علاقه دارید.
• روایت‌های چندلایه، با پرش‌های زمانی و شخصیت‌پردازی عمیق، جذبتان می‌کند.

در بخشی از کتاب جنگ خصوصی چریک‌های سالخورده می‌خوانیم

احمد قهقهه زد. شروع کرد به کف‌زدن برای پروانه. بعد شال پروانه را گرفت و کشید تا او را به‌طرف خودش خم کرد. پروانه تقلا کرد شال را از مشت او بیرون بکشد، اما او محکم‌تر پایین کشیدش و در همان حالت خمیده نگهش داشت. گفت: «نمایشت را خوب اجرا کردی! اما حواست باشد که حالا بین همان فسیل‌های چپ‌نما آدم‌های زیادی هستند که تو را می‌شناسند و سابقه‌ات کف دستشان است. خیلی‌ها ترور پاسدار فیاضی را توی پنج‌راه سناباد مشهد کار تو می‌دانند، شلیکی که کار را تمام کرد. رضا نکرد، تو کردی. مستقیم سرش را نشانه رفتی.»

دستش را شکل هفت‌تیری برد بالا و رو به پروانه گرفت. ادای شلیک درآورد و سر‌و‌گردن پروانه به رعشه افتاد. احمد پروانه را هل داد عقب و از ماشین پیاده شد. دوری زد و رفت نشست روی صندلی شاگرد. پروانه بی‌حال روی در تکیه داده بود. باران موهاش را چسبانده بود به پیشانی و گوشه‌ی صورتش. احمد پرسید چرا سوار نمی‌شود و او بی‌جواب رفت آن‌ور خیابان. پشت به احمد ایستاد و درنگی دوسه‌دقیقه‌ای کرد. برگشت و ماشین را روشن کرد و خیابان سرِ پیچ را دور زد و راند به‌طرف خیابان روبه‌رویی.

احمد روی شیشه، هماهنگ با صدای باران، ضرب گرفت. پروانه ساکت بود. بالای فرمان را چسبیده بود و گهگاه زیرچشمی نگاهی به او می‌کرد. مغازه‌ها تک‌وتوک باز بودند. بیشتر آن‌هایی که هنوز باز مانده بودند بستنی‌فروشی و فست‌فود بودند. سطل‌آشغال‌های بزرگ جلوی درشان از ظرف‌های یک‌بار‌مصرف پر بود. روی صندلی‌های پلاستیکی که حاشیه‌ی خیابان چیده بودند یک خط در میان مشتری نشسته بود. پروانه کنار یک بستنی‌فروشی ترمز کرد. رفت و دو تا بستنی قیفی خرید. وقتی نشست توی ماشین، یکی را گرفت طرف احمد و با خنده گفت: «بخور.»