معرفی و دانلود رایگان کتاب تولد یک زندگی

معرفی کتاب تولد یک زندگی

کتاب تولد یک زندگی نوشته‌ی محمدعلی قجه، داستان تبدیل شدن دانه سیبی به یک درخت تنومند را روایت می‌کند.

دانه سیبی در دل خاک می‌روید و رشد می‌کند، گل می‌دهد تا آنجا که به درخت بزرگی تبدیل می‌شود. در تمام مسیر مشکلات فراوانی پیش رویش قرار می‌گیرد که حتی باد و طوفان هم توانایی متوقف کردنش را ندارند. او در طول زندگی‌اش دوستانی را می‌یابد که هر یک دنیای زیبا و دل انگیزی دارند اما نه زبانشان را می‌فهمد و نه عمرشان آنقدر بلند است که در کنارش باشند. او در این مسیر طولانی عشق را می‌بیند؛ عشق دو انسانی که به او رنگ جدید و تازه‌ای از دنیا را نشان می‌دهند.

در بخشی از کتاب تولد یک زندگی می‌خوانیم:

حوالی عصر بود و پیکره ملتهب خورشید کرخت و خسته میان ستیغ کوه‌های بلند فرومی‌رفت.

و در سویی دیگر، دشت پهناور در سکوتی عمیق فرورفته بود. سکوتی که گویی هیچ‌ کس را یارای شکستنش نبود. نه کبوترها، نه سنجاب‌ها و نه پینه‌ دوز کوچکی که به‌ تندی از میان علف‌ها و بوته‌ها می‌گذشت.

و نه حتی زنبوری که بر روی گلی نشسته بود، حتی او هم میلی به پرواز نداشت.

باد هم آرام‌آرام می‌وزید. چرا که می‌دانست آن پایین، سیب سرخ کوچکی آرمیده است.

آنگاه باد گوش‌هایش را تیز کرد و سپس توانست صدای تپش قلب کوچکی را میان سیب بشنود.

اما به ناگاه در میان سکوت ژرف، از دوردست صدای همهمه‌ای برخاست. صدایی که از آن‌ سوی آسمان می‌آمد. صدای غارغار دسته‌ای از کلاغ‌ها، موجودات منفوری که هر از گاهی بر این دشت زیبا حمله‌ور می‌شدند.

همه حیوانات از آن‌ها هراس داشتند. چراکه آن‌ها غارتگرانی بی‌رحم بودند. کلاغ‌ها به‌ سرعت از دوردست آمدند، بر بالای گل‌ها و بوته‌ها چرخیدند و از آن بالا به هر سو سرک کشیدند.

همه آن‌هایی که در دشت زندگی می‌کردند با شنیدن صدای آن‌ها پنهان‌ شده بودند و دشت خالی‌ شده بود.

اما کلاغ‌ها گرسنه بودند و باید به هر طریق ممکن چیزی برای خوردن می‌یافتند. پس به جستجوی حریصانه خود ادامه دادند و هر یک به سویی رفتند.

تعدادی میان بوته‌ها رفتند و تعدادی دیگر با دیدن درخت مرده سیب به آن‌ سو پریدند و میان شاخه‌های خشکیده‌اش نشستند و سپس بی‌رحمانه با نوک‌های تیزشان شروع به کندن پوسته ترک‌ خورده درخت کردند، چراکه هنوز در یادشان بود که این همان درختی است که بارها آن‌ها را فراری داده است و حالا مرده بود و این غارتگران می‌توانستند با خیال راحت به تهاجم خود ادامه دهند.