معرفی و دانلود کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها

معرفی کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها

کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها یک مجموعه داستان کوتاه از ونداد جلیلی، مترجم برجسته‌ و داستان‌نویس ایرانی است. این کتاب شامل پنج داستان کوتاه می‌شود که برای هرکدام عناوین جالب و معناداری انتخاب شده است؛ «عدم توجه به جلو یا مالکیت خصوصی»، «پروفانوم وولگوس» و غیره. در این داستان‌ها، می‌توان ردپایی از سبک داستان‌نویسی پست‌مدرنیستی مشاهده کرد. این مجموعه شما را با موقعیت‌های ابزورد روبه‌رو می‌کند.

درباره‌ی کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها

ونداد جلیلی نامی آشنا برای کتاب‌خوان‌ها است. جلیلی در طول کارنامه‌اش دست به ترجمه‌ی آثار بزرگ و درخشانی زده که از میان‌شان می‌توان به آثار کسانی چون آلیس مونرو و آله خو کارپانتیه اشاره کرد. ونداد جلیلی در طول فعالیت‌های فرهنگی‌اش به نوشتن رمان و داستان نیز پرداخت و تا کنون آثار جالب‌توجهی از وی منتشر شده است. کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها را می‌توان نسخه‌ای ایرانیزه از آثاری دانست که نویسنده در طول حرفه‌اش به‌عنوان مترجم در انتشار آن‌ها دست داشته است و حال خود با بهره بردن از عناصر بومی به خلق شخصیت‌ها، موقعیت‌ها و داستان‌های متفاوت پرداخته است. کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها را می‌توان یک مجموعه‌ی کمدی سیاه خطاب کرد که از عناصر ادبیات پست‌مدرنیستی برای ساختار خود بهره برده است.

ونداد جلیلی با ظرافت و هوشمندی عناوین کتاب و داستان‌هایش را انتخاب کرده است. عناوینی که معمولاً در حوزه‌ی ادبیات فارسی ایران رایج نیستند. در اینجا، ونداد جلیلی از ترکیبات ناهمگون، ناآشنا و عجیب‌وغریب برای نام داستان‌هایش بهره برده است. حتی خود عنوان کتاب، تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها، نیز نامی جالب‌توجه است که از دو صفت مثبت و منفی برای بیان نوعی طنز سیاه و ابزورد بهره می‌برد. از همین عناوین مشخص است که در این داستان‌ها با لحنی طنز و عنصر آیرونی و وارونه‌نمایی طرف هستیم.

در آغاز داستان «عدم توجه به جلو یا مالکیت خصوصی» نه درمورد شخصیت می‌خوانیم و نه درون‌مایه‌هایی وجود دارد که قرار است در خلق معنا به ما سرنخ‌هایی ارائه دهند، در عوض با توصیفاتی در باب «پایان‌نامه‌ی ارشد»، «شماره گرفتن و کامنت فیسبوک» و مجموعه‌ای از گزاره‌هایی که شخصیت‌های معرفی‌نشده نسبت به یک‌دیگر عنوان می‌کنند، مواجه می‌شویم. چنین رویکردی برگرفته از همان سنت ادبیات پست‌مدرنیستی است که در بخش ابتدایی داستان سعی دارد، با جریانی بی‌وقفه از توصیفات پراکنده و گاه بی‌ربط، توجه مخاطب را به هم‌نشینی کلمات معطوف کند.

کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها یک مجموعه داستان کوتاه معمولی یا آشنا در ادبیات فارسی ایران نیست. به ندرت دیده‌ایم که یک نویسنده‌ی ایرانی گامی جدی برای نوشتن داستان‌های پست‌مدرنیستی و ابزورد بردارد و معمولاً داستان‌های کوتاه فارسی سرشار از پیام‌های سیاسی، اجتماعی و معنوی سرراست هستند و توصیفات صرفاً برای ارائه‌ی بهتر پیام به کار گرفته می‌شوند. اما در داستان‌های کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها ما بیشتر مکاشفه‌ای در باب خود کلمات، نشانگان فرهنگی و سبک ادبی داریم. اگر می‌خواهید یک تجربه‌ی بدیع و هیجان‌انگیز در حوزه‌ی داستان کوتاه فارسی تجربه کنید، حتماً این مجموعه داستان ونداد جلیلی را بخوانید. این کتاب توسط انتشارات هیلا منتشر شده است.

کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها برای چه کسانی مناسب است؟

این اثر به دوست‌داران داستان‌های کوتاه فارسی، روایات‌ ابزورد و پست‌مدرنیستی توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب تنهایی در انجمن نوابغ و احمق‌ها می‌خوانیم

من اما از همان اولین مادربزرگ با این حالات بیانى نمى‌توانستم کنار بیایم. هر کار مى‌کردم باورم نمى‌شد این کارها واقعى است اما جعلى بودنشان هم به کتم نمى‌رفت. اصلاً نمى‌شد فهمید. دردسرى داشتم. اصلاً گرفتار شدم و ماجراى گریه‌ام از همان صحنه‌هایى ریشه مى‌گرفت که در مرگ اولین مادربزرگ دیده بودم و با مرگ بعدى‌ها در من پخش شد و قوت گرفت تا عاقبت سرِ پدربزرگ آخر کار دستم داد.

مادربزرگ دوم که مرد خودم را کاربلد مى‌پنداشتم. سر خاکش سر فشنگى را که آویخته به زنجیرى به گردنم مى‌انداختم میان شن‌هاى پاى بیدهاى گورستان گم کردم. یادم نیست کى به من داده بودش اما گم کردنش در میان بیدها و در نور کج خورشید و هرم گرما، در میانه دسته‌دسته آدم‌هاى سیاهپوش که دور قبرها جمع شده بودند و سکوتى که گاه به صداى شروه و شیون و دعا و قرآن شکسته مى‌شد و فضایى پرهیبت به وجود مى‌آورد من را دچار حس خاصى کرد و به مرگ مادربزرگ مهربانم مربوط شد و ناراحتم کرد، گیرم گریه نکردم.

تا حدى هم کاربلد بودم. مثلاً بلد بودم جلو درِ مسجد بایستم، سلام کنم و خوش آمدید بگویم هرچند به‌نجوا و هرچند فقط کسانى جوابم مى‌دادند که مى‌دانستند کى‌ام و گذشته از جواب صورتم را هم مى‌بوسیدند و مى‌دانستم این‌ها قبول نیست، مهر بزرگسال به کودک است و ربطى به مراسم و جلو درِ مسجد ایستادن ندارد. بلد بودم در شربت‌خانه مسجد کشیک بمانم تا خادم مسجد سینى چاى یا شربت ویمتو و سان‌کوئیک یا کلوچه و مسقطى دستم بدهد و آن‌هایى را که تازه آمده‌اند نشان کنم و ببرم تعارفشان کنم. بلد بودم مثل زنان مسن و میانسال خانواده از دست پسردایى‌ام دلخور شوم که اصلاً حواسش نیست مادربزرگ تازه مرحوم شده و مدام با نامزدش بگو و بخند و نامزدبازى مى‌کند و او را گلابتون مى‌نامد و قربان‌صدقه‌اش مى‌رود.

فهرست مطالب کتاب

عدم توجه به جلو یا مالکیت خصوصى
پروفانوم وولگوس
سلاح سکوت
INTJ, INTJ, INTJ, INTJ, INTP
فرار به جزیره سنتینل