معرفی و دانلود کتاب بانو

معرفی کتاب بانو

بهناز شاهنده، داستان‌نویس معاصر فارسی، در کتاب بانو، داستان زندگی زنی متأهل را روایت می‌کند و تفکرات و صحبت‌های درونی او را به تصویر می‌کشد. این کتاب که از زبان راوی اول شخص روایت می‌شود، سعی دارد کلیشه‌های رایج فرهنگی درباره‌ی زنان خانه‌دار را به چالش بکشد و از طریق روایت رویدادهای زندگی شخصیت اصلی، فشارهایی را که این دسته از افراد متحمل می‌شوند بازگو کند.

درباره‌ی کتاب بانو

هرچقدر هم که درباره‌ی دنیای زنانه و دغدغه‌های آن صحبت شده باشد، این موضوع همچنان تازگی دارد و مسائل نهان و ناگفته‌ی بسیاری را برملا می‌کند. کتاب بانو، نوشته‌ی بهناز شاهنده، داستان‌نویس معاصر است. این کتاب با زندگی روزمره و وقایعی آغاز می‌شود که راوی قصه، مریم، تجربه می‌کند.

پس از گذر از چند سطر ابتدایی، خواننده اطلاعات بیشتری درباره‌ی این شخصیت کسب می‌کند. او متأهل، خانه‌دار و دارای یک فرزند است. داستان از جایی شروع می‌شود که صبح شده و مریم با صدای زنگ ساعت بیدار می‌شود. در نگاه اول به‌ نظر می‌رسد که او در حال ستایش زیبایی‌های کوچک زندگی است؛ باز کردن دوباره‌ی پلک‌ها، کنار زدن پرده‌های اتاق، سرمای آب روی پوست صورت و شمردن تارهای سفید مو جلوی آینه، اما واقعیت این است که چنین مسائلی در نگاه او زیبایی تلقی نمی‌شوند. او از شرایطی که دارد ناراضی است و این امر در لحن کسل و بی‌حوصله‌ی او به‌وضوح آشکار است.

او درحالی‌که شادی اعضای خانواده‌ی همسایه را از پشتِ پنجره به نظاره نشسته است، خود را بابت حواس‌پرتی‌ها، بی‌دقتی‌ها و اشتباهاتش سرزنش می‌کند و صدای ملالتگر مادرش را در سرش می‌شنود. او بلافاصله خود را توجیه می‌کند که مادر نیت بدی نداشته و صرفاً برای خوشبختی و موفقیت خودم چنین حرف‌هایی زده است.

او همواره جایگاه والای مادر را ستایش می‌کند و در تلاش است تا وظایف خود را به‌نحو احسن انجام دهد. سؤالی که نویسنده در جریان رمان مطرح می‌کند این است که جایگاه مردها کجاست و چه وظایفی را بر‌عهده دارند؟ آیا فقط مردان‌اند که کارهای مهمی برعهده دارند؟ اگر نه، پس چرا هرروز با عجله صبحانه می‌خورند و بدون هیچ‌گونه نگرانی بابت سایر اعضای خانواده راهی محل کار می‌شوند؟ گویی که هیچ کار و هیچ‌کسی به اندازه‌ی آن‌ها اهمیت ندارد.

هدف نویسنده از نگارش رمان بانو، پرداختن به جنبه‌های پنهان زندگی زنان است که از چشم سایرین پنهان مانده. پایمال شدن حقوق و احساسات زنان، به‌همراه نادیده‌گرفته‌شدن و کم‌ارزش تلقی‌شدن آن‌ها، شماری از مضامین اصلی این کتاب‌اند. بهناز شاهنده، داستان را از نگاه زنی روایت می‌کند که قربانی این دسته از کلیشه‌های فرهنگی شده است. کتاب بانو، رمانی زنانه با درون‌مایه‌های اجتماعی است و توسط انتشارات آپریس به‌ چاپ رسیده.

کتاب بانو برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای تمام علاقه‌مندان به داستان‌های فارسی معاصر، نویسندگان زن و قصه‌هایی با جنبه‌های اجتماعی فرهنگی مناسب است.

با بهناز شاهنده بیشتر آشنا شویم

بهناز شاهنده، داستان‌نویس معاصر فارسی است که در سال 1368 متولد شده. کتاب «ساعت شنی»، نوشته‌ی دیگری از این نویسنده است.

در بخشی از کتاب بانو می‌خوانیم

به علی گفتم که باید سری به مدرسه تینا بزنم و طبق معمول که بیخیال به حرف‌هایم گوش می‌داد و چای را سر می‌کشید اوهومی گفت و حوله نمناک را از روی پشتی صندلی برداشت و راهی اتاقش شد که آماده رفتن شود.

اصلاً نپرسید که چرا مرا خواسته‌اند مدرسه گاهی به حال و احوالش به طرز فکر و آرامشش به تمرکز و دقتش غبطه می‌خورم. هر اندازه من عجول و کم‌طاقت و پر از ترس و استرس و نگرانی علی آرام و خندان و بیخیال. به همین دلیل است که علی با تمام عیب و ایرادها و کمی‌ها و کاستی‌هایش همواره در زندگی بزرگ‌ترین تکیه‌گاه و باشکوه‌ترین و استوارترین کوه روزهای تلخ و شیرین و سیاه و سفید بوده هنوز هم اولین کسی که بهانه‌هایم را غرولندهایم را اشک‌ها و ترس‌ها و نگرانی‌هایم را با صبوری و دقت با احترام و لبخند می‌شنود و سعی در یاری دارد علی است.

گاهی همه چیز را به شوخی برگزار می‌کند درست که تحملش برایم سخت می‌شود اما درست لحظه‌ای که باید باشد لحظه‌ای که باید دقت کند فکر کند حواسش را جمع کند اندیشه‌ها و عقل و دل و افکارش را به سمت موضوعی متمرکز کند می‌شود بهترین یاری‌رسان و حلال مشکلات و راهگشا.

درست زمانی که می‌داند تاب مریم رو به اتمام است و الان است که پخش زمین شود یا گریه سر دهد یا بغض کند و اشک و آه و ماتم صبورانه اطمینان می‌دهد که هست و حقیقتاً هم هست هنوز هم روزهای سخت زندگی و عبور کردن از چاله‌های آن و در کنار علی در نظرم زنده است.

زمانی که تینا تنها 2 سال داشت و من مانده بودم و امتحانات ترم پایانی کارشناسی ارشد حالا بماند که درگیر کارهای طاقت‌فرسا و بی‌حد و حصر پایان‌نامه هم بودم و از کم شانسی من در همان زمان خاله علی که در شیراز ساکن بود از دنیا رفته بود.