معرفی و دانلود کتاب اعترافات یک کودک زمانه

معرفی کتاب اعترافات یک کودک زمانه

در روزگاری که پاریس از جنگ‌های ناپلئون به‌سختی جان سالم به در برده، در کتاب اعترافات یک کودک زمانه اثر آلفرد دو موسه، اکتاو، جوانی دل‌شکسته، روایتگر نسلی می‌شود که میان امیدهای خاموش و شکست‌های عشقی سرگردان هستند. این کتاب قصه‌ی جست‌وجوی انسان برای معنا در جهانی است که همه چیز آن بوی پایان می‌دهد. اکتاو در این کتاب پس از خیانتی که همه باورهایش را فروریخته است، سفری پر از تردید و درد را آغاز می‌کند تا ببینید در کجای این جهان ایستاده است.

درباره‌ی کتاب اعترافات یک کودک زمانه

تصور کنید شهری که زمانی با غرش جنگ از خواب برمی‌خاست، حالا در سکوتی سنگین غوطه‌ور است؛ در این شهر هنوز کوچه‌ها بوی باروت می‌دهند و جوانان نمی‌دانند دلشان را به چه امیدی گره بزنند. کتاب اعترافات یک کودک زمانه (la confession D'un Enfant du slecle)، اثر آلفرد دو موسه (Alfred de Musset)، دریچه‌ای به این جهان گمشده باز کرده است؛ جهانی که در آن عشق و خیانت، مانند دو روی یک سکه، سرنوشت آدم‌ها را به بازی می‌گیرند. این رمان، نه فقط روایت یک زندگی، بلکه شاید نجوای نسلی باشد که پس از فروپاشی امپراتوری ناپلئون، در جست‌وجوی معنا برای زندگی خود بودند. چه می‌شود اگر عشق که قرار بود روح را رهایی بخشد، خود به قفسی برای آن تبدیل شود؟

آلفرد دو موسه این اثر را با تاروپود تجربه‌های خود بافته است. در پس هر واژه، سایه‌ای از زنی به نام ژرژ ساند پنهان است؛ زنی که عشق و جدایی‌اش، چون طوفانی، وجود نویسنده را در هم کوبید. اما کتاب اعترافات یک کودک زمانه فراتر از یک قصه‌ی عاشقانه مانند نامه‌ای از دل تاریخ، رنج‌های نسلی را برملا می‌کند که جز خاکستر آرزوها و خلأ بی‌پایان، چیزی برایشان به جا نماند. آیا این فقط داستان آن نسل بود یا ما هم با این رنج‌ها به شکلی دیگر دست‌وپنجه نرم می‌کنیم؟

شخصیت اصلی، اکتاو، جوانی است که گویی در آینه‌ای شکسته خود را نگاه می‌کند. او که روزی در میان خنده‌های جمع غرق بود، امروز پس از شکست عشقی که تجربه کرده در سکوتی غریب، زیر پنجره‌ای که دیگر به او تعلق ندارد، به انتظار نشسته است. دژنِه، دوستش، مانند یک رفیق ناباب، برای گذر از سختی‌ها او را به‌سوی لذت‌های زودگذر دعوت می‌کند؛ لذت‌هایی که نه زخمی را شفا می‌دهند و نه خلأ درون را پر می‌کنند. آلفرد دو موسه برای نوشتن این کتاب زندگی‌اش را مانند یک عضو بیمار از وجودش جدا می‌کند و پیش روی ما قرار می‌دهد تا آن را لمس و قضاوت کنیم.

آنچه این رمان را از دیگر آثار جدا می‌سازد، مفهومی به اسم بیماری قرن بوده که نویسنده با ظرافت آن را در تاروپود داستان تنیده است. این بیماری، نه درد یک شخص، بلکه به‌نظر می‌رسد، آفتی است که قلب یک نسل و حتی نسل‌های دیگر را آلوده کرد. پس از سقوط ناپلئون و دور شدن سایه‌ی جنگ، انگار جهان متوقف شد و جوانان آن روزگار، در آینه‌ی عمر خویش جز سرخوردگی چیز دیگری ندیدند. آلفرد دو موسه که دلیل نوشتن کتاب را دچار شدن خود در نخستین شکوفه‌های جوانی به این بیماری قرن می‌داند؛ در این کتاب آنچه را طی سه سال بر او گذشته روایت کرده است. او خود را در آن سال‌ها مانند روباهی به دام افتاده می‌بیند که پای دربندِ خود را جویده و این حس، چون رودی آرام در هر فصل کتاب جاری است و خواننده را به تأمل وامی‌دارد.

کتاب اعترافات یک کودک زمانه پر از تضاد است، بین عشق و خیانت، امید و ناامیدی، سکوت و فریاد. آلفرد دو موسه با زبان شاعرانه اما ساده، ما را به کوچه‌های باران‌خورده پاریس می‌برد؛ جایی که بوی باروت هنوز در هوا می‌پیچد و قلب‌ها میان بخشش و نفرین سرگردان‌اند. او به گفته‌ی خود در این کتاب عشق، این پیوند میان دو موجود ناقص، را مبنای اصلی کتاب قرار داده است. این رمان پایان روشنی ندارد، اما پرسش‌هایی پیش‌روی خواننده قرار می‌دهد که او را به جستجوی بیشتر درباره‌ی مفاهیم انسانی دعوت می‌کند.

این اثر که انتشارات علمی و فرهنگی آن را با ترجمه‌ی ابراهیم الفت حسابی آن را منتشر کرده، سفری به ژرفای روح انسان است، جایی که زیبایی و اندوه در کنار یکدیگر می‌درخشند. هنگامی که کتاب را می‌بندید، گویی بخشی از آن شکوه و پوچی را در خود نگه خواهید داشت. شاید از خود بپرسید، آیا ما نیز در زمانه خود، از چنین بیماری در امانیم؟ پاسخ شاید در گشودن این کتاب و شنیدن نجوای اکتاو پنهان باشد.

اقتباس سینمایی از کتاب اعترافات یک کودک زمانه

براساس کتاب اعترافات یک کودک زمانه، در سال 2012 فیلمی به کارگردانی سیلوی ورهید ساخته شد. هر چند این فیلم در جشنواره کن به نمایش درآمد، اما در گیشه‌ی آمریکا با فروش بسیار پایینی روبه‌رو شد.

در نکوداشت کتاب اعترافات یک کودک زمانه

• کتاب اعترافات یک کودک زمانه تنها بازتاب صادقانه‌ی زندگی آلفرد دو موسه نیست، بلکه تصویری از یک نسل را ترسیم می‌کند. این خاطره‌نویسی پر از سرزنش، تلاشی است برای دفاع از ارزش‌های انسانی و روحانی که موسه فقط آرزوی رسیدن به آن‌ها را داشت. او هرگز تغییر نکرد و دیگر هیچ‌گاه اثری به این درخشانى ننوشت. (دیوید کاورد، نویسنده)

کتاب اعترافات یک کودک زمانه برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای عاشقان ادبیات عاشقانه و افرادی که به احساسات پیچیده انسانی و تاریخ قرن نوزدهم علاقه‌مند هستند، مناسب است. همچنین خوانندگانی که از تامل در مفاهیم عمیق مانند عشق و پوچی لذت می‌برند، آن را جذاب خواهند یافت.

در بخشی از کتاب اعترافات یک کودک زمانه می‌خوانیم

هرچه بیشتر فکر می‌کردم، احساس می‌نمودم که ظلمت، بیشتر اطرافم را فرامی‌گیرد. گاه‌گاه روی خود را برمی‌گرداندم و می‌دیدم که لبخندی سرد یا نگاهی کنجکاو مرا تماشا می‌کند.

دژنه مرا ترک نمی‌کرد و نتیجۀ عمل خود را به خوبی درک می‌کرد. ما همدیگر را از دیرزمانی می‌شناختیم و او به خوبی می‌دانست که ممکن است من به هر جنونی دست بزنم و هیجانات روحی‌ام که از حد گذشته است، مرا به راه‌های خطرناک بکشاند. به همین دلیل، او به درد و اندوه من بی‌احترامی و آن را استهزا می‌کرد و قضاوت قلبم را نزد عقلم می‌برد.

چون دید که من به همان نقطه‌ای که او میل داشت رسیده‌ام، فوراً آخرین ضربت خود را وارد ساخت. گفت: «مگر این قصه به مذاق شما خوش نیامد؟ شاهنامه آخرش خوش است. آخر این قصه هم این است که وقایع مذکور در یک شب مهتابی قشنگ اتفاق افتاده و در همان موقع که آن دو رقیب با هم نزاع می‌کردند و قرار دوئل می‌گذاشتند، شخص ثالثی هم در خیابان دیده می‌شد که در کمال صفا قدم می‌زد و به حدی شباهت به شما داشت که همه یقین کرده‌اند که خودتان بودید.»

من جواب دادم: «که این حرف را زده؟ که مرا در خیابان دیده؟»