معرفی و دانلود کتاب آنجا که ماه خانه دارد

معرفی کتاب آنجا که ماه خانه دارد

کتاب آنجا که ماه خانه دارد نوشته‌ی کیت آلبوس، داستان سه کودک یتیم انگلیسی را روایت می‌کند که در کوران جنگ جهانی دوم به روستایی در حوالی لندن منتقل می‌شوند تا خانواده‌ای بیابند که سرپرستی آن‌ها را بپذیرد. آنا، ادموند و ویلیام از خانه‌ای به خانه‌ی دیگر می‌روند و ماجراهای سختی را پشت سر می‌گذارند که آن‌ها را با چهره‌ای جدید از زندگی مواجه می‌کند. این اثر برنده‌ی کریستال طلایی جایزه‌ی SCBWI نیز شده است.

درباره‌ی کتاب آنجا که ماه خانه دارد

سال 1940. ویلیام، ادموند و آنا سه خواهر و برادر یتیم هستند که تحت تکفل مادربزرگشان قرار دارند. ویلیام از همه بزرگ‌تر است و 12 سال دارد. ادموند 11 ساله است و آنا هم فقط 9 سال دارد. داستان کتاب از زمان فوت مادربزرگ آغاز می‌شود. حالا این سه کودک سرپرستی ندارند و کسی نیست که از آن‌ها مراقبت کند. بااینکه بچه‌ها مادربزرگ را دوست نداشتند ولی مرگ او باعث شده آن‌ها مضطرب، ترسیده و بلاتکلیف بمانند. وکیل خانواده پس از بررسی وصیت‌نامه می‌گوید که پیرزن اشاره‌ای به قیم آن‌ها نکرده و نگفته سرپرستی‌شان پس از مرگ او با کیست. وکیل مستأصل است، اما ایده‌ای به ذهنش می‌رسد. او می‌گوید دولت احتمال می‌دهد آلمان‌ها حمله‌ی هوایی را آغاز کنند. به خاطر همین تصمیم گرفته بچه‌های مدرسه‌ای را به روستاهای حومه لندن منتقل کند تا از خطر در امان باشند. این بچه‌ها در روستاها به خانواده‌های محلی سپرده می‌شوند تا از آن‌ها مراقبت شود.

وکیل فکر می‌کند شاید بتواند این سه کودک یتیم را هم لابه‌لای بچه‌مدرسه‌ای‌ها به روستا بفرستد. او امید دارد خانواده‌ای که قرار است از آن‌ها مراقبت کند، از بچه‌ها خوشش بیاید و حضانت آن‌ها را هم بپذیرد. به نظر او این تنها شانس بچه‌هاست تا پدر و مادری برای خودشان پیدا کنند. با همین ایده، او آنا، ادموند و ویلیام را راهی روستایی در اطراف لندن می‌کند. اما ماجرا آن‌چنان‌که پیش‌بینی می‌کند پیش نمی‌رود و ازآنچه انتظار دارد پیچیده‌تر می‌شود! بچه‌ها در محل جدیدشان درگیر اتفاقات زیادی می‌شوند که زندگی‌شان را دستخوش تغییرات زیادی می‌کند...

داستان آنجا که ماه خانه دارد (A Place to Hang the Moon) درون‌مایه‌ای آشنا دارد و به شکلی کلاسیک روایت می‌شود. در داستان کیت آلبوس (Kate Albus) سه کودک به دنبال خانواده‌ای هستند که از آن‌ها مراقبت کند. جنگ و مشکلات آن باعث شده تا خیلی‌ها به این بچه‌ها توجه باشند. اما وکیل خانوادگی می‌خواهد از فرصت جنگ استفاده کند و به نحوی آن‌ها را از وضعیتی که درگیرش هستند، نجات دهد. اما ایده‌ی او این کودکان را به دردسر می‌اندازد و باعث می‌شود آسیب ببینند؛ آن سه در تلاش هستند جایی را که به آن‌ها آرامش می‌دهد، بیابند. کتابخانه‌ای دنج در روستا همان‌جایی است که این کودکان به بودن در آن نیاز دارند؛ محلی که آن‌ها را از جنگ و خشونت دنیای بیرون در امان نگه می‌دارد و به تخیلاتشان پروبال می‌دهد.

آنجا که ماه خانه دارد اثری در ستایش خانه، خانواده و البته قصه است. کیت آلبوس در جای‌جای کتابش مخاطب را به داستان‌های مختلف ارجاع می‌دهد و آن‌ها را با قصه‌ی اصلی ترکیب می‌کند. رمان آنجا که ماه خانه دارد را نشر پرتقال با ترجمه‌ی آرزو قلی زاده منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب آنجا که ماه خانه دارد

• بهترین کتاب سال کتابخانه‌ی عمومی نیویورک
• کتاب منتخب سردبیران وب‌سایت آمازون برای رده‌ی سنی 9 تا 12 سال
• برنده‌ی کریستال طلایی جایزه‌ی SCBWI
• منتخب انجمن کتابخانه‌های آمریکا در بخش کتاب کودکان
• منتخب CCBC
• و...

نکوداشت‌های کتاب آنجا که ماه خانه دارد

• درامی با عمق و پیچیدگی‌های روان‌شناختی که کتاب‌خوان‌های جوان را به وجد می‌آورد. (Kirkus Reviews)
• اثری دلگرم‌کننده! (پابلیشرز ویکلی)
• روایتی تازه، هیجان‌انگیز و گیرا. (Booklist, Starred Review)
• این کتاب با درونمایه‌ی سنتی و وجو شخصیت‌های جوان،‌ یک داستان رضایت‌بخش و جذاب است. (وال استریت ژورنال)

کتاب آنجا که ماه خانه دارد برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این رمان جذاب به نوجوانان توصیه می‌شود. اگر به داستان‌هایی با درونمایه‌ی جنگ جهانی و مشکلات اجتماعی علاقه دارید، کتاب حاضر را مطالعه کنید.

در بخشی از کتاب آنجا که ماه خانه دارد می‌خوانیم

وقتی تقلاکنان در برف پیش می‌رفتند، هیچ‌کدامشان حرفی نزدند. نم باران سردی می‌بارید و فضا را براق می‌کرد. از کتابخانه و چمنزار روستا گذشتند و از قبرستان روستا هم عبور کردند، جایی که قطعاً ساکنانش به شیوه‌ی خاص خود مراسم کریسمس را برگزار می‌کنند و ما تا بهشان ملحق نشویم، سر از کارشان درنمی‌آوریم. بعد به‌سمت رودخانه‌ای رفتند که در شمال روستا قرار داشت. دیگر هوا تقریباً تاریک شده بود و سیاهی‌ای که نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد، این چهار نفر را به حرکت وامی‌داشت.

به آن‌سوی تپه که رسیدند، خانم مولر جلوی دروازه‌ی کلبه‌ا‌ی سنگی ایستاد که باغچه‌ای کوچک داشت و با همان سنگ‌ها دوروبرش دیواری درب‌وداغان ساخته شده بود. آنا را پایین گذاشت تا چفت دروازه را باز کند و بعد همه را به‌سمت درِ ورودی هدایت کرد. «خونه‌ی شیک‌وپیکی نیست.» و کلیدی را توی قفل جنباند و در را فشار داد. «اما... بفرمایین.»

وقتی بچه‌ها از آستانه‌ی در عبور کردند، حرارتی به استقبالشان آمد که نفسشان را بند آورد. وقتی خانم مولر چراغ سالن جلویی را روشن کرد، بچه‌ها پلک زدند. خانم مولر بچه‌ها را به آشپزخانه‌ی بزرگی برد که شومینه‌اش تقریباً هم‌قد آنا بود و آتشی در آن شعله‌ور بود. بعد چند هیزم از سطلی بیرون آورد و آن‌ها را توی بخاری انداخت و چوب‌ها را جابه‌جا کرد. رو به بچه‌ها کرد و هر سه‌شان را برد جلوی شومینه و مثل عروسک‌های چینی خیلی بزرگ، به‌صفشان کرد. «خودتون رو گرم کنین.» لبخندی کوچک روی لب‌هایش نشست. «تا من براتون پتو می‌آرم، لباس‌های خیستون رو دربیارین. باشه؟»