معرفی و دانلود کتاب کودک سیاه

معرفی کتاب کودک سیاه

کتاب کودک سیاه، رمانی خودزندگینامه‌ای به قلم کامارا لی است که در دهه‌ی پنجاه میلادی جایزه‌ی شارل ویلون را از آن خود کرد. در این رمان نویسنده با روایتی شاعرانه و تأثیرگذار سفر زندگی خود را از کودکی‌اش در آفریقا تا بزرگسالی در فرانسه مرور می‌کند و در طول این خاطرات، تعارضات سنت‌های وطنش با جهان مدرن را به تصویر می‌کشد.

درباره‌ی کتاب کودک سیاه

کامارا لی (Camara Laye) در کتاب کودک سیاه (L'Enfant noir) مرور خاطرات خود را از پنج‌سالگی‌اش آغاز می‌کند. لی در کنار پدر و مادرش در روستایی در گینه‌ که در آن زمان مستعمره‌ی فرانسه بوده است، زندگی می‌کند. پدر به تدریج فنون آهنگری و زرگری را به فرزندش می‌آموزد. با این حال لی در یک مدرسه‌ی فرانسوی تحصیلات خود را پشت سر می‌گذارد و پس از آن موفق به دریافت بورسیه‌ی تحصیل در فرانسه می‌شود. او که علاقه‌ی بسیاری به روستا و وطن خود دارد و از طرفی دل در گروی مهر دختری به اسم ماری دارد، بین دوراهی قرار می‌گیرد. او نمی‌داند باید به سنت‌هایی که با آن‌ها رشد کرده پایبند بماند یا به سوی جهان مدرنی برود که بر پایه‌ی تعارضات با سنت‌های وطنش بنا شده است.

کودک سیاه؛ شاهکاری در روایت تقابل سنت و مدرنیته

کامارا لِی که یکی از برجسته‌ترین رمان‌نویسان آفریقایی فرانسوی‌زبان به‌شمار می‌آید در این اثر به تأثیرات مادر و پدرش در گذار خود از کودکی به بزرگسالی نظر می‌اندازد و به تأمل در باورها و آیین‌های مقدس سرزمینش می‌پردازد. رمان اتوبیوگرافیک کودک سیاه شاهکاری در ادبیات معاصر آفریقا محسوب می‌شود که هم هنر رمان‌نویسی را در خود دارد و هم تجلی‌بخش اصالت یک اثر خودزندگینامه‌ای است. درواقع این رمان واقعی خارجی فراتر از روایت زندگی یک انسان، داستان جهانی است که در آن سنت‌های مقدس به مقابله با هجوم جهان مدرن برخاسته‌اند.

ناگفته نماند داستان زندگینامه‌ای کودک سیاه، این اثر تأمل‌برانگیز و خواندنی را فرهاد غبرایی از بهترین مترجمان کشور به فارسی برگردانده و انتشارات دیدآور برای چاپ و نشر آن کوشیده است.

نکوداشت‌های کتاب کودک سیاه

• کتاب کودک سیاه، اثری پرشور و به‌شدت تأثیرگذار است و در میان بهترین کلاسیک‌های ادبیات آفریقا جای دارد. (آمازون)
• کودک سیاه از نیروی نوستالژیک برخوردار است؛ نیرویی که لی را واداشت تا در زمان دوری از وطن و مردمش آن را بنویسد و خود را سبک کند. (فیلیپ توبی مارسلین، شاعر و رمان‌نویس اهل هائیتی)
• یک اتوبیوگرافی تأثیرگذار. کامارا لی در زمانی که در فرانسه مشغول به تحصیل بود، این کتاب را نوشت. اثری که نگاه یک کودک به جهان اطرافش را نشان می‌دهد. کودکی که به‌مرور با بزرگ شدنش نگاه وسیع‌تری می‌یابد. او می‌خواهد در سرزمین مادری‌اش بماند اما می‌داند تحصیلاتش او را به سرزمینی تازه خواهد برد. این کتاب بسیار زیبا نوشته شده است. (کاربر گودریدز)

اقتباس‌های فرهنگی و سینمایی از کتاب کودک سیاه

• در سال 1955 لوران شوالیر (Laurent Chevallier) بر پایه‌ی این رمان واقعی خارجی، فیلم کودک سیاه را روی پرده برد.
• کامارا آنزوما (Camara Anzoumana) در سال 2010 با اقتباس از این رمان یک کتاب کمیک تدوین و منتشر کرد.

کتاب کودک سیاه برای شما مناسب است اگر

• به خواندن داستان و رمان واقعی خارجی علاقه دارید.
• از مرور خاطرات و زندگینامه‌های الهام‌بخش لذت می‌برید.
• می‌خواهید یکی از آثار مهم ادبیات آفریقا را مطالعه کنید.
• دلتان می‌خواهد در خلال مطالعه‌ی یک روایت داستانی دلنشین، نسبت به زندگی مردم گینه در زمان استعمار فرانسه آگاهی کسب کنید.

در بخشی از کتاب کودک سیاه می‌خوانیم

میان بخش آشکار و پنهان آیین‌ها فرق بسیاری است. بخش آشکار آن سرشار از شادمانی است. فرصتی است برای دست‌افشانی و پایکوبی، در واقع جشنی است بسیار پرهای‌وهو که سرتاسر شهر در آن شرکت دارد و چندین روز طول می‌کشد. انگار به کمک‌ های‌وهو و جوش‌وخروش و شادی و رقص می‌خواهند دل‌شوره‌ی انتظار و درد واقعی و جسمانی آیین را از یادمان ببرند.

اما دل‌شوره به‌آسانی برطرف نمی‌شد، حتا اگر گه‌گاه ضعیف می‌شد، از تصور درد جسمانی به‌هیچ‌وجه کاسته نمی‌شد. برعکس حضورش به این دلیل بیش‌تر می‌شد که این جشن به جشن‌های دیگر نمی‌مانست: هرچند که همه‌چیز حاکی از شادمانی بود، اما گاهی نوعی دلهره که برای دیگران وجود نداشت، احساس می‌شد، دلهره‌ای که درک‌شدنی است، چون حادثه‌ای که این جشن نمایانگرش بود، مهم‌ترین حادثه‌ی زندگی و آغاز زندگی تازه‌ای است، و به رغم هیاهو و جنب‌وجوش و غلغله‌ی آهنگ‌ها و پیچ‌وتاب رقص‌ها، هر تظاهر این دلهره یادآور این آزمون بود و چهره‌ی مبهم آیین پنهانی را به خاطر می‌آورد.

اما دل‌شوره و اطمینان از درد هر قدر هم زیاد باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند اندیشه‌ی گریز از آزمون را به ذهن راه دهد - بسیار کم‌تر از اندیشه‌ی گریز از آزمون شیرها - من به سهم خود ابداً در اندیشه‌ی فرار نبودم: من می‌خواستم به دنیا بیایم، دوباره به دنیا بیایم! کاملاً می‌دانستم که درد خواهم کشید، اما می‌خواستم مرد باشم، و انگار برای رسیدن به صف مردان هیچ چیزی دردناک نبود. رفقای من هم چنین می‌اندیشیدند. آن‌ها هم مثل من آماده بودند با خون خود بهای این گذار را بپردازند. این بها را اجداد ما هم پیش از ما پرداخته بودند و آن‌ها هم که پس از ما به دنیا می‌آیند خواهند پرداخت. چرا ما از این قاعده مستثنا باشیم؟ زندگی از خون ریخته فوران می‌زند!