معرفی و دانلود کتاب در برکه‌ی دو پرنده

معرفی کتاب در برکه‌ی دو پرنده

خوشبختانه راوی فقیرتر از آن است که بتواند برای شرط‌بندی بر روی یک اسب، دو شیلینگ و یک پنی بپردازد. البته او کلاً آدم عجیبی است و در هر زمان هر کاری که توقعش را نداریم، انجام می‌دهد. کتاب در برکه‌ی دو پرنده نوشته‌ی فلن اوبراین، فراداستان است. نویسنده کوشیده تا هر لحظه به شما یادآوری کند که در حال خواندن یک داستان هستید. این سبک خاص و کمتر استفاده شده، موجب تحسین و استقبال عموم از این رمان شده است.

درباره‌ی کتاب در برکه‌ی دو پرنده

پیش از هر چیز باید بدانید شما در کتاب برکه‌ی دو پرنده (At Swim-Two-Birds)، با قصه‌ای معمولی که روایتی را براساس منطق و ترتیب زمانی روایت کند، مواجه نیستید. فلن اوبراین اثر حاضر را به شیوه‌ی فراداستان و مدرن - به‌طور دقیق‌تر، متافیکشن - بازگو کرده است. نباید از خود توقع داشته باشید که هنگام خواندن داستان در برکه‌ی دو پرنده، به‌سادگی وقایع را متوجه شوید و از چیزی تعجب نکنید! خاصیت شیوه‌ی داستان‌گویی فلن اوبراین (Flann O'Brien) که بسیار هم تحسین و ستوده شده، این‌گونه است. داستان در برکه‌ی دو پرنده درباره‌ی «رمان نوشتن» است. شخصیت اول داستان اسم ندارد و شما می‌توانید او را راوی صدا بزنید. بهتر است برای اینکه با او بیشتر آشنا شوید، ماجرا را از سر میز صبحانه آغاز کنیم.

برکه، پرنده، راوی و دیگران

عموی راوی صبحانه‌ی مفصلی چیده و منتظر است تا برادرزاده‌اش از عالم خیال بیرون بیاید. گویا این انتظار ثمر و پایانی ندارد. راوی فعلاً غرق در عوالم و افکار خود است. به چه می‌اندیشد؟ به چگونگی آغاز داستانش. قصه‌ی او ممکن است با شرح زندگی هیولایی به نام پوکا مک‌فلیمی که به اعداد فکر می‌کند، شروع شود. البته این تنها احتمال موجود نیست و شاید راوی بخواهد رمانش را با بازگو کردن زندگی جان فریسکی که در سن 25 سالگی متولد می‌شود، بیان کند. البته یک گزینه‌ی دیگر هم روی میز است و آن آشنا کردن مخاطبان با شخصیتی غول‌پیکر به نام فین مک کول است. راوی مشغول تصور کردن همه‌ی این موجودات و تفکر درباره‌ی آن‌هاست که ناگهان نان زیر دندانش فرو می‌رود و حقیقت همچون پتک بر سرش فرود می‌آید. راوی، عموی خود را با چهره‌ای مغموم و ناامید روبه‌روی خود می‌بیند.

راوی تقریباً همه‌ی شبانه‌روز را در اتاق خود می‌گذراند. با وجود اینکه دانشجوی کالج است اما کمتر کسی تاکنون او را در کالج دیده و تنها جایی که به‌طور قطع می‌توان او را در آنجا پیدا کرد، کنج اتاق خوابش است. از نظر عمویش، او کاملاً بیکار است و هیچ عمل مفیدی در زندگی‌اش انجام نمی‌دهد، اما خود راوی معتقد است که خیال‌پردازی، کاری بسیار مهم است؛ شاید هم حق با او باشد. راوی - همان‌طور که از یک آدم منزوی و تنها توقع می‌رود - چندان به بدیهیات اجتماعی مسلط نیست.

او خیلی زودباور و ساده‌لوح است. در میان نامه‌هایی که به‌دستش رسیده، یک نامه از طرف فردی به‌نام «وی. رایت» ارسال شده که مدعی است می‌تواند در ازای دریافت چند پنی، اطلاعات محرمانه‌ی مسابقه‌ی اسب‌دوانی را در اختیار راوی بگذارد. به‌طور واضح، «وی. رایت» شیاد و دروغگوست، اما راوی نمی‌تواند این موضوع بدیهی را بفهمد. فلن اوبراین در رمان در برکه‌ی دو پرنده چندان از عناصر عجیب و فانتزی استفاده نکرده اما وقایع عادی جوری در پس همدیگر قرار گرفته‌اند که گویی هیچ‌چیز حقیقی نیست و ما هم در ذهن نویسنده سیر می‌کنیم.

داستان در برکه‌ی دو پرنده از تحسین‌شده‌ترین آثار فلن اوبراین است که به‌کوشش سمانه مداح در انتشارات دیدآور به چاپ رسیده است.

کتاب در برکه‌ی دو پرنده برای شما مناسب است اگر

• به داستان‌هایی که نویسنده افکار خود را در داستان بازگو کرده و رمان را به «مانیفست» نزدیک می‌کند، علاقه دارید.
• از خواندن آثار مدرن، فراداستان (متافیکشن) لذت می‌برید.
• می‌خواهید با داستانی روبه‌رو شوید که در عین روایتگری، وضعیت اجتماعی و پیچیدگی‌های روحی و روانی انسان‌ها را با زبانی طنز و هجوآمیز نیز شرح می‌دهد.

در بخشی از کتاب در برکه‌ی دو پرنده می‌خوانیم

شاناهان گفت این حرفت درست است. منتظر هیچ‌و‌پوچی. آخ که من هم کِیسی عزیزم را می‌شناسم و هم آن‌ها رو. به جان خودم سه‌سوته شعری به طول یک متر می‌گوید، چیزی عالی که باعث می‌شود این بچه نازنازی‌ها دم‌شان را روی کول‌شان بگذارند و راهی خانه شوند. بله، من شعرهایش را دیدم و خواندم... می‌دانی چه می‌خواهم بگویم، عاشق همه‌شان شدم. آقای فریسکی، هیچ خجالت نمی‌کشم که این‌جا بنشینم و چنین چیزی بگویم. من این مرد را می‌شناسم و شعرهایش را بلدم و خدا شاهد است که هم خودش و هم شعرهایش را دوست دارم و خیلی هم دوست دارم. متوجه عرض من هستید، آقای لامونت؟ یا شما آقای فریسکی؟

اوه. درست است.

می‌دانید چیست؟ من بقیه را دیدم، سرتاپا‌ی‌شان را. همه را دیدم و همه را می‌شناسم. همه را دیدم و شعرهای‌شان را خواندم. شعرها‌ی‌شان را شنیدم که مردهایی می‌خواندشان که که علم سخن داشتند، مردهایی که کسی حریف سخنوری‌شان نبود. کتاب‌های زیادی دیدم پر از شعرهای آن‌ها، کتاب‌هایی به قطر آن میز در آن‌جا و به شما دروغ نمی‌گویم. اما به خدا قسم، در نهایت برای من فقط یک شاعر وجود دارد.

فین گفت صبح روز سوم، او را شلاق زدند تا جایی که خون فواره زد.

لامونت گفت فقط یک نفر، آقای شاناهان؟