معرفی و دانلود کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر

معرفی کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر

کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر، نمایشنامه‌ای انتقادی سیاسی از ادوارد باند است. او در این اثر تلاش کرده تا راه رهایی از درد و رنجی را که بر انسان‌ها تحمیل شده، به مخاطب نشان دهد. این نمایشنامه حول محور قایق‌رانی فقیر و همسرش می‌گردد که نوزادی را به فرزندی می‌پذیرند. این نوزاد در بزرگسالی علیه زمین‌داری ستمگر، شورش می‌کند. گفتنی‌ست نمایشنامه‌ی جایزه‌ی جان وایتینگ را برای نویسنده به ارمغان آورد.

درباره‌ی کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر

کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر (The Bundle)، نمایشنامه‌ای خواندنی با موضوعی سیاسی انتقادی را پیش روی خواننده قرار می‌دهد. ادوارد باند (Edward Bond) ژاپن در دوره‌ی ادو را بستر روایت خود قرار داده است. نویسنده، این نمایشنامه را بر اساس یکی دیگر از آثار خود، به نام راه باریک به شمال دور است بازنویسی کرده است. در آن نمایشنامه، ماهیگیری فقیر، نوزادی را در کنار رودخانه پیدا می‌کند. ماهیگیر، نام وانگ را برای این نوزاد برمی‌گزیند. وانگ در خانه‌ی فقیرانه‌ی ماهیگیر و همسرش، بزرگ می‌شود. ملاکی ظالم، بر اهالی روستا حکومت می‌کند و از آن‌ها بیگاری می‌کشد. وانگ در بزرگسالی، به فرد ظالمی تبدیل می‌شود و او نیز به هم‌ولایتی‌هایش زورگویی می‌کند.

شورش وانگ در برابر ظلم: تحلیل نمایشنامه‌ی ادوارد باند

ادوارد باند، داستان نمایشنامه‌ی بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر را با رویکردی متفاوت نوشته است. در این داستان، باز هم نوزاد را ماهیگیری فقیر پیدا می‌کند. این نوزاد، وانگ، نام می‌گیرد و بزرگ می‌شود. زمین‌داری ثروتمند نیز در داستان وجود دارد که به اهالی روستا ظلم می‌کند. وانگ در طبقه‌ی فرودستان و در شرایطی دشوار رشد می‌کند. این شرایط باعث می‌شود تا وانگ با ظلم روزافزون مَلاکِ ستمگر و وضعیت اسفناک اهالی روستا از نزدیک آشنا شود.

در ادامه‌ی نمایشنامه‌، ادوارد باند، مسیر متفاوتی را برای شخصیت‌ها نسبت به نسخه‌ای اصلی این نمایشنامه انتخاب می‌کند. در این نمایشنامه، وانگ که از ظلم زمین‌دار ستمگر به تنگ آمده، برای تغییر این وضعیت آستین بالا می‌زند. تبدیل وانگ از رعیتی مستمند به رهبری شورشی، نقطه‌ی عطف نمایشنامه‌ی سیاسی بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر به حساب می‌آید. ادوارد باند، شخصیتی با نام باشو را در کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر، گنجانده است. باشو، شاعری است که خود را در زیبایی‌های دنیا غرق کرده. این شخصیت در ادامه‌ی نمایشنامه در مقابل وانگ قرار می‌گیرد و به ابزاری برای سرکوب مردم تبدیل می‌شود. در نهایت، وانگ با دیگر روستایی‌ها برای نابودی ملاک ستمگر، هم‌پیمان می‌شود.نمایشنامه‌ی انتقادی بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر با پیامی کوبنده درباره‌ی اهمیت مسئولیت‌پذیری و لزوم اقدام برای تغییر شرایط ظالمانه، خاتمه پیدا می‌کند.

نمایشنامه‌ای که جامعه را از خواب بیدار می‌کند

کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر، پس از مقدمه‌ی مترجم که توضیحی است درباره‌ی نمایشنامه‌های ادوارد باند، با یادداشت نویسنده بر سبک و سیاق نمایشی آغاز می‌شود. ادوارد باند، این نکته را به خواننده یادآور می‌شود که آگاهی بشر، ویژگی خودساخته‌ای نیست. این آگاهی از افکار جامعه و بستری که فرد در آن زندگی می‌کند، نشئت می‌گیرد. به باور نویسنده، انسان برای رسیدن به تغییر و تحول در زندگی باید از ساختارهای اجتماعی ناعادلانه آگاه شود. سپس راه تلاش را برای تغییر قوانین ظالمانه در پیش بگیرد.

بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر، این نمایشنامه‌ی ساتیر را نشر قطره با ترجمه‌ی توحید تیموری، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

نکوداشت‌های کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر

• این نمایشنامه پیچیده و شگفت‌انگیز است. (تایمز)
• در میان نمایشنامه‌های ادوارد باند، بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر، متمایز است. این نمایشنامه، اثری است که به بررسی امکانات ارزیابی تجربیات انسانی از منظرهای کاملاً متضاد پرداخته. (کاربر آمازون)

کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر برای شما مناسب است اگر

• علاقه‌مند به مطالعه‌ی نمایشنامه‌ای با درون‌مایه‌ای سیاسی انتقادی هستید که در آن استبداد و مسئولیت‌های اجتماعی نقد شده باشد.
• قصد مطالعه‌ی نمایشنامه‌ای انگلیسی را دارید.
• نمایشنامه‌های ادوارد باند را خواند‌ه‌اید و به دنبال نمایشنامه‌ی جذاب دیگری از این شخصیت ادبی می‌گردید.
• در رشته‌های ادبیات نمایشی فعالیت می‌کنید و در پی نمایشنامه‌ای برای اقتباس یا اجرا می‌گردید.

در بخشی از کتاب بقچه یا جاده‌ی باریک به شمال دوری دیگر می‌خوانیم

باشو می‌رود. لتکه‌چی کنار قایق ایستاده و نوزاد را نگاه می‌کند.

لتکه‌چی: در خانه‌ی من، گرسنه خواهی ماند. از سرما بیدار خواهی شد. و من آدم خوبی نیستم. زن من قادر نیست تو را از خوی بد من نجات دهد. گاهی تمام روز را منتظر می‌مانم اما مسافری نمی‌آید. آن روزها تحمل گریه‌های تو را ندارم خودم هم گریه می‌کنم. تو بچه‌ی آدم فقیری هستی باید این را متوجه باشی. اگر از کالسکه افتاده بودی، پادو را فرستاده بودند تو را برگرداند. کالسکه‌چی هم به‌خاطر تکان‌های کالسکه شلاق می‌خورد. از پدر و مادرت متشکر باش. به لباسی که پوشاندند نگاه کن! اگر آن را می‌فروختند، می‌توانستند مثل اربابان زندگی کنند. مادرت دستمالی نداشته اشکش را پاک کند. به تو نگاه کرده و گفته که «لباس نوزادی‌ات کفنت می‌شود». باید خیلی چیزها را متوجه شوی و ببخشی. شاعر راست می‌گفت: صبوری.

آبچری بانگ می‌زند. لتکه‌چی می‌ایستد.

ایرادی ندارد مطمئن شویم به‌خوبی پوشانده شدی. (به‌سمت بچه پارو می‌زند.) شاید لباست شل شده باشد یا خیلی سفت باشد. پدر و مادرت مطمئناً نمی‌خواستند آسیبی ببینی. به‌خاطر آن‌ها هم شده بهتر است نگاهی بیندازم. گریه نمی‌کنی، پس نباید موردی باشد. نباید بیدارت کنم. فقط لباست را مرتب می‌کنم.

لتکه‌چی از قایق پیاده می‌شود. به‌سمت بچه می‌رود و لباسش را مرتب می‌کند.

بهتر است تو را نبرم. به رهگذران خواهم گفت یک پسرکوچولو هست اینجا. بزرگش کنی، عصای دست آینده خواهد بود. بهار بکاری، زمستان برداشت می‌کنی. (به‌ قایق برمی‌گردد.) هر‌کس تو را ببرد برنده است. سر خواستنت دعوا خواهد شد. خدا تو را برای کس بهتری از من در نظر گرفته. اگر تو را ببرم، دزدی از خداست. این زنگ رهگذر است. (زنگ را می‌زند.) زنگ را می‌زنند و می‌آیم. کمک می‌کنم سوار قایق شوند. پیر و جوان، فقیر و غنی، بی‌گناه و بعضی گناهکار، که حتی این رود پاکشان نمی‌کند. همه را از رود رد می‌کنم. با این زنگ.