معرفی و دانلود کتاب صوتی سه رنگ: غذانوشت‌های سفر ایتالیا

معرفی کتاب صوتی سه رنگ: غذانوشت‌های سفر ایتالیا

کتابی که هم‌زمان با فشردن دکمه‌ی پخش اولین قسمتش، با بوی ریحان و رنگ گوجه و طعم پنیر جادویتان می‌کند! کتاب صوتی سه رنگ یکی دیگر از مجموعه سفرنامه‌های منصور ضابطیان است که ماجرای سفر او به ایتالیا و گشت‌وگذار در میان فرهنگ غذایی مردم را روایت می‌کند و از کشوری می‌گوید که اغلب مردم جهان، اگر نگوییم همه، عاشق غذاهایش هستند.

درباره‌ی کتاب صوتی سه رنگ

اگر از طرفداران و مخاطبان سفرنامه‌های منصور ضابطیان باشید و او را به واسطه‌ی سفرنامه‌هایش، در نقاط مختلف دنیا همراهی کرده باشید، می‌دانید که با گشودن کتاب صوتی سه رنگ چه چیزی انتظارتان را می‌کشد. قرار است تا به صمیمی‌ترین و بی‌ریاترین شکل ممکن مهمان ذهن ضابطیان شویم و با او مقدمه‌ی سفر به یکی از جذاب‌ترین مقاصد توریستی جهان را بچینیم؛ جایی که مردمانش آن‌قدر به پختن غذاهای خوش‌رنگ و ساختن طعم‌های جادویی ارادت دارند که حتی با دیدن پرچمشان نیز به یاد یکی از محبوب‌ترین غذاهای جهان، یعنی پیتزا می‌افتیم! این بار در کتاب صوتی سه رنگ، ایتالیاست که درهایش را به سوی ضابطیان گشوده تا از دریچه‌ی نگاه کنجکاو، نکته‌سنج و البته صمیمانه‌اش، مهد خوش‌طعم‌ترین غذاهای جهان را از نظر بگذراند و ما را نیز در این کاوش جذاب همراه کند.

ضابطیان در ایتالیا؛ تجربه‌ای میان فرهنگ و غذا

قصه از آن‌جا آغاز می‌شود که در دل ایتالیا، صدای فارسی با لهجه‌ی آذری طنین‌انداز می‌شود! ضابطیان در شروع سفر تصمیم گرفته تا در خانه‌ی جمعی از دانشجویان ایرانی ساکن در ایتالیا که از دوستانش هستند ساکن شود. این اسکان به خودی خود تجربه‌ای عجیب است؛ چرا که ترکیب آوازهای آذری و فارسی و ایتالیایی، با عطر زرشک‌پلو با مرغ و پاستا کاربونارایی که با مرغ زعفرانی مانده از وعده‌ی قبل تزئین شده، چیزی نیست که در زندگی روزمره دیده شود. این بچه‌ها که همگی در ایران در دانشگاه‌های نخبه تحصیل می‌کردند در اینجا مجبورند تا در کنار تحصیلشان، کارهای پاره‌وقت و جزئی نیز انجام بدهند؛ برای همین هم عجیب نیست اگر جلیقه‌ای با آرم دانشگاه صنعتی شریف را بر تن پیک پیتزایی ببینید که دستمزد روزانه‌اش معادل ساعتی هفت یورو و یک پیتزا برای وعده شام است.

منصور ضابطیان در ادامه‌ی سفرش، تصمیم می‌گیرد تا یک تجربه‌ی میان فرهنگی نیز داشته باشد و به همراه یک خانم ایتالیایی میانسال، غذا درست کند. ارزشمندی این تجربه در چند چیز نهفته؛ اول اینکه او می‌تواند مهمان یک خانواده‌ی اصیل و سنتی ایتالیایی باشد تا از نزدیک فرهنگشان را تجربه کند. دوم، قرار است تا خانم صاحبخانه که آنا ماریا نام دارد و در آشپزی کارکشته است،‌ برایش ریزوتوی مخصوص درست کند. سوم و آخر از همه، ضابطیان باید در جایگاه نماینده‌ی ایران ظاهر شود و او هم برای میزبان یک غذای ایرانی بپزد تا زیبایی این تجربه را کامل کند. بسته‌های گردو و کشک و نعناخشکی که در کیفش جا خوش کرده‌اند، خبر از خلق یک اثر هنری قریب‌الوقوع می‌دهند؛ کشک‌بادمجانی که قرار است با بخارهای داغ و رقصان بر بالای سرش بر روی میز صاحبخانه بنشیند، در برابر خورده شدن با پنیر پارمسان توسط فرزندان میزبان مقاوت کند، و بعد هم کاری کند تا بعد از فرو بردن اولین لقمه، فریاد «perfetto» از دهان تمام اعضای خانواده شنیده شود...

کتاب صوتی سه رنگ همان کتابی است که با شنیدنش به‌طور مداوم لبخند می‌زنید و آب دهانتان را فرو می‌دهید، چرا که جای‌جای کتاب ردپای تجربیات ناب و غذاهای خوشمزه دیده می‌شود. این کتاب کاری از نشر صوتی نوین کتاب گویا و انتشارات مثلث است که توسط خود نویسنده یعنی منصور ضابطیان، روایت شده است.

کتاب صوتی سه رنگ برای شما مناسب است اگر

• طرفدار سفر و خواندن سفرنامه‌هایی از زاویه‌ی دید یک گردشگر ایرانی هستید.
• به ایتالیا و تاریخ و فرهنگش علاقه دارید.
• از شنیدن درباره‌ی تجربه‌ی پخت غذاهای خوش‌طعم ایتالیایی لذت می‌برید!

در بخشی از کتاب صوتی سه رنگ: غذانوشت‌های سفر ایتالیا می‌شنویم

قرار بود از جایی که سوار تراموای خط دو میلان شدم 13 ایستگاه بعد پیاده شوم. 13 ایستگاه بعد پیاده شدم اما در واقع 15 ایستگاه بعد بود. تراموا در دو ایستگاه به خاطر تعمیرات توقف نداشت و انگار این را همه می‌دانستند غیر از من و گوگل مپ. حالا باید کوله بر دوش دو ایستگاه را دوان‌دوان برمی‌گشتم که رأس ساعت 6 بعدازظهر، سر خیابان کرسوژنووا ایستاده باشم. توی کوله‌ام به غیر از یک پلیور گرم و چتر کمی کشک دارم. یک بسته گردو، کمی نعنای خشک و البته یک بسته هم زعفران. این آخری هدیه است برای آناماریا. همان کسی که ساعت 6 سر کوچه منتظرم ایستاده است. از دور دستی تکان می‌دهیم و برای اولین بار هم را می‌بینیم. خانمی است حدوداً 60 ساله اما باریک‌اندام و بدون ذره‌ای چربی اضافه. یک دوست مشترک در ایران ما را به هم ربط داده است.

آناماریا زنیست محترم و عاشق آشپزی. گرچه تنها زنی نیست که اینجا عاشق آشپزی است. آشپزی برای اغلب زنان ایتالیایی یک هنر، سرگرمی، وظیفه یا هر چیز دیگریست که بشود اسمش را گذاشت. همه دستی در کار دارند و بیشترین وقت را روی ترکیب کردن ساده‌ترین چیزها برای درست کردن خوشمزه‌ترین غذاها می‌گذارند. اغلبشان موسی‌هایی‌اند که با اشاره‌ی نوک عصا یکباره معجزه‌ای می‌آفرینند. گیرم به جای دریا توی قابلمه‌ها و ماهیتابه‌های مختلفی که در آشپزخانه‌هایشان پیدا می‌شود. قرارمان با آناماریا پختن دو غذا با همدیگر است. من کشک و بادمجان می‌پزم و او هم ریزوتو. کشک و بادمجان یکی از غذاهای محبوب من و به شدت ایرانی است. چرا که در هیچ کشور دیگری ترکیبی مثل کشک ندیدم. همیشه فهماندن اینکه کشک چیست و چه مزه‌ای می‌دهد به خارجی‌ها برایم سخت بوده. هرچند وقتی پای عمل رسیده و کشک را امتحان کرده‌اند کمتر دیدم آن را دوست نداشته باشند. برای اروپایی‌ها که در سردسیرشان همیشه شیر و ماست و پنیر پیدا می‌شده محصولی چون کشک توجیهی ندارد.

کشک حاصل هوای کویر است. جایی که در روزگار بیوتکنولوژی شیر باید به محصولی تبدیل می‌شده که گرما فاسدش نکند و در عین حال پروتئین و کلسیمش حفظ شود. گردو رو هم با خودم از ایران آوردم چرا که می‌دانم گردو اینجا هم گران است و نمی‌خواستم هزینه‌ای بر دوش صاحبخانه بیندازم. نعنا هم که آوردنش ساده بود.

فهرست مطالب کتاب صوتی