معرفی و دانلود کتاب یک میلیارد سال پیش از پایان جهان

معرفی کتاب یک میلیارد سال پیش از پایان جهان

به احتمال زیاد مالیانوف و دوستانش تحت‌ نظرند. توسط چه کسانی؟ معلوم نیست. آن‌ها حدس می‌زنند که دست فرازمینی‌ها در کار است و آن‌ها هستند که در مسیر تحقیقات مانع‌تراشی می‌کنند! کتاب یک میلیارد سال پیش از پایان جهان به‌دلیل اشاره به موجودات فرازمینی و صحبت درباره‌ی آینده‌ی زمین، جزو داستان‌های علمی و تخیلی به‌شمار می‌آید، اما آرکادی استروگاتسکی و باریس استروگاتسکی در این داستان از عناصر سورئال بهره برده و موقعیت‌های نسبتاً طنزی را نیز خلق کرده‌اند؛ علاوه‌بر این‌ها، داستان حاضر کوشیده است تا به‌طور نمادین نسبت به فضای بسته‌ی سیاسی و سرکوب نیز اعتراضاتی را نشان دهد.

درباره‌ی کتاب یک میلیارد سال پیش از پایان جهان

امکان ندارد تمام این حوادث تصادفی رخ داده باشند. حتماً شخص، اشخاص، سازمان، ارتش بالاخره یک چیزی در پس این وقایع مشغول برنامه‌ریزی و کنترل اوضاع است؛ اما بدیهی است که این احتمالات قابل اثبات نیستند و هر کسی به جز این جمع سه نفره، چنین ادعایی را بشنود، بر دیوانه و متوهم بودن این سه دوست، حکم تأکید می‌نهد. نخستین کسی که در کتاب یک میلیارد سال پیش از پایان جهان (One Billion Years to the End of the World) با او روبه‌رو می‌شویم، مالیانوف است. او همراه با گربه‌اش زندگی می‌کند. همسر و فرزندش به سفر رفته‌اند و بعد از تعطیلات بازخواهند گشت.

او دانشمند و حوزه‌ی تحقیقاتش موجودات فرابشری و آینده‌ی زمین و امثالهم است. مالیانوف تصمیم دارد امروز را به تحقیقات و آزمایش بپردازد و در انجام کار تعلل نکند؛ اما دقیقاً از ابتدای صبح که تصمیم گرفته کارش را آغاز کند، زمین و زمان دست به دست هم داده‌اند تا نگذارند این مرد دانشمند، کارش را پیش ببرد. آرکادی استروگاتسکی (Arkady Strugatsky) و باریس استروگاتسکی (Boris Strugatsky) ما را از ابتدای صبح تا پاسی از شب با مالیانوف که به زودی رفقایش هم به خانه‌ی او می‌آیند، همراه می‌کند تا در حل یک راز پیچیده به او کمک کنیم؛ البته بعید است موفق شویم، زیرا به‌نظر می‌رسد نیروی کنترل‌کننده‌ی این وقایع فرابشری و بسیار توانمند است.

طنز و ترس هم‌زمان: تجربه‌ای متفاوت در یک رمان علمی‌تخیلی

رمان علمی و تخیلی «یک میلیارد سال پیش از پایان جهان» ابتدا ماجرا را از لحظه‌ای شروع می‌کند که مالیانوف احساس کرد چقدر گرسنه است و باید برای خرید مواد غذایی از خانه بیرون رود؛ او در همین خیالات است و به ظرف‌های کثیف و ساندویچ‌های کپک‌زده نگاه می‌کند که ناگهان در خانه کوبیده می‌شود. کسی برای او غذا و نوشیدنی سفارش داده! فردی که بسیار هم آشناست و خیلی عجیب و بعید است که او برای مالیانوف چیزی سفارش دهد، اما مثل اینکه این مرد باید به شگفت‌زده شدن عادت کند.

چند دقیقه بعد تلفن زنگ می‌خورد و دوستش او را به صحبت می‌گیرد. هنوز تلفن قطع نشده که هم‌کلاسی دوران دبیرستانش، زنی جوان و دلربا، برای دیدار او به خانه‌اش می‌آید و آن‌ها با یکدیگر گرم صحبت می‌شوند. تا این لحظه همان‌طور که دیدیم مالیانوف نتوانسته کار خود را آغاز کند، اما موانع سر راه او قرار نیست همیشه مثبت و جذاب باقی بمانند! به‌زودی همسایه‌ی او، آرنولد پالیچ، به قتل می‌رسد و مالیانوف یکی از افرادی است که پلیس به او مشکوک و مظنون است. آرکادی استروگاتسکی و باریس استروگاتسکی، علی‌رغم اینکه داستانی سورئال را در فضای کمی تا قسمتی مخوف، روایت می‌کنند اما زبانشان به طنز آمیخته شده و موقعیت‌های سرگرم‌کننده‌ای را نیز خلق کرده‌اند.

مالیانوف زیر ذره‌بین پلیس و نیرویی مرموز

پلیس دست از سر مالیانوف برنمی‌دارد. تا زمانی که راز پرونده‌ی قتل کشف نشود، او نمی‌تواند با آرامش و ذهن آماده کارش را انجام دهد؛ اما این وضعیت فقط مختص او نیست. دو نفر از دوستانش، دیمتری و وچرفسکی، نیز به خانه‌ی مالیانوف آمده‌اند و از مزاحمت‌هایی که مدام از همه‌جا به‌سمتشان می‌آید شکایت دارند. حالا دیگر مالیانوف مطمئن شده وضعیتی که گریبانش را گرفته و حوادث پی‌درپی که نمی‌گذارد او درست به کارش بپردازد، اتفاقی نیستند و نیرویی پنهانی برای متوقف کردن پروژه‌ی او و دوستانش در تلاش است. رمان یک میلیارد سال پیش از پایان جهان ما را به فضایی وارد می‌کند که نمی‌دانیم خود و اطرافیانمان دچار توهم شده‌ایم یا واقعاً تحت‌نظر هستیم و نیرویی خارجی ما را نظاره می‌کند! به‌هرروی باید به ادعای این سه دانشمند اعتماد کنیم و همراه با آن‌ها در پی جست‌وجوی حقیقت باشیم.

کتاب علمی و تخیلی یک میلیارد سال پیش از پایان جهان با ترجمه‌ی مهران سپهران در انتشارات قطره منتشر شده است.

نکوداشت‌های کتاب یک میلیارد سال پیش از پایان جهان

• این داستان از عمیق‌ترین و گیراترین آثاری است که تاکنون در سبک علمی و تخیلی و حتی ژانرهای دیگر خوانده‌ام. (تئودور استورجن)
• برادران استروگاتسکی پنجره‌ای را رو به ذهن مخاطب خود می‌گشایند و آن را نمی‌بندند؛ هنگامی که داستان را به پایان می‌رسانی و کتاب را به کناری می‌گذاری، حس می‌کنی نسیمی خنک بر تو می‌وزد و موهایت را سیخ می‌کند! (نیویورک تایمز)

کتاب یک میلیارد سال پیش از پایان جهان برای چه کسانی مناسب است؟

نمی‌توانیم این کتاب را علمی و تخیلی بنامیم چون هیچ عنصر تخیلی در آن نمی‌بینیم. نمی‌توانیم آن را اثری سورئال بدانیم زیرا اثری از موجودات غیر طبیعی مثل دیو و پری در میان شخصیت‌های داستان دیده نمی‌شوند؛ حتی نمی‌توانیم با خیال راحت داستان حاضر را در دسته‌ی ادبیات سیاسی بگذاریم، زیرا هیچ اسم و عنوانی از سیاست و سیاستمداران در آن بازگو نشده؛ اما به‌شکلی غیرقابل توضیح و عجیب ردپای موجودات فراطبیعی و اتمسفر سورئالیسم و نمادهای سیاسی در آن دیده می‌شود. این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های نمادین که پس‌زمینه‌ی فراحقیقی دارند، مناسب و گیراست.

در بخشی از کتاب یک میلیارد سال پیش از پایان جهان می‌خوانیم

مرد موحنایی ادامه داد که تحت هیچ شرایطی واینگارتن نباید تصور کند که او تنها زمینی‌ای است که مورد توجه تمدن فرازمینی قرار گرفته. در میان دوستان واینگارتن دست‌کم سه نفر بودند که قرار بود زحماتشان در نطفه خفه شود. مرد موحنایی می‌توانست از کسانی نام ببرد همچون دمیتری آلکسیویچ مالیانوف اخترشناس، زاخار زاخارویچ گوبار مهندس، و آرنولد پالیچ سنگوف شیمی‌فیزیک‌دان. به واینگارتن سه روز مهلت فکرکردن داده می‌شود که شروعش همین لحظه است؛ بعد از اتمام این مهلت، ابرتمدن فرازمینی برای خود این حق را محفوظ می‌دارد تا، در صورت عدم رعایت مراتب، دست به اقدامات شدیدی از نوع سوم بزند.

واینگارتن با چشمانی ازحدقه‌بیرون‌زده و آرواره‌ای آویزان گفت: «درحالی‌که داشت همه‌ی این‌ها رو برام توضیح می‌داد، من تو این فکر بودم، بچه‌ها، که این ناکس چطوری بدون کلید وارد آپارتمان من شده. آخه درِ خونه رو چهارقفله کرده بودم. یعنی می‌شد دزدی باشه که خیلی وقت پیش وارد شده و حوصله‌ش زیر تخت سررفته؟ با خودم گفتم حالا نشونش می‌دم. تو همین فکرها بودم که اون ناکس هم حرفش رو تموم کرد.» واینگارتن سکوتی مرگ‌بار کرد.

مالیانوف از میان دندان‌های به‌هم‌فشرده گفت: «و از پنجره پرید بیرون.»

واینگارتن، که از حضور کودک خجالت نمی‌کشید، با دست علامت رکیکی نشان داد و گفت: «بفرما، مال تو! هیچ پروازی در کار نبود، فقط ناپدید شد.»

مالیانوف گفت: «والکا.»

«بابا جان، دارم بهت می‌گم! صاف نشسته بود جلو من، لبه‌ی میز. همون‌جور نِشَسته می‌خواستم بزنم صورتش رو بیارم پایین که... یه‌مرتبه غیبش زد! می‌دونی، مثل فیلم‌ها!»

واینگارتن آخرین تکه‌ی ماهی اوزون‌برون را قاپید و در دهانش چپاند و گفت: «موموم؟ موموم موموموم؟» بعد با فشار هرچه را در دهانش بود بلعید و چشمان خیسش را چند بار باز و بسته کرد و ادامه داد: «البته الان که گذشته یه‌کمی آروم‌تر شده‌م، وگرنه اون‌وقت همین‌طور نشستم روی مبل، چشم‌هام رو بستم، و به حرف‌های یارو فکر کردم؛ دلشوره داشتم و توم یه‌چیزی مدام مثل دم خوک پیچ‌وتاب می‌خورد. فکر کردم الانه که همون‌جا بیفتم و بمیرم. هیچ‌وقت چنین اتفاقی برام نیفتاده بود. به بدبختی خودم رو کشوندم اتاق مادرزنم، چند قطره سنبل‌الطیب خوردم، ولی کمکی نکرد. دیدم رو میزش برومید هست، از اون هم خوردم.»

مالیانوف که اعصابش خرد شده بود گفت: «وایسا ببینم. دلقک‌بازی رو تمومش کن. حوصله‌ش رو ندارم... چی شد واقعاً؟ فقط، جون عزیزت، پای فرازمینی‌های موحنایی رو وسط نکش!»

واینگارتن، با آن چشمان گشادشده‌اش، هول‌هولکی و به‌سبک کاتولیک‌ها صلیبی بر خود کشید و گفت: «برادر، قسم به شرفِ پیشاهنگیم! خودم هم هیچ حوصله‌ی مسخره‌بازی نداشتم...»

خیلی مشتاقانه تمبر جمع می‌کرد. یک بار واینگارتن، با غرغری حاکی از خرسندی، باقی‌مانده‌ی مجموعه‌ی تمبری را که مالیانوف در نوجوانی جمع کرده بود با خود برد. تمبرها را خوب می‌شناخت. مدتی زبانش بند آمد. بله، البته که مجموعه‌ی سلطنتی همه‌شان را شامل می‌شد. آقای استولف در نیویورک هم تعدادی را داشت. ولی اگر تنها مجموعه‌ی ملی را در نظر بگیریم و کاری به هیچ‌یک از گردآورندگان خصوصی نداشته باشیم...

مالیانوف درنهایت گفت: «جاعل.» واینگارتن با نگاهی تحقیرآمیز ساکت نشسته بود. «خب، پس، تازه‌ی تازه‌ست.»

واینگارتن کتابچه‌ی تمبر را مخفی کرد و غرید: «خیلی گاوی.»