معرفی و دانلود کتاب پرواز در نگاه پروانه: بر اساس زندگی شهید سید علیرضا یاسینی

معرفی کتاب پرواز در نگاه پروانه: بر اساس زندگی شهید سید علیرضا یاسینی

شهید سید علیرضا یاسینی یکی از برجسته‌ترین فرماندهان نیروی هوایی ایران بود که نقش مهمی را در دفاع هوایی کشور ایفا کرد. کتاب پرواز در نگاه پروانه به قلم احمدرضا امیری سامانی، روایتی جذاب و تأثیرگذار از زندگی این شهید بزرگوار است. این کتاب از زاویه‌ی دید پروانه محمودی، همسر شهید یاسینی نوشته شده و شامل ده داستان از زندگی این شهید ارجمند است.

درباره‌ی کتاب پرواز در نگاه پروانه

پروانه محمودی، همسر شهید سید علیرضا یاسینی، در کتاب پرواز در نگاه پروانه، خاطرات و احساسات خود را درباره‌ی زندگی مشترک با این شهید بزرگوار بیان کرده است. احمدرضا امیری سامانی توانسته است طی مصاحبه‌هایی، داستان زندگی این شهید ارجمند را از دریچه‌ی نگاه همسر او بشنود و با قلمی شیوا آن را روایت کند. پروانه محمودی همواره از شجاعت، فداکاری و عشق بی‌پایان شهید یاسینی به خانواده و کشور سخن می‌گوید.

در کتاب پرواز در نگاه پروانه، خاطرات مربوط به دوران جنگ تحمیلی و مأموریت‌های حساس شهید سید علیرضا یاسینی ارائه شده است. از ویژگی‌های مثبت این کتاب می‌توانیم به شیوه‌ی روایت احساسی و جذاب آن اشاره کنیم. داستان‌های کتاب از زبان همسر شهید یاسینی نقل شده‌اند و همین امر باعث شده است که عمق و احساس بیشتری داشته باشند.

احمدرضا امیری سامانی در کتاب پرواز در نگاه پروانه، به جنبه‌های شخصی و حرفه‌ای زندگی شهید یاسینی پرداخته است. از خاطرات خانوادگی گرفته تا مأموریت‌های حساس نیروی هوایی، کتاب تصویری جامع از زندگی این قهرمان ارائه داده است. سبک نگارش کتاب به گونه‌ای است که خواننده به راحتی با داستان‌ها ارتباط برقرار کرده و درگیر روایت می‌شود.

کتاب پرواز در نگاه پروانه، یک سرگذشت‌نامه‌ی احساسی و پرماجرا است که به لطف انتشارات سوره مهر، در اختیار شما عزیزان قرار گرفته است.

کتاب پرواز در نگاه پروانه برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به زندگینامه‌ی شهدا و فرماندهان ارتش علاقه‌مند هستید، مطالعه‌ی این کتاب به شما پیشنهاد می‌شود. علاقه‌مندان به روایت‌های احساسی از زندگی قهرمانان ملی نیز از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب پرواز در نگاه پروانه: بر اساس زندگی شهید سید علیرضا یاسینی می‌خوانیم

فردای آن روز، مردها با هم به همدان رفتند. پروانه و نازی هم با بهزاد و آشپزی و رسیدن به امور خانه سرگرم بودند. روز سوم، پروانه بهزاد را برای بار اول با کمک نازی، به حمام برد. کمی ترسیده بود و با احتیاط بچه را می‌شست. اما نازی دل و جرئت بیشتری داشت. پروانه باور نمی‌کرد که مجبور است یاد بگیرد موجود کوچولویی را تک‌وتنها بشوید. این اولین‌های پروانه در مواجهه با بهزاد و زندگی، هم بر ترس‌هایش اضافه می‌کرد هم بر شیرینی لحظاتش. اما کم‌کم، آموخته شد و مهارت پیدا کرد. آن‌قدر که یک ماه ندیدن و دوری علی‌رضا بیشتر از آنکه دلتنگی او را بیشتر کرده باشد، آماده‌تر و خودساخته‌ترش کرده بود. آماده برای زندگی در شهری که قرار بود شوهرش را به آنجا منتقل کنند. شهری کوچک به اسم کبودر آهنگ در شصت کیلومتری همدان که پایگاه هوایی همدان در آن قرار داشت.

روز ترک تهران، ماشین خودشان از جلو حرکت می‌کرد و ماشین اسبابشان از پشتِ سرشان جاده را می‌شکافت. پروانه آنجا دیگر آرام‌تر بود. بهزاد را روی پا خوابانده بود و بی دغدغه، با علی‌رضا می‌گفت و می‌خندید. خوب که فکر می‌کرد می‌دید که دارد به تجربۀ چیزهایی که پیش می‌آمد و هیچ چیزی از آن‌ها نمی‌دانست خو می‌کند.

به پایگاه همدان که رسیدند، علی‌رضا خودش همۀ اسباب را در خانۀ سازمانی‌شان چید. خانه‌ای بزرگ با اتاق‌های زیاد که بوی تیز رنگ و موکت تازه‌اش برای دیگران خوشایند نبود، اما پروانه و علی‌رضا را سر ذوق می‌آورد. اولین خانۀ مستقلشان؛ اولین خانه‌ای که برای خودشان بود. خانه‌ای نزدیک کبودرآهنگ که هر چند وقت یک بار با علی‌رضا به آنجا می‌رفتند تا مایحتاج خودشان را تهیه کنند. کبودرآهنگ نزدیک پایگاهشان بود. با کوه‌های بنفش‌رنگ و درخت‌هایی تنومند که در ردیفی منظم دو طرف جاده را در بر گرفته بودند و آسمانی پاک که قلمرو پرنده‌های آهنین شده بود.

فهرست مطالب کتاب

اشاره
بادبادکی بر فراز شط
خانم معلم
آنجا که عشق بار می‌دهد...
رؤیای کبودرآهنگ
و طوفان آغاز شد
نه تو، بلکه خدا افکند...
ضدگلوله
عطر انجیرهای وحشی
آرامش موقت شیراز
پرواز در نگاه پروانه