معرفی و دانلود کتاب هفت اورنگ جامی: قصه‌های شیرین ایرانی 4

معرفی کتاب هفت اورنگ جامی: قصه‌های شیرین ایرانی 4

کتاب هفت اورنگ جامی: قصه‌های شیرین ایرانی 4 نوشته جعفر ابراهیمی، شامل قصه‌هایی به زبان ساده و حال و هوای طنز آمیز است که به زبان امروزی برای نوجوانان نگاشته شده.

قصه‌های هفت اورنگ در عین اختصار پر از کلمه‌ها و اصطلاح‌های مشکل است؛ به همین دلیل جعفر ابراهیمی کوشیده در بازنویسی آن‌ها به گونه‌ای عمل کند که سرگرم کننده و خواناتر باشند. ابراهیمی البته برای نمونه در پایان قصه اول اصل آن را به نظم آورده تا خواننده کتاب ضمن آشنایی با شیوه بیان جامی، متوجه تفاوت‌های اصل قصه‌ها با نمونه بازنویسی شده بشود. البته وی تنها درباره همین یک اثر نسخه اصلی شعر را آورده است.

هر داستان دست کم با یک تصویر همراه شده که کار تصویرگری آن‌ها را امیر شعبانی پور بر عهده داشته است. انتخاب داستان‌ها توسط ابراهیمی به گونه‌ای بوده که مفاهیم آن برای مخاطبان کاربردی باشد و به ویژه این که مطالب آموزنده آن در زندگی امروزی نیز مفید واقع شود.

سراینده کتاب هفت اورنگ، عبدالرحمن جامی شاعر قرن نهم هجری قمری است. این کتاب شامل هفت مثنوی بلند سلسله الذهب، سلامان و ابسال، تحفه الاحرار، سبحه الابرار، یوسف و زلیخا، لیلی و مجنون و خردنامه اسکندری است.

در بخشی از کتاب هفت اورنگ جامی می‌خوانید:

پیرمرد قصه‌ی ما که قبلا زمانی که آن دو پیرمرد ریش‌ بلند و گیسو کمند وارد شدند از جایش بلند شده بود و در جایش خبردار ایستاده بود، وقتی شاه بر تخت نشست، با نگاهی احترام‌ آمیز و معنی‌دار به شاه نگاه کرد که یعنی من فهمیده‌ام که تو شاهی. شاه ناگهان بدون هیچ مقدمه‌ای به سخن در‌ آمد. او رو به پیرمرد فقیر قصه‌ی ما کرد و پرسید: «این پیرمرد مفلس و بدبخت چه می‌خواهد از ما؟»

و البته این سؤال را نه از پیرمرد قصه‌ی ما، که از دو وزیر پرسید. پیرمرد قصه‌ی ما خواست حرفی بزند که یکی از آن دو پیرمرد گیسو بلند، با اشاره به او فهماند که ساکت بماند و حرفی نزند. پیرمرد ناچار ساکت ماند. همان پیرمرد گیسو بلند که او را به سکوت فرا خواند، پرسید: «ای پیرمرد مفلس و بدبخت، چه می‌خواهی از شاه؟»

پیرمرد گیسو بلند، در حقیقت، سؤال شاه را تکرار کرد. پیرمرد قصه‌ی ما هم به حرف در آمد و گفت: «چیزی نمی‌خواهم. من فقط شعر بلندی در مدح شاه سروده‌ام و اجازه می‌خواهم که آن را در حضور شاه بخوانم. البته من فقط بخش خیلی کوتاهی از شعرم را می‌خوانم و باقی را تقدیم حضور شاه می‌کنم تا خودشان بخوانند. مدحی که من در این شعر از شاه کرده‌ام، تاکنون هیچ شاعری در هیچ قرنی نسروده است و گمان هم نمی‌کنم که بعد از این هم شاعری موفق به سرودن چنین مدحی بشود!»

فهرست مطالب کتاب

قصه‌ی یکم: شاعر شعرهای نو
قصه‌ی دوم: شتر ضعیف و لاغر
قصه‌ی سوم: خر پیر و لنگ
قصه‌ی چهارم: سه دوست
قصه‌ی پنجم: حاکم عادل و مهربان
قصه‌ی ششم: داستان خرس و دو جوان شناگر
قصه‌ی هفتم: کُلنگ و باز شکاری
قصه‌ی هشتم: سگ زیاده‌خواه
قصه‌ی نهم: هم مرغ و هم شُتر
قصه‌ی دهم: شاعری که بعد از خواندن شعرش گریه کرد
درباره‌ی هفت‌ اورنگ