معرفی و دانلود کتاب ناپدید شدن غیرمنتظره‌ آقای ویلبر تروزدیل

معرفی کتاب ناپدید شدن غیرمنتظره‌ آقای ویلبر تروزدیل

ایمی مککنی کتاب ناپدید شدن غیرمنتظره‌ آقای ویلبر تروزدیل را برای مخاطبانی نوشته که ماجراجویی‌هایشان را زندگی می‌کنند. گوین شخصیت اصلی داستان به همراه خانواده‌اش وارد شهری می‌شود که سکونت در آن سرنوشت او را تغییر می‌دهد. کتاب را مطالعه کنید تا در جریان رویدادهایی عجیب در روند کشف معمای گم شدن آقای تروزدیل قرار بگیرید. این کتاب نامزد جایزه‌ی گودریدز شده است.

درباره‌ی کتاب ناپدید شدن غیرمنتظره‌ آقای ویلبر تروزدیل

در صفحات نخست کتاب ایمی مککنی نقل قولی از مونتنی، فیلسوف مشهور فرانسوی، آورده است: «بچه‌ها موقع بازی کردن از هر زمان دیگری جدی‌ترند.». این سرآغاز می‌تواند به خوانندۀ نوجوان داستان سرنخی بدهد. با خواندنش احتمالاً حدس می‌زنید که کتاب ناپدید شدن غیرمنتظره‌ آقای ویلبر تروزدیل (The Unforgettable Guinevere St. Clair) داستانی پرهیجان است. روایتی که یادآور رمزورازها و کشف‌های کوچک و بزرگ کودکی‌تان خواهد بود. پس لطفاً ماجراجویی‌های شخصیت‌های این روایت را کاملاً جدی بگیرید.

داستان از جایی آغاز می‌شود که گوین به خاطر مشکل مادرش روزهای غیر عادی‌ای را می‌گذراند. چراکه مادر او، وینا، مدتی‌ست حافظه‌اش را از دست داده و خانوادۀ آن‌ها در شرایط بحرانی قرار گرفته است. موضوع وقتی غم‌انگیزتر می‌شود که می‌بینیم مادر گوین که گمان می‌کند سیزده ساله است، گوین را همچون خواهر خود می‌داند. بالاخره پدر گوین تصمیم می‌گیرد همگی برای درمان همسرش به شهر کوچک کراو، در ایالت آیووا نقل مکان کنند. شهر کراو با نیویورک که گوین به آن عادت کرده بسیار متفاوت است و زندگی در آن حوادث تازه‌ای در زندگی او رقم می‌زند.

ماجرای اصلی وقتی است که مرد مزرعه‌داری به نام آقای ویلبر ترودزیل از اهالی کراو مفقود می‌شود. این اتفاق کنجگاوی گوین را برانگیخته و تصمیم می‌گیرد این کشاورز گم‌شده را پیدا کند. در این راه سرنخ‌هایی پیدا می‌کند که دیگر تردید ندارد با یک قتل معماگونه مواجه است. حالا همه چیز از نظر گوین مشکوک به نظر می‌رسد...

رمان ناپدید شدن غیرمنتظره‌ی آقای ویلبر تروزدیل رمانی گفتگومحور و پرماجرا با فصل‌هایی متعدد است. اما نثر داستان به گونه‌ای‌ست که خواندن صفحات خسته‌تان نمی‌کند و چشمانتان روی سطرها سُر می‌خورد. به نظر خیلی‌ها این اثر به عنوان اولین تجربۀ ایمی مککنی متفاوت است.

نکوداشت‌های کتاب ناپدید شدن غیرمنتظره‌ آقای ویلبر تروزدیل

• معمای اصلی داستان آن را در حالت تعلیق نگه می‌دارد. (School Library Journal)
• رمان مککنی یک ماجراجویی پراحساس دربارۀ رفتن به خانه است. (Publisher's Weekly)
• اولین رمان ایمی مککنی، نوشتاری جذاب دارد و دارای ساختاری فاخر و پیچیده و سرشار از شخصیت‌هایی خارق‌العاده است. (The San Francisco Book Review)

کتاب ناپدید شدن غیرمنتظره‌ آقای ویلبر تروزدیل مناسب چه کسانی است؟

نوجوانان ماجراجو مخاطبان اصلی کتاب حاضر هستند. دانش‌آموزان ساختارشکن و بزرگسالان خاطره‌باز نیز می‌توانند این داستان را با لذت بخوانند.

با ایمی مککنی بیشتر آشنا شویم

ایمی مککنی (Amy Makechnie) متولد شهر پرو در ایالت نبراسکای امریکاست. او در حال حاضر با خانواده‌اش در شهر کوچک نیوهمشایر زندگی می‌کند. مککنی علاوه بر کتاب حاضر اثر دیگری به نام «ده هزار تلاش» را هم برای نوجوانان نوشته است.

در بخشی از کتاب ناپدید شدن غیرمنتظره‌ آقای ویلبر تروزدیل می‌خوانیم

وینا بازوی پدرم را محکم گرفت و با لحن ملایمی گفت: «من عاشق ناکجاآبادم! می‌شه الان بریم اونجا؟» پدرم موهای فردار بلوند وینا را نوازش کرد و لبخندی زد. وینا مثل بچه‌کوچولوها کف زد چون خودش هم الان همین‌طوری بود... بچه‌ای که من یا بیتی دیگر جزئی از حافظه‌اش نبودیم؛ ما بچه‌هایی بودیم که توی ناکجاآبادش گم‌ شده بودیم.

از جلوی تابلویی رد شدیم که رویش نوشته شده بود، به کراو خوش آمدید، جمعیت 4261 نفر و من شروع کردم به بو کشیدن.

«این دیگه چه... بوییه؟»

پدرم خندید. «خب حالا کی از گاو خوشش می‌آد؟»

وینا گفت: «من از گاو متنفرم.»

به پشت صندلی‌اش لگد زدم.

بالاخره، وارد کراو شدیم، شهر کوچکی که به موازات رودخانه‌ی پرپیچ‌و‌خم و آرام کراو قرار داشت. در اولین نگاه، رودخانه آرام و بی‌شتاب بود ولی می‌توانستم آن زیر، گردش جریانی عمیق را ببینم. همین باعث می‌شد مخفیانه ذوق‌زده شوم. با ماشینمان جلوی خانه‌ی روستایی بزرگ و سفیدرنگی نگه داشتیم که نانا داشت از ورودی پرگل و تمیزش پایین می‌آمد. به‌وضوح سعی داشت آرامشش را حفظ کند و بااحتیاط دخترش را در آغوش گرفت.

وینا فوراً پرسید: «بابا کجاست؟» نانا لبخندی زد و موضوع را عوض کرد: «خیلی خوشحالم که اومدی خونه، عزیزم.»

وارد اتاق نشیمن که شدیم، چشم پدرم به کاغذدیواری افتاد؛ گل‌های رز زرد، قرمز و صورتی بزرگ از‌مُد‌افتاده‌ای چهار دیوار اتاق را پوشانده بودند.

نانا فوری گفت: «چند بار می‌خواستم عوضش کنم. ولی با خودم گفتم... نباید این کار رو بکنم.»