معرفی و دانلود کتاب 96 مایل

معرفی کتاب 96 مایل

کتاب 96 مایل، داستانی هیجان‌انگیز با موضوع بقا به قلم جی ال اسپلین است. دو برادر در بیابانی بی‌‌آب‌و‌علف گیر افتاده‌اند و برای نجات، چاره‌ای ندارند تا مسیر طولانی و خطرناکی را در دل برهوت طی کنند. خواننده‌ی نوجوان حین خواندن ماجراهایی نفسگیر، درس‌های ارزشمندی درباره‌ی شجاعت و توانایی‌های پنهان انسان در رویارویی با سخت‌ترین چالش‌ها می‌آموزد. این رمانْ جایزه‌ی کتاب نوجوان پنسیلوانیا را از آن خود کرده است.

درباره‌ی کتاب 96 مایل

کتاب 96 مایل (Miles 96)، داستانی جذاب از سرگذشت چند نوجوان در بیابانی بی‌ آب‌و‌علف است که برای رسیدن به پناهگاهی مطمئن، باید مسیری طولانی را طی کنند. جی ال اسپلین (J.L.Spline) با ضرب‌آهنگی تند و روایتی سراسر تعلیق، مخاطب را به‌سرعت درگیر ماجرا می‌کند. در کنار هیجان بی‌وقفه‌ی داستان، پیام‌های عمیقی درباره‌ی قدرت اراده، اهمیت همدلی و ارزش واقعی روابط انسانی، به‌ظرافت در این اثر گنجانده شده‌اند. شخصیت‌پردازی‌های داستان به‌گونه‌ای دقیق و دوست‌داشتنی انجام شده تا خواننده به‌راحتی با آن‌ها همذات‌پنداری کند و در تک‌تک لحظه‌های سفر با آن‌ها همراه شود.

داستان کتاب 96 مایل، در بیست و یکمین روز یک خاموشی گسترده آغاز می‌شود؛ جایی که استوارت یازده‌ساله و برادر سیزده‌ساله‌اش، جان، در خانه‌ی دورافتاده‌شان با بحران بی‌سابقه‌ای روبه‌رو شده‌اند. پدر آن‌ها خارج از شهر است و تمام ذخیره‌ی شش‌ماهه‌ی آب و غذای آن‌ها به سرقت رفته. در این حیص و بیص و در اوج ناامیدی، ویل و کلورلی سر می‌رسند؛ آن‌ها در جستجوی پدرِ پسرها هستند، جان و استوارت که یارویاور دیگری ندارند، آن‌ها را با خود همراه می‌کنند.

چهار نوجوان تصمیم می‌گیرند 96 مایل را پیاده در بیابان نوادا طی کنند تا به مزرعه‌ی برایتون که حاوی آذوقه است، برسند. این سفر بسیار دشوار است و جان آن را تنها راه چاره می‌داند. در راه، قمقمه‌ی خالی آن‌ها توسط به سرقت می‌رود. جان متوجه می‌شود آن‌ها همان کسانی هستند که خانه‌‌شان را سرقت کرده‌اند. جان و کلورلی مخفیانه به سمت مخزن آب می‌روند و در آنجا، دزدان را می‌بینند. آن‌ها نقشه‌ای برای سرقت کامیونی از دزدان می‌کشند. در جریان درگیری و فرار، جان موفق می‌شود کامیونی را روشن کند اما...

در ادامه‌ی کتاب 96 مایل اثر جی ال اسپلین، شخصیت‌های داستان با اتفاق‌های پیش‌بینی‌نشده‌ای روبه‌رو می‌شوند و مجبورند برای نجات جان‌ خود، راهی چاره‌ساز بیابند. این سفر پرفراز و نشیب، در نهایت آن‌ها را به درکی عمیق‌تر از پیوندهای خانوادگی و دوستی می‌رساند.

کتاب 96 مایل را انتشارات دوک، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است. حدیث سادات حسینی، به‌عنوان مترجم این کتاب شناخته می‌شود.

جوایز و افتخارات کتاب 96 مایل

• نامزد جایزه‌ی بهترین کتاب نوجوان پنسیلوانیا؛
• برنده‌ی جایزه‌ی خوانندگان ترومن؛
• برنده‌ی جایزه‌ی کتاب کودکان ویلیام آلن وایت.

نکوداشت‌های کتاب 96 مایل

• یک تریلر پرتعلیق، داستانی از بقا و روایتی از عشق میان دو برادر. ورق به ورق غافلگیر خواهید شد. (گری دی. اشمیت، نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نیوبری)
• برای خوانندگانی که تشنه‌ی یک داستان بقای تازه هستند. (Kirkus Reviews)

کتاب 96 مایل برای چه کسانی مناسب است؟

نوجوان‌های علاقه‌مند به داستان‌های ماجراجویانه، هیجان‌انگیز و سرشار از تعلیق با مضمون‌های بقا، دوستی و خودشناسی، مخاطب‌های کتاب 96 مایل هستند.

در بخشی از کتاب 96 مایل می‌خوانیم

از جایم تکان نمی‌خورم. نمی‌توانم تکان بخورم. مغزم سیگنال‌های لازم را به پاهایم نمی‌فرستد، شاید هم مغزم سیگنال را فرستاده، اما پاهایم آن را نادیده می‌گیرند. شاید هم کلایتون پریسلی با چشم‌هایش من را مثل شب‌پره‌های روی تخته، سر جایم سوزن کرده. چون او هم تکان نمی‌خورد. فقط همان‌طور زل زده به من.

چهره‌اش هیچ حالتی ندارد؛ نه تعجب، نه عصبانیت. یک لحظه فکر می‌کنم شاید نمی‌تواند من را ببیند. شاید هنوز چشم‌هایش به تاریکی عادت نکرده و اگر بیشتر بی‌حرکت بمانم، دوباره به شعله‌ها نگاه کند.

ناگهان صدای بلندی می‌گوید: «جی‌داگ!» و وقتی سر کلایتون پریسلی با سرعت به سمت چادرهای پشت آتش می‌چرخد، سوزن چشم‌هایش از روی من برداشته می‌شود. قبل از اینکه بفهمم دارم چه‌کار می‌کنم، دوباره پشت مخزن روی یک زانو نشسته‌ام و نفسم بالا نمی‌آید.

به محض اینکه از دیدرس خارج می‌شوم، برایم سؤال می‌شود که واقعاً‌ دارم پیش خودم چه فکری می‌کنم. برای قایم شدن کمی دیر شده. کلایتون پریسلی من را دیده. می‌داند اینجا هستم.

«چته داداش؟ خسته‌ای؟ می‌خوای بری استراحت؟»

همان صدا سؤال‌ می‌کند. می‌فهمم آمده نزدیک‌تر. این را هم می‌فهمم که صدای رفیق قدیمی‌ام اسپایک است. عالی شد.

بدنم را منقبض می‌کنم و آمادۀ در رفتن هستم. اما پریسلی فقط می‌گوید: «گفتم که، امشب می‌تونم بیدار بمونم.» صدایش عصبانی است. یک‌کم بیشتر، همان‌طور نشسته روی پنجۀ پاهایم، صبر می‌کنم.

صدای اسپایک می‌آید: «جر، پاچۀ من رو نگیر. حوصلۀ جفنگ گفتن‌های تو رو ندارم.» و به نظرم می‌آید «جر» اسم واقعی پریسلی باشد، یا حداقل یک قسمتی از اسم واقعی‌اش.