معرفی و دانلود کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو: با نگاهی به داستان «خسرو شیرین» نظامی گنجوی

معرفی کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو: با نگاهی به داستان «خسرو شیرین» نظامی گنجوی

تلفیق داستان‌های کهن و ارزشمند ادبیات فارسی با سینمای قصه‌گو، موضوعی است که مجید رحمانی در کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو به سراغ آن رفته است. نویسنده در این رمان با نگاهی به داستان خسرو و شیرین نظامی، ماجرای کودکی به نام خسرو را روایت می‌کند و به این وسیله به بازتولیدی مدرن از این داستان نظامی می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو

مجید رحمانی در کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو به سراغ یکی از گنجینه‌های ادبیات فارسی یعنی اثر خسرو و شیرین نظامی گنجوی رفته و با وام گرفتن از آن، به نگارش داستانی شبیه فیلم‌نامه و با عناصر سینمایی پرداخته است. این نویسنده با علاقه‌ی هم‌زمان به شعر غنی فارسی، سینما و داستان‌گویی، ماجرای خسروی پنج ساله‌ای را روایت می‌کند که رفته‌رفته رؤیای فیلم‌سازی در دلش جوانه می‌زند و در پی این رؤیا، با آدم‌ها و موقعیت‌های گوناگون روبه‌رو می‌شود. تغییر و تحولات محیطی و درونی که خسرو تجربه می‌کند، سینما و آرزوی فیلم‌سازی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. اما آنچه که همواره پابرجا می‌ماند، ذهن خیال‌پرداز و رؤیاهای دورودراز خسرو است.

نویسنده در کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو با بیانی روان و استفاده از عناصر داستانی ادبیات معاصر، تصویری ملموس و آشنا از طبقه‌ی متوسط جامعه‌ی ایرانی ارائه داده و از این منظر، دارای جنبه‌های اجتماعی و مردم‌شناسانه نیز هست. رابطه‌ی خسرو با خانواده، دوستان و هم‌سالانش، حکایتگر دوره‌ی کودکی نویسنده و ماجراجویی‌های کودکانه‌ی او است که در قالب داستانی با شخصیت‌های مختلف روایت شده است.

توصیفات دقیق و به اندازه، یکی از ویژگی‌هایی است که در کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو به چشم می‌خورد. مجید رحمانی برای انتقال عواطف، احساسات و تحولات درونی شخصیت اصلی یعنی خسرو، از توضیح صحنه و صدای راوی بهره گرفته که به ساختار فیلم‌نامه‌مانند اثر می‌افزاید. این کتاب سرشار از عناصر فرهنگ و سنت ایرانی بوده و با درهم‌آمیختگی اشعار فارسی و روایت، به بازتولیدی خلاقانه از داستان خسرو و شیرین پرداخته است.

کتاب پیش رو به همت انتشارات نوآوران سینا در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو برای چه کسانی مناسب است؟

اثر پیش رو برای افرادی که به رمان‌های ایرانی و روایات سینمایی علاقه‌مندند، مناسب است.

در بخشی از کتاب نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو: با نگاهی به داستان «خسرو شیرین» نظامی گنجوی می‌خوانیم

مینی‌بوس سراشیبی زیر پل را می‌رفت پایین. چراغعلی مرتب روی صندلی جابه‌جا می‌شد. زانوهاش را گذاشته بود روی صندلی و فشار می‌داد. به پشت نگاه کردم. نور قرمز و کم رنگ سقف، صورتش را محو می‌کرد. سهراب دراز کشیده بود روی صندلی‌های ردیف آخر. فریدون کج نشسته و پاهاش را تا راهرو دراز کرده بود. بهروز و شهریار نبودند؛ حتماً خوابیده بودند. قربان چرت می‌زد. نقی با سرعت می‌راند. انگار که رانندۀ ماشین زندان است و می‌خواهد ما را زودتر تحویل بدهد. حس زندانی‌ای را داشتم که از پشت میله‌های آهنی به جاده خیره بود.

سه‌راهی را رد کردیم؛ چقدر زود! یاد سفر به اصفهان افتادم. خواب از سرم پرید. اگر می‌توانستم خودم را می‌زدم به موش‌مردگی، استعلاجی می‌گرفتم. مهندس امامی و شوشی می‌گفتند که این آموزش الزامیست. به نظرم کسی نشسته بود کنارم. سرم که می‌افتاد روی شانه‌ام، با کف دست به سرم می‌زد. صورت خونی پدرم را می‌دیدم. جرثقیل، بنز را بلند کرد. خروس می‌پرید؛ سمت آسمان خونی؛ از روی بام؛ شهرام با تفنگ می‌زدش. کبوتر پُف می‌کرد: «بَغ‌بَغو...بغ‌بغو...بغ...» شهرام با تیر می‌زد وسط سینۀ کبوتر؛ چند پر در هوا پخش می‌شد. سایه‌ای مرموز کِش می‌آمد و از خانۀ ننه‌جان می‌خزید زیرزمین. به سرفه افتادم. زور می‌زدم که فرار کنم. فیلم سینمایی نگاه می‌کردم. صحنه‌ها تندتند عوض می‌شد. عرق می‌نشست روی پیشانی‌ام: «ببخشید مهندس، پدرم فوت کرد.»

نقی از آینه نگاهم می‌کرد. بوی تفاله‌ی ذرتِ کارخانه‌ی گُلوکُزان می‌زد زیر دماغم. در همین فاصله‌ی کم تا کارخانه، جوایز اسکار زندگی‌ام را گذاشتم روی طاقچه‌ی خیالم: جایزه بهترین فیلم برای فیلم نیمه‌کاره‌ام «موتورسوار»، بهترین طراحی صحنه برای «خانه‌ی درب داغانِ پدرم»، بهترین مستند به «فرایند تولید کارخانه‌ی کاشی و سرامیک»، بهترین فیلم‌نامه به «من بابام را کشتم»، بهترین بازیگر به «خسرو روحی» بابت فیلم «جهنم در کنکور سینما»، بهترین نگاه به فیلمِ «دشمن» و جایزه‌ی برگزیده هم به فیلم خیالی‌ام «نام فیلم، شیرین، کارگردان خسرو»...

... مینی‌بوس با سرعت از روی دست‌انداز رد شد. سرم خورد به شیشه‌ی مینی‌بوس:

- بابا یواش‌تر آقا نقی، سرم داغون شد...

نقی، از آینه مرا دید و گفت:

- دیر برسیم شوشی جریمه می‌کنه، البته الآن داره خواب هفت پادشاه می‌بینه.

عصبانی شد و کف دستش را به نشانه‌ی قد شوشی، تا داشبورد آورد پایین و گفت:

آخه یه ذره بچه‌ رو گذاشتن مدیر کارخانه! اَرواحِ عَمّش!

فهرست مطالب کتاب

پیشگفتار
فصل اول: تولد
فصل دوم: حیات
فصل سوم: محاق