معرفی و دانلود کتاب من یک کلاه سبزم: خاطرات امیر دریادار دوم تکاور محمدحسین محیطی

معرفی کتاب من یک کلاه سبزم: خاطرات امیر دریادار دوم تکاور محمدحسین محیطی

کتاب من یک کلاه سبزم: خاطرات امیر دریادار دوم تکاور محمدحسین محیطی نوشته فاطمه بهبودی از مجموعه قصه‌های دریا، خاطرات یکی از اعضای ارتش نیروی دریایی در دوران دفاع مقدس را روایت می‌کند. این مجموعه ویژه نوجوانان تهیه شده است.

مجموعه قصه‌های دریا شامل باد سرخ، یک شهر - یک خانه، کلاه یادگاری، سی کشتی - یک فرمانده، سبلان زنده است، درست یک پا روی زمین، خواهرم جوشن، تکاوران خرمشهر، بویه‌های روشن و اقیانوس‌ها چرخ می‌زنند، است.

در بخشی از کتاب من یک کلاه سبزم می‌خوانیم:

ساعت از سه گذشته است. به طرف خرمشهر حرکت می‌کنیم. بعد از یکی دو ساعت راه، از پل خرمشهر می‌گذریم و فرمانداری پیاده می‌شویم. نیروها مثل مور و ملخ در ساختمان می‌لولند. چند تا از دریافران پشت نفربرهایی که به تازگی راه‌اندازی کرده‌اند می‌نشینند و آن‌ها را به حرکت درمی‌آورند. خیابان طالقانی سوت‌وکور است و جز صدای موتور نفربرها صدایی شنیده نمی‌شود؛ در حالی که خبر رسیده بود از صبح آتش دشمن سنگین بوده و ظرفیت بیمارستان‌ها از بسیاریِ زخمی‌ها پر شده است. پشت سر نفربرها راه می‌گیریم. ضرغامی پیاده‌روی سمت راست خیابان طالقانی را جلو می‌رود و من سمت چپ. نیروها پشت سر ما حرکت می‌کنند. چشم می‌چرخانم طرف راست. ابوالفضل عباسی، درحالی‌که تفنگ ژ 3 را آمادۀ شلیک نگه داشته، خانه‌ها را می‌کاود. سکوت عراقی‌ها اضطراب را به چشم‌هایمان دوانده است. یا ابهت نفربرها آن‌ها را گرفته یا واقعاً توی خانه‌ها نیستند.

نیمۀ خیابان را رد کرده‌ایم که صدای غرغر تانک‌ها بلند می‌شود. از این جلوتر برویم باید با ارابه‌های جنگی زره‌پوش شاخ به شاخ شویم. می‌ایستم و خودم را به دیوار می‌چسبانم. تنۀ نفر پشتی که به من می‌خورد می‌فهمم بچه‌ها با فاصله‌ای کم پشت سرم حرکت می‌کنند.

صدای شلیک از نفربر بلند می‌شود و بعد صدای انفجار تانک دشمن. سر می‌گردانم طرف پنجرۀ خانۀ روبه‌رو. گلوله‌ای فضا را می‌شکافد. سرم را می‌دزدم. می‌خوابم روی زمین. صدای اصابت تیر به دیوار را می‌شنوم. بچه‌ها متفرق می‌شوند. پشت شهیدی پناه می‌گیرم. نگاهم را می‌چرخانم. جابه‌جا بدن‌ تنومند تکاورها با لباس سبز جنگلی پخش زمین شده‌ است. سرم را بالا می‌گیرم. شهیدی که پشتش پناه گرفته‌ام اسماعیل شعبانی است! موهای فرفری‌اش توی صورتش دویده و ابروهای پرپشتش کشیده‌تر نشان می‌دهد. لحن گرمش، وقتی با آب‌وتاب قصۀ رضاشاه را تعریف می‌کرد که یک دهاتی را سوار ماشینش کرده بود، در ذهنم طنین می‌اندازد. بدن اسماعیل هنوز گرم است.