معرفی و دانلود کتاب مطلب از این قرار است: هشت گفت و گو و یک میزگرد

معرفی کتاب مطلب از این قرار است: هشت گفت و گو و یک میزگرد

کتاب مطلب از این قرار است مصاحبه‌ها و گفت‌وگوهایی را در بر دارد که مهدی مظفری ساوجی با برخی از شاعران دوران انقلاب اسلامی و سال‌های جنگ داشته. از میان مصاحبه‌شونده‌های این اثر می‌توان طاهره صفارزاده، محمدرضا عبدالملکیان، سیدعلی موسوی گرمارودی و... را نام برد.

درباره‌ی کتاب مطلب از این قرار است

انقلاب سال 1357 از بزنگاه‌های تاریخ معاصر ایران بود که نه‌تنها تغییر حکومت، بلکه دگرگونی‌های گسترده‌ای را در ساختار اجتماعی و فرهنگی ایران پدید آورد. البته جامعه‌‌ی هنری و ادبی نیز از این تحولات برکنار نماند. انقلاب اسلامی، تازه داشت پا می‌گرفت که جنگ تحمیلی رخ داد و تأثیرات ماندگاری را از خود بر قلمرو هنر و ادبیات فارسی برجای نهاد. البته نه اثرگذاری انقلاب اسلامی و نه ردپای هشت سال جنگ تحمیلی از آثار هنری و ادبی امروز ما پاک نشده و همچنان شاهد سروده‌ها و داستان‌هایی هستیم که نشانی از آرمان‌های انقلاب اسلامی و ارزش‌های دوران جنگ را بر پیشانی دارند. می‌توان ادعا کرد پخته‌ترین و برترین شعرهای جنگ در دهه‌های هفتاد و هشتاد خورشیدی سروده شده‌اند؛ یعنی دورانی که همهمه‌ی جنگ به پایان رسیده و تنها یاد و خاطره‌ی ویرانی‌های آن، شاعران را واداشته تا سروده‌هایی را با موضوع جنگ و رخدادهای آن بیافرینند.

کتابی که هم‌اکنون در مقابلتان قرار گرفته، شامل مصاحبه‌هایی است که مهدی مظفری ساوجی در سال‌های دهه‌ی هشتاد با شاعران انقلاب و جنگ و صاحب‌نظران این حوزه داشته. به همین خاطر، کتاب مطلب از این قرار است، شما را با اندیشه‌ها و دیدگاه‌های شاعرانی آشنا خواهد کرد که در دوران طلایی شعر انقلاب و جنگ به سرایش پرداخته‌اند و خود بهترین نمونه‌های این اشعار را خلق کرده‌اند.

در مصاحبه‌هایی که گردآورنده‌ی این اثر به مخاطبان عرضه نموده، چهره‌های سرشناسی چون علی معلم دامغانی، طاهره صفارزاده، محمدرضا عبدالملکیان، علی‌رضا قزوه، عبدالجبار کاکایی و... به چشم می‌خورند که از سرآمدان شعر دهه‌های پس از انقلاب محسوب می‌شوند. شناخت جهان‌بینی ایشان و بینشی که نسبت به شعر و شعرسرایی دارند، دستاورد ارزشمندی است که با مطالعه‌ی کتاب حاضر نصیب خود خواهید کرد.

به گفته‌ی شاعر معاصر، نیما یوشیج، شعرهایی که با محوریت انقلاب یا جنگ سروده می‌شوند، مانند خمیر فطیر، خام‌اند و از ورزیدگی و قوام کافی برخوردار نیستند. دلیل این موضوع را می‌توان شتاب‌زدگی چنین آثاری دانست. شاعران دوران انقلاب و جنگ قصد داشتند تا پابه‌پای حوادث سیاسی و اجتماعی حرکت کنند و سیمایی از این رخدادها را در لابه‌لای سروده‌های خود ثبت نماید. غافل از این‌که جریان‌های سیاسی همیشه سرعتی بیشتر از جریان‌های ادبی دارند و اگر شعرها بخواهند با همان سرعت سیاست حرکت کنند، از زیبایی و ظرافت‌های خاص خود محروم خواهند شد. در نتیجه، در دهه‌ها یا قرون بعد چنین اشعاری صرفاً به‌عنوان سندی تاریخی برای بررسی رخدادهای گذشته مطالعه خواهند شد، نه به‌عنوان آثار ارزشمند ادبی.

بااین‌حال، هم از مقدمه‌ای که مهدی مظفری ساوجی برای کتاب مطلب از این قرار است نوشته و هم از مصاحبه‌ها و میزگردی که با اهل ادب داشته، این‌چنین برمی‌آید که گاهی در بحبوحه‌ی انقلاب یا جنگ، اشعاری سروده می‌شوند که هم آینه‌ی تمام‌نمای زمانه‌‌ی خود هستند و هم به لحاظ ادبی، ارزش بالایی دارند. به‌عنوان مثال می‌توان به برخی از شعرهای قیصر امین‌پور در توصیف جنگ اشاره نمود.

البته گفت‌وگوهایی که مظفری با برخی از شاعران معاصر ترتیب داده، صرفاً حول محور ادبیات انقلاب و جنگ نمی‌چرخند، بلکه ابعاد گوناگونی دارند و موضوعات متنوعی را شامل می‌شوند. در صورتی که خواهان آشنایی بیشتر با آراء، افکار و آثار شاعران دوران انقلاب و جنگ هستید، همچنین قصد دارید شعر این دوران را از نگاه شاعران آن بشناسید، تهیه‌ی کتاب مطلب از این قرار است گزینه‌ی بسیار خوبی خواهد بود. انتشارات سوره‌ی مهر چاپ این اثر خواندنی را به عهده داشته است.

کتاب مطلب از این قرار است برای چه کسانی مناسب است؟

مخاطبان کتاب‌هایی مرتبط با ادبیات معاصر و همچنین علاقه‌مندان آثاری که مطالب آن‌ها مبتنی بر مصاحبه با صاحب‌نظران حوزه‌ی ادبیات است، مطالعه‌ی کتاب مطلب از این قرار است را از دست ندهند.

در بخشی از کتاب مطلب از این قرار است: هشت گفت و گو و یک میزگرد می‌خوانیم

خلاصه اینکه با آغاز دهۀ هفتاد، مثلاً از سال‌های 1372 به بعد، من به‌رغم اینکه از اصحاب رسانه بودم و کار قلمی و مهم‌تر فرصت رسانه‌ای در اختیارم بود به ‌نوعی در لاک خود فرو‌رفتم و مطالعۀ آثار بزرگان شعر و عرفان و اکابر و اعاظم این قوم مرا کمی سر عقل آورد، و متوجه شدم که اگر قرار است چیزهایی بیاموزم، باید بروم سراغ سرچشمه‌های ازلی آن. تا امروز نیز بر این باور خود پایبند بوده و هستم، که مثلاً شعر حافظ، جدا از جنبه‌های معرفتی‌اش، نمونۀ اعلای «کمال در فرم و ساختار» است، و بزرگانی چون سنایی، فردوسی، سعدی، بیدل، و نظامی هر یک دانشگاهی از دستاوردهای بدیع زیبایی‌شناسانه و به‌تنهایی دارای مرام‌نامه‌های آشکار و بلیغ «استتیک» اند، و قس ‌علی هذه!

اما دربارۀ نتیجۀ این جست‌وجوها و حاصل آن در شعر خودم، باید بگویم که بنده با توجه به تجربه‌ام در شعر و بسیاری از آثار منظوم و غیر منظومم حال اگر بخواهم کمی نمک رعونت طبع را نیز بر آن بیفزایم خودم را شاعری کاملاً متمایز، منحصربه‌فرد، و متفاوت در این دو دهه می‌دانم.

در اینجا باید به نکته‌ای توجه کرد، که یادآوری آن چندان هم تازگی ندارد. متمایز و متفاوت بودن لزوماً بهتر و موجه‌تر بودن را به همراه نمی‌آورد. همیشه سرانجامِ یک هنرمند متمایز یا شاعر متفاوت به یک شاعر یا هنرمند موفق ختم نمی‌شود؛ بنابراین بر آن تفاوت و تمایزی که بدان اشارت دارید، وقوف دارم و دست‌کم دو دهه از عمرم را پای آن گذاشته‌ام. اما اینکه چقدر این تمایز و خاص بودن به کمال هنری اشعارم کمک کرده، یا کجا به آن لطمه زده، امری است که ذهن مرا نیز به خود مشغول کرده است.

فهرست مطالب کتاب

در آغاز
گفت‌وگو با طاهره صفارزاده
گفت‌وگو با علی موسوی گرمارودی
گفت ‌وگو با علی معلم دامغانی
گفت‌وگو با محمدرضا عبدالملکیان
گفت‌وگو با عبدالجبار کاکایی
گفت ‌وگو با علی‌رضا قزوه
گفت‌وگو با ناصر فیض
گفت ‌وگو با محمد رمضانی فرخانی
میزگردی دربارۀ شعر: با حضور محمدکاظم کاظمی، سید ابوطالب مظفری، و علی‌رضا قزوه