معرفی و دانلود کتاب ماجرا فقط این نبود: شش جستار درباره زندگی در کنار ادبیات و هنر

معرفی کتاب ماجرا فقط این نبود: شش جستار درباره زندگی در کنار ادبیات و هنر

کتاب ماجرا فقط این نبود دربردارنده‌ی مجموعه‌ای از بهترین مقالات زیدی اسمیت نویسنده‌ی محبوب بریتانیایی است. این اثر که در سال 2018 موفق به دریافت جایزه‌ی ملی منتقدان شد در شش جستار ادبی درباره‌ی نژاد، مذهب، فرهنگ، خانواده، هنر و رخدادهای روز اجتماعی نیز صحبت می‌کند.

درباره‌ی کتاب ماجرا فقط این نبود:

زیدی اسمیت نویسنده‌ی دغدغه‌مند و برجسته‌ای است که بعد از گذشت دو دهه توانست با نگارش اولین رمان خود به شهرت برسد. او علاوه بر نوشتن داستان، دیدگاه‌ها و جهان‌بینی‌هایش را در قالب جستار و مقاله نیز به نمایش می‌گذارد. اسمیت با قلم پرشور و ساده‌ی خود همواره عقاید و تفکراتش را به طرزی طنازانه و دقیق ارائه می‌دهد. کتاب ماجرا فقط این نبود (Feel free) از همین خصوصیات نیز برخوردار است. این کتاب از شش جستار با موضوعات مختلفی تشکیل شده که همه‌ی آن‌ها از زیبایی و ظرافت خاص قلم نویسنده برخوردار هستند.

شش جستار انتخاب شده در این کتاب از دو مجموعه‌ی خوب نویسنده برگزیده شده که به ترتیب در سال 2009 و 2018 به انتشار رسیده‌اند. بخش جذاب و تأمل‌برانگیز کتاب ماجرا فقط این نبود آن است که اسمیت نه تنها به هنر، ادبیات و جهان کتاب‌ها نیز پرداخته بلکه سیاست و فرهنگ را هم مورد تحلیل قرار داده و از تجربیات شخصی و خانوادگی خود نیز سخن می‌گوید.

جوایز و افتخارات کتاب صوتی ماجرا فقط این نبود:

- برنده جایزه ملی منتقدان کتاب در سال 2018
- کتاب تحسین شده نیویورک تایمز
- نامزد فهرست کوتاه جایزه PEN/Diamonstein-Spielvogel برای هنر مقاله‌نویسی در سال 2019

نکوداشت‌های کتاب صوتی ماجرا فقط این نبود:

- مشاهدات تفکر اسمیت در صفحات کتاب بسیار لذت‌بخش است. با این حال هر چند مقالات او شلوغ و پراکنده است اما همگی ریشه در حساسیت‌ها و شیوه نگاه او دارد. چیزی که الیزابت هاردویک آن را «امضای شخصیِ تک نوازی که در متن اثر جریان دارد» می‌خواند. (The New York Times Book Review)

- آنچه مجموعه را به هم متصل می‌کند، صدای اسمیت است؛ صریح، روشن و کنایه آمیز. فرو رفتن در این قطعات (به هر ترتیبی) مانند راه رفتن با یک دوست پر جنب‌وجوش، کنجکاو و با ظرافت است.( San Francisco Chronicle)

- در هر چیزی که مربوط به کتاب‌ها، زبان و تجربیات خانوادگی‌ست، زیدی اسمیت تیزبین، شهودی و طنازانه عمل می‌کند. (Seattle Times)

- سرشار از شور و شوق گسترده... نگرش باز و آزادانه اسمیت به کتاب ماجرا فقط این نبود، وجهه‌ای بازیگوشانه می‌دهد... اثری مسحور کننده. (USA Today)

- قوی‌ترین مقالات اسمیت که مهارت او به عنوان یک منتقد ادبی، هنری و فرهنگی را به نمایش می‌گذارد. (Houston Chronicle)

- نویسنده‌ای صادق، اغلب پرشور و همیشه هوشیار... مشاهدات اسمیت بی‌انتهاست. (Kirkus)

کتاب ماجرا فقط این نبود برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به مقالات و جستارهای ادبی از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.

زیدی اسمیت را بیشتر بشناسیم:

او رمان‌نویس و جستارنویسی انگلیسی‌ست که در سال 1975 در شهر لندن به دنیا آمد و تا پیش از 25 سالگی و نوشتن اولین شاهکار خود با نام «دندان‌های سفید»، به خوانندگی جَز و رقص علاقه‌مند بود. زیدی اسمیت (Zadie Smith) پس از آنکه در سال 2000 خودش را به عنوان نویسنده‌ای آتیه‌دار و خوش ذوق معرفی کرد و توانست برنده جایزه اورنج شود، فعالیت‌های ادبی خود را ادامه داد و به همین خاطر در سال 2006 نامش در فهرست 100 نفر از پرنفوذترین افراد قرار گرفت. به غیر از این افتخارات اسمیت در سال 2002 به عنوان یکی از اعضای انجمن سلطنتی ادبیات انتخاب شد و در سال 2003 و بار دیگر در سال 2013، در فهرست بیست رمان‌نویس جوان مجله ادبی گرانتا بریتانیا جای گرفت.

زیدی اسمیت مهم هم‌اکنون استاد ادبیات داستانی و نویسندگی خلاق در دانشگاه نیویورک است و به عنوان یکی از اعضای آکادمی هنر و ادبیات آمریکا شناخته می‌شود. همچنین این داستان‌نویس انگلیسی توانسته فینالیست جایزه من بوکر شود و یکی از رمان‌هایش عنوان کتاب اول گاردین را دریافت نماید.

در بخشی از کتاب ماجرا فقط این نبود می‌خوانیم:

وقتی به دانشجویان نابوکوف درس می‌دهی، در کنار غرغرهای معمول که واژگانش بی‌جهت پُرزرق‌وبرق‌اند، می‌خواهند سر در بیاورند که در نهایت این همه بازی، این همه پیچیدگیِ بازی با کلمات، واقعا برای خواننده است یا نه. دماغ‌شان را چین می‌اندازند و یک بخشِ خاص را می‌گذراند جلویت «این‌جا رو ببین، نابوکوف نمی‌خواد اساساً خودش رو ارضا کنه؟» سؤال منصفانه‌ای است. لذتِ فرّار و تلمیح‌گونه‌ی متن نابوکوفی؛ اما واقعاً این لذت برای چه کسی است؟ نابوکوف در جواب به پرسشی درباره‌ی «لذت‌ نوشتن» در مصاحبه‌اش با پلی‌بوی می‌گوید: «دقیقاً مشابه لذت خواندن است، سرخوشی، سرورِ عبارتی که نویسنده و خواننده در آن شریک‌اند: نویسنده‌ی راضی و خواننده‌ی قدردان.»

اما این حاشیه حیاتی نیست؟ آیا رضایت در مقامی بلندتر از قدردانی نمی‌ایستد؟ در شوقِ قرن بیست‌ویکمی ما به برابری، قدردانی مَنشی برده‌وار نسبت به نویسنده به نظر می‌رسد. آیا واقعاً این پاداش ماست برای نابوکوفی بودن، خواندن و بازخواندن، افتادن دنبال هر پروانه و هر شاعرِ مدت‌ها پیش ناپدید‌شده‌ی روس؟ نابوکوف این‌طور فکر می‌کرد: حس می‌کرد آنچه به خواننده‌اش، و به‌خصوص بازخوانش، پیش‌کش می‌کند، نه لذتِ عتیقه‌ی تفسیرهای خودشان، بلکه رضایت عمیقِ همزادی با احساسِ خلق است:

مهم‌ترین لطفی که من از منتقد جدی تقاضا دارم قوه‌ی درک کافی است برای فهم هر اصطلاح و مجازی که به کار می‌برم، قصد ندارم محضِ تمسخر خودنمایی کنم یا به شکلی گروتسک مبهم باشم، هدفم این است که احساسات و فکرهایم را با حداکثرِ صداقت و دقت بیان کنم.

سر نخش را که دنبال کنید، کاری بیشتر از خواندن انجام می‌دهید، بختِ این پیدا کرده‌اید که دقیقا همان سرخوشیِ vdokhnovenie را بازسازی کنید، دقیقاً همان سرخوشی عمل نویسندگانیِ خود نابوکوف را. (و شاید ردی از vorstorg را. نابوکوف فکر می‌کرد «نیرو و اصالت دخیل در لرزه‌ی هیجان اولیه‌ی الهام نسبت مستقیم با ارزش کتابی دارد که نویسنده خواهد نوشت.» پس چرا ما نتوانیم چشم امید داشته باشیم به ردی از باروتِ به جا مانده از آن انفجار؟)

فهرست مطالب کتاب

درباره نویسنده
سخن مترجم: تصویری از یک نویسنده: هیچ چیز بدیهی نیست
فصل یکم: خوشی: آیا خوشی لذت‌بخش است؟
فصل دوم: آن احساس چموش: چطور رمان می‌نویسم
فصل سوم: بازخوانی بارت و نابوکوف: خانه‌ی رمان از آن کیست، نویسنده یا خواننده؟
فصل چهارم: ده یادداشت درباره‌ی آخرهفته‌ی اسکار بعدش کجا می‌روند؟
فصل پنجم: حمام: خانواده، واقعه‌ای خشونت‌بار
فصل ششم: مرد مرده می‌خندد: استندآپ کمدی یا هنر رجزخوانی برای مرگ؟
پی‌نوشت‌ها
اسامی خاص
فهرست منابع